Τα νέα «μαγικά» όπλα των Κούρδων ανταρτών

Από τον Μάνο Ηλιάδη

■ Η ιδιοκατασκευή με την κωδική ονομασία «Ζάγρος» που μπορεί να καταρρίπτει ελικόπτερα και το ρωσικής κατασκευής αντιαρματικό. 

Για μία ακόμη φορά οι πολεμικές επιχειρήσεις στο τουρκικό Κουρδιστάν εισήλθαν σε μία εντονότερη φά­ση, μετά τον έλεγχο της περιοχής του Σεντιμλί  από τους Κούρδους αντάρτες και την επιτυχή αντίδραση των τουρκικών δυνάμεων, η οποία εκδηλώθηκε με την επιχείρηση «Safak» στο διάστημα 8-19 Σεπτεμβρίου, χωρίς όμως να θέ­σει την κατάσταση στην περιο­χή υπό τον πλήρη έλεγχο των Τούρκων...
 

Η επιχείρηση Safak (Αυγή, στα τουρκικά), την οποία κατέ­γραψε με λεπτομέρεια ο Χ. Μη­νάγιας (Geostrategy 18 Οκτω­βρίου), ήταν ενδεχομένως η τελευταία μεγάλη επιχείρη­ση στην περιοχή πριν από την έλευση του σκληρού χειμώνα που συνήθως έρχεται πολύ νωρίς στο συγκεκριμένο τμήμα της Τουρκίας. 

Αυτό που προκάλεσε εντύ­πωση στην επιχείρηση αυτή αλ­λά και στις μικρότερες που προ­ηγήθηκαν ή ακολούθησαν τον Οκτώβριο ήταν οι σημαντικές απώλειες των τουρκικών δυνά­μεων σε ελικόπτερα. 

Οι ενέδρες 

Η συμμετοχή των ελικοπτέ­ρων τα τελευταία λίγα χρόνια στις αντιανταρτικές επιχειρή­σεις ήταν το κύριο πρόβλημα που αντιμετώπισαν οι Κούρ­δοι αντάρτες, λόγω της δυνα­τότητας των Τούρκων να προσεγγίζουν από αέρος τις διάφορες περιοχές συγκρούσεων και όχι διά ξηράς, και από κα­τά κανόνα δυσπρόσιτα δρομο­λόγια που ήταν ιδιαίτερα ευά­λωτα στις ενέδρες των Κούρ­δων ανταρτών. 

Σύμφωνα με κουρδικές πηγές, οι Κούρδοι αντάρτες κα­τέρριψαν τον Οκτώβριο ένα ακόμη μεταφορικό ελικόπτερο Sikorsky (UH-60 Black Hawk) και έπληξαν με πυρά άλλα έξι, χωρίς όμως να τα καταρρίψουν, ενώ τον Σεπτέμβριο είχαν καταρρίψει άλλα δύο και είχαν πλήξει 12 ακόμη μεταφορικά ελικόπτερα του ίδιου τύπου και ένα επιθετικό ελικόπτερο AH-IW Super Cobra. 

Οι επιτυχείς προσβολές ελι­κοπτέρων από τους Κούρδους αντάρτες είχαν προκαλέσει έντονο προβληματισμό στην τουρκική στρατιωτική ηγεσία ως προς το μέσον με το οποίο γίνο­νταν οι προσβολές αυτές. 

Τελικά το μυστήριο λύθηκε εν μέρει έπειτα από μία επιχεί­ρηση των τουρκικών δυνάμεων εναντίον ομάδας του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος, η οποία έλαβε χώρα στο Τούντζελι (Ν.Α Τουρκία) στις 24 Οκτω­βρίου, κατά την οποία έπεσε στα χέρια των τουρκικών δυνάμεων το όπλο-μυστήριο. 

Και λέμε «εν μέρει», διότι το συγκεκριμένο όπλο ήταν μία υβριδική ιδιοκατασκευή, που συναντάται στο πεδίο της μάχης για πρώτη φορά και είναι αγνώ­στου προελεύσεως. 

Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, το όπλο αυ­τό, στο οποίο οι Κούρδοι έχουν δώσει στην ονομασία «Ζάγρος» (σ.σ.: πρόκειται για μία οροσει­ρά, απάτητη από κάθε κατακτη­τή όπως αναφέρουν οι Κούρδοι), φέρει τηλεσκοπική διόπτρα και έχει διαμέτρημα 12,7 χλστ. (.50'). 

Η εκτίμηση των Τούρκων 

Οι τουρκικές Αρχές Ασφα­λείας και Πληροφοριών εκτιμούν ότι οι Κούρδοι αντάρτες διαθέτουν περί τα 50 τέτοια όπλα, εκ των οποίων 16 δια­θέτουν οι ομάδες που δρουν εντός Τουρκίας, τα οποία είναι κατανεμημένα τρία στην περιοχή Τούντζελι, τρία στην περιοχή Ντιγιαρμπακίρ και άλλα 10 στην «καυτή» περιοχή Χακιάρι-Σίρνακ, όπου οι Κούρ­δοι επιδιώκουν να δημιουργή­σουν τον έλεγχο και την επιρ­ροή τους σε εκτεταμένες ζώ­νες της εν λόγω περιοχής. 

Το «Ζάγρος»-που, όπως προανεφέρθη, είναι άγνωστης κατασκευής και προελεύσεως- στηρίζεται σε μηχανικά μέ­ρη του περίφημου (ρωσικής κατασκευής) τυφεκίου ελεύθε­ρου σκοπευτού «Κάνας», ενώ η κάννη του και ορισμένα εκ των μερών του προέρχονται από το βαρύ αντιαεροπορικό πολυ­βόλο «Ντότσκα» (Docka), που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στο Βιετνάμ εναντίον αμερι­κανικών ελικοπτέρων και χρησιμοποιείται επίσης από τους Κούρδους αντάρτες. 

Το πλεονέκτημα του συγκε­κριμένου όπλου σε σχέση με τα Docka είναι το μικρό του βάρος, το οποίο ανέρχεται σε μόλις οκτώ κιλά. 

Σύμφωνα με τις τουρκικές Αρχές, το βεληνεκές του όπλου είναι πέντε-έξι χιλιόμετρα και το δραστικό του τέσσερα χιλιό­μετρα, γεγονός που το καθιστά ιδιαίτερα επικίνδυνο για ελικό­πτερα. 

Οι πληροφορίες αυτές κρί­νονται πάντως ανακριβείς για­τί, ασχέτως της άγνωστης προελεύσεώς του, η υπάρχουσα φω­τογραφία και το διαμέτρημα του φυσιγγίου που χρησιμοποιεί (12,7 χλστ.) δείχνουν σαφώς ότι πρόκειται για ένα βαρύ τυφέ­κιο καταστροφής υλικού (Heavy anti-material rifle), όπως, π.χ., το γνωστό και σε εμάς Μ-82 και Μ-82Α1 Barrett. 

Τα βεληνεκή 

Βαρέα τυφέκια αυτού του τύ­που χρησιμοποιούνται για την από μεγάλη απόσταση προσβο­λή ευαίσθητου υλικού (κεραίες ραντάρ, σταθμούς ασυρμάτου, οχήματα κ.λπ.). 

Τα βεληνεκή όπλων αυτής της κατηγορίας (διαμετρήματος) κυμαίνονται μεταξύ 1.500-2.000 μ. για το φυσίγγιο 12,7Χ99 mm ΝΑΤΟ και κατά τι μεγαλύτε­ρο για τα αντίστοιχα ρωσικά δι­αμετρήματα 12,7Χ108 mm και όχι 5.000-6.000 μ. (ή δραστι­κό 4.000 μ.) που αναφέρουν οι τουρκικές πηγές. 

Παρ' όλα αυτά, ένα βλήμα του συγκεκριμένου διαμετρή­ματος μπορεί να αποβεί ιδιαίτε­ρα επικίνδυνο για ένα ελικόπτε­ρο σε περίπτωση που το πλήξει σε συγκεκριμένα τμήματά του, όπως προκύπτει από τα αποτελέσματά του στην Τουρκία, ενώ το σημαντικό βεληνεκές του επιτρέπει τη βολή από σχετική απόσταση ασφαλείας. 

Το Fagot που σκορπάει τον θάνατο στα 2.000 μέτρα και τα αποθέματα της Λιβύης. 

■ Νέος στόχος η απόκτηση αντιαεροπορικών για την μάχη με τα τουρκικά μαχητικά. 

ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ δυσάρεστη έκπληξη για τους Τούρκους, εντός του Οκτωβρίου πάλι και συγκεκριμένως στις 17 του μήνα αυτού, ήταν η καταστροφή ενός άρματος μάχης Μ-60 από αντι­αρματικό βλήμα που εκτιμάται ότι ήταν το ρωσικής κατασκευής Fagot (9Κ111 Fagot), με αποτέλεσμα τον θάνατο και των τεσσάρων μελών του πληρώματος. 

Όπως και τα ελικόπτερα, έτσι και τα άρματα μάχης αποτελούσαν τεράστιο πρόβλημα για τους Κούρδους αντάρτες, οι οποίοι στερούνταν ανάλογων αντιαρματικών όπλων (τα RPG-7 που διαθέτουν δεν έχουν την αναγκαία διατρητική ικανότητα και περιορισμένο βεληνεκές). Με το Fagot, το οποίο έχει βεληνεκές 2.000 μέτρων, οι Κούρδοι φαίνεται να έλυσαν ένα ακόμη βασι­κό πρόβλημα που έθεταν τα τουρκικά άρματα μάχης. Η πηγή από την οποία απέκτησαν τα Fagot οι Κούρδοι παρα­μένει άγνωστη. 

Σημειώνεται ότι το βλήμα αυτό έχει εξαχθεί σε περίπου 40 χώρες, μεταξύ των οποίων η Συρία, το Ιράκ (περίοδος Σαντάμ), το Αφγανιστάν, το Κουβέιτ, η Υεμένη, η Λιβύη κ.ά. 

Θα ήταν φυσικά αφελές αν ισχυρι­ζόταν κανείς ότι με τα δύο αυτά όπλα θα άλλαζε ριζικά η έκβαση του πολέ­μου στο Κουρδιστάν. Παρά ταύτα, η μέχρι τώρα χρήση τους δείχνει ότι η αντιμετώπιση των Κούρδων ανταρτών από τις τουρκικές δυνάμεις κα­θίσταται δυσχερέστερη και θα κατα­στεί ακόμη χειρότερη σε περίπτωση που, όπως εκτιμάται, ευοδωθούν οι προσπάθειες των Κούρδων να απο­κτήσουν και αντιαεροπορικά βλήμα­τα για την αντιμετώπιση κυρίως των τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών. 

Η εξέλιξη αυτή εκτιμάται ότι έχει μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας, δε­δομένου του γεγονότος ότι οι δυνητικές πηγές αποκτήσεώς τους (π.χ., από τα διαρπαχθέντα αποθέματα της Λι­βύης) δεν είναι λίγες. 

(Κυρ. Δημοκρατία-18/11/2012)