Προκλητικός και αμετανόητος αρχιερέας

Και ενώ πήγαινε να ξεχαστεί, να 'σου και πάλι. Σαν αρχιερέας της ηθικής αναφέρεται σε σκάνδαλα και σκανδαλολογία, κλαίει για το κράτος δικαίου και παριστάνει τον δάσκαλο για όσα χρειάζεται να γίνουν. Δεν λέει, βέβαια, γιατί δεν τα έκανε όλα αυτά τον καιρό που κυβερνούσε. Ούτε αποτολμά μια κουβέντα για εκείνα που ο ίδιος και οι υπουργοί του διέπραξαν στην κρίσιμη εκείνη οκταετία. Ούτε για την ισοτιμία και τα στοιχεία με το οποία έβαλαν τη χώρα στην ΟΝΕ ούτε για τα swaps της Goldman Sachs ούτε για τη λεγόμενη «δημιουργική λογιστική» ούτε βέβαια και για τα εθνικά μας ζητήματα... 

Προφανώς, ο κ. Σημίτης προσποι­είται, και πάλι, αμνησία. Καμώνεται, όμως, πως ούτε βλέπει ούτε και ακούει τα όσα, τώρα, αποκαλύπτονται για τον καιρό που κυβερνούσε. Ότι από όλους τους πολιτικούς οι μόνοι προφυλακισμένοι είναι, την ώρα αυ­τήν, ο δικός του υπουργός Εθνικής Άμυνας μαζί με την παρέα του. Ότι τον ίδιο δρόμο φαίνεται να παίρνει και ο υπουργός του των Οικονομικών. Ότι από καιρό ομολόγησε μίζες και ένας ακόμη από τους εκλεκτούς του. Και ότι είναι ο δικός του «στρατηγός» που έκανε «κατά τη δική του ομολογία» τον μεταφορέα εκατομμυρίων από τα τα­μεία της Siemens σε εκείνα του ΠΑΣΟΚ. 

Ξέχασε, προφανώς, ο πρώην πρωθυπουργός ότι είναι ο ίδιος που προήδρευε στα ΚΥΣΕΑ όταν λαμβά­νονταν οι αποφάσεις για όλα εκείνα τα εξοπλιστικά προγράμματα, που σήμε­ρα ερευνώνται ως σκάνδαλα και όχι σαν σκανδαλολογία. Ότι είναι εκείνος, οι υπουργοί και οι σύμβουλοί του που εμπνεύστηκαν τις λεγόμενες «προ­γραμματικές συμφωνίες», με τις οποί­ες δόθηκαν στη διαπλοκή έργα και προμήθειες δισεκατομμυρίων, χωρίς καμιά διαφάνεια και κανέναν διαγωνι­σμό. Ότι ευθύνεται άμεσα για το κό­στος των Ολυμπιακών Αγώνων και πιο πολύ για τις καθυστερήσεις που δι­καιολόγησαν τις απευθείας αναθέσεις και τα πολλαπλάσια κόστη. Ότι είναι στις μέρες του που διαπράχθηκε το έγκλημα του Χρηματιστηρίου και χά­θηκαν δισεκατομμύρια από το κράτος και τους πολίτες που εξαπατήθηκαν. Ότι, τελικά, είναι στη δική του πρωθυ­πουργική θητεία που ξέσπασαν οι πε­ρισσότερες υποθέσεις σκανδάλων. 

Στη δική του περίοδο είναι, όμως, και τα Ίμια. Και δεν μπορεί να εμφανί­ζεται αμετανόητος όταν ο ίδιος διέταξε την αποχώρηση Ελλήνων στρατιωτών και την υποστολή της ελληνικής σημαίας από ελληνικό έδαφος, συμπράττον­τας έτσι στην απόπειρα των Τούρκων να δημιουργήσουν «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο. Όταν ο ίδιος είχε τότε το πο­λιτικό θράσος να εμφανιστεί στη Βουλή για να πει «ευχαριστούμε τους Αμερι­κανούς» που μεσολάβησαν στην εθνική υποχώρηση και ατίμωση. Και ακόμη περισσότερο, όταν ο ίδιος μαζί με τον Γ. Παπανδρέου έβαλε στο τραπέζι των λε­γόμενων διερευνητικών επαφών όλες τις αξιώσεις των Τούρκων. 

Ενώ απέκλειαν αρχικά κάθε διάλο­γο για όσο οι Τούρκοι επέμεναν στις δήθεν «γκρίζες ζώνες», τους άνοιξαν απλόχερα την πόρτα της Ε.Ε και άρχι­σαν να παζαρεύουν τα πάντα. Παζά­ρευαν την εγκατάλειψη του κυριαρχι­κού δικαιώματος της Ελλάδας να επε­κτείνει τα χωρικά της ύδατα στο 12 ναυ­τικά μίλια. Παζάρευαν την αξίωση των Τούρκων να περιοριστεί ο όποιος δια­κανονισμός στο Αιγαίο, ώστε να εξαι­ρεθεί το Καστελόριζο. Παζάρευαν και την απαίτηση τους να δεσμευτεί η Ελλάδα πως δεν θα ανακηρύξει ποτέ μήτε Συνορεύουσα, μήτε Αποκλειστική Οι­κονομική Ζώνη. Παζάρευαν ακόμη και για τις δήθεν «γκρίζες ζώνες». 

Ας υπάρχει, λοιπόν, τουλάχιστον μια στοιχειώδης συναίσθηση ευθύνης. Διότι, βεβαίως, τα μαθήματα και οι ιστορίες του θα μπορούσαν, σε άλλες εποχές, να ακούγονται σαν ανέκδοτο. Σήμερα, όμως, στις δύσκολες μέρες που περνά ο τόπος, την ώρα που στε­ρεύει η αντοχή του κόσμου, δεν μπο­ρεί να εκλαμβάνονται παρά μόνο σαν πρόκληση. Δεν μπορεί, στο κάτω κάτω, να εμφανίζεται σαν ξένος παρατηρητής και ανεύθυνος σχολιαστής. Και ού­τε βέβαια σαν δάσκαλος πολιτικών και πολιτών. 

του ΑΝΔΡΕΑ Ν. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

(Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ-28/1/2013)