Η υγιεινή διατροφή του Δράκουλα

• «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αίμα σου». Η νέα επιτυχία από την Τρανσυλβανία σαρώνει τα chart του επιστημονικού κόσμου! 

Νομίζαμε ότι είναι ελαφρώς άδικο να αποκαλούμε «βρικόλακα» τον κάθε ογδονταφεύγα, που τρέχει, κάνει μακροβούτια, αγορεύει στη Βουλή από το ΄80 (το 1880), συνωμοτεί αδιάκοπα και στις κηδείες φίλων και αντιπάλων φοράει το πασχαλιάτικο χαμόγελο του και ετοιμάζεται να φάει τα κόλλυβα με τους κουβάδες. Έλα που δεν είναι άδικο!  Κοντεύαμε να πειστούμε ότι είμα­στε κακοπροαίρετοι και ζηλόφθονες προς τους υπερήλικες ακμαίους, αλλά έρχεται το ψυχρό φως της επιστήμης και μας αθωώνει!...
 

Μια ερευνητική ομάδα του πα­νεπιστημίου του Στάνφορντ ανακοίνωσε σε συνέδριο της Εταιρίας Νευροεπιστήμης στη Νέα Ορλεάνη ότι «οι μεταγγίσεις αίματος από νε­αρά σε ηλικιωμένα ποντίκια οδήγη­σαν σε αύξηση της πλαστικότητας του εγκεφάλου, δηλαδή της ικανότητάς του να δημιουργεί νέες συν­δέσεις». 

Ουσιαστικά αυτό ερμηνεύτηκε ως δυνατότητα βελτίωσης της μνήμης και της μάθησης. Γι΄ αυτό δεν πρέπει να απορούμε αν ο τάδε μπαρμπούλης ή η δείνα συνομήλικη της Ακροπόλεως θυμούνται και το τε­λευταίο γρόσι που τους οφείλει κά­ποιος περαστικός σπαχής (Οθωμα­νός ιππέας) από την εποχή του Μαχμούτ Β'. Έχει φράγκα, πάει στην Ελ­βετία, φουλάρει με αίμα έφηβης (σούπερ αμόλυβδο) και ξαναρίχνε­ται με τα μούτρα στις λαμογιές! 

Απέθαντοι 

Συνήθως στα μικρά γκρίζα χωριά με τα μισόκλειστα παράθυρα και την ψύ­χρα του νυχτερινού τρόμου που πα­ραβιάζει την ασφάλεια των σπιτικών, καθώς μεταφέρεται με τα αλυχτήματα των λύκων, υπό το υποκίτρινο φως των κεριών, ακούς ανησυχητι­κές αφηγήσεις από φαφούτες γριές με ανάστατα μαλλιά: «Ο βαρόνος που μένει εκεί ψηλά στο κάστρο ζει από τότε που αντίκρισε για πρώτη φορά ο ήλιος κουφάρι ανθρώπινο να σήπεται και να ζέχνει με την αποφορά του θανάτου. Κάτω από τα νεκρά δέντρα που στεφανώνουν τον απομακρυ­σμένο πύργο του βρίσκονται τα οστά από ξωμάχους που του ζήτησαν στέγη. Τους άδειασε από το αίμα τους κι εκείνος γέμισε με αυτή την ακάθαρτη απομίμηση ζωής, που οδηγεί τα κολα­σμένα βήματα του προς εμάς. Η δίψα του για αίμα ποτέ δεν σταματά. Φρέ­σκο αίμα γυρεύει από νέους και νέες. Το ελιξίριο του ζώντος θανάτου του είναι το αίμα». 

Τώρα τα πράγματα είναι πιο απλά. Οι απέθαντοι όλου του κό­σμου έχουν κάνει τις διαπιστώσεις και τα βλάσφημα... πειράματά τους πολύ πριν από το πανεπιστήμιο Στάν­φορντ. Σε υπερλούξ ιατρικά κέντρα αλλάζουν το αίμα τους με νεότερο. Και συνεχίζουν ακάθεκτοι... 

Παναγιώτης Λιάκος 

(Εφ.Δημοκρατία-22/10/2012)