Στα επικίνδυνα νερά της ΑΟΖ η Αθήνα

• Κίνδυνο και εθνικής κρίσης βλέπουν διπλωμάτες-Σύσκεψη σήμερα στο Μαξίμου. 

• Ας αφήσει η κυβέρνηση κατά μέρος τις άτοπες «εθνικές φαντασιώσεις» και ας επικεντρωθεί στην αντιμετώπιση της οικονομικής επίθεσης.

• Η έγερση του ζητήματος ανακήρυξης/οριοθέτησης ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδος με την Τουρκία σήμερα δεν εξυπηρετεί απολύτως τίποτα. 

Ευτυχώς, οι φωνές της λογικής δεν έχουν ακόμα εκλείψει τελείως από το πρωθυπουργικό περιβάλλον και το υπουργείο Εξωτερικών. Μάλιστα, ήρθαν να τις ενισχύ­σουν δύο εξελίξεις: ...

Πρώτον, η αποκάλυψη ότι η ανακήρυξη AOΖ ουδόλως απαιτείται για τη διεκδίκηση της κυριότητας και την εκμετάλλευση του υποθαλάσσι­ου πλούτου. Δεν προσφέρει τίποτα περισσότερο από τα δικαιώματα που ήδη απολαμβάνει η Ελλάδα με το φυσικό δικαίωμα της υφαλοκρηπίδας. Ένα βασικό επιχείρημα της τριετούς «ΑΟΖολογιας» είναι ψέμα που, δυ­στυχώς, παρέσυρε και πολλούς κο­λονάτους. 

Δεύτερον, η συνειδητοποίηση ότι η ανακήρυξη ΑΟΖ δεν στερείται γεωπολιτικών κίνδυνων - η Άγκυρα, που στο παρελθόν έχει χαλάσει τον κόσμο, ακόμα και manu military, σε οποιοδήποτε κίνηση της Ελλάδας δεν θα καθίσει για κάποιον λόγο ήσυχη χωρίς αντίδραση. Οι κίνδυνοι εί­ναι πολύ μεγαλύτεροι του συνήθους λόγω της γνωστής τοις πάσι πραγματικής κατάστασης της χώρας και τέθηκε σε αμφισβήτηση η συμμετοχή μας στην Ευρώπη. Δεν ζούμε στο σχετικά σταθερό περιβάλλον του Ψυχρού Πολέμου, αλλά σε φάση κο­λοσσιαίας αναδιάταξης των παγκό­σμιων ισορροπιών. Στα νερά, που επιπόλαια πάει να κολυμπήσει η Αθή­να, υπάρχουν καρχαρίες οι οποίοι μπορεί να θελήσουν να χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα ως πειραματόζωο νέας, αυταρχικής διακυβέρνησης (πολεμικές εντάσεις ευνοούν τέτοια σενάρια), ακόμα και ως όπλο διάλυ­σης της Ε.Ε. 

Ο γράφων ανήκει στην ολιγάριθ­μη ομάδα σχολιαστών που επέκριναν συστηματικά την πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας ζητώντας, μά­λιστα, σε ανύποπτο, αλλά πολύ διαφορετικό, χρόνο, την οριοθέτηση ελ­λαδικής και κυπριακής ΑΟΖ, όταν οι πλείστοι «νεο-εθνικόφρονες» είτε δεν υπήρχαν στον δημόσιο διάλογο είτε υποστήριζαν τις κρατούσες από­ψεις. Αλλά μόνο ένας τρελός, στην καλύτερη περίπτωση, θα επέλεγε αυτήν τη συγκυρία για να ανοίξει τις εκκρεμότητες με την Τουρκία! Αυτοί οι οποίοι τα προτείνουν που ήταν άραγε και τι έλεγαν όταν, π.χ., η κυ­βέρνηση υπόγραφε το ανακοινωθέν της Μαδρίτης, αναλαμβάνοντας, κατ' επιταγήν των ΗΠΑ, δέσμευση να αποφύγει μονομερείς ενέργειες, σε­βόμενη τα τουρκικά ζωτικά συμφέ­ροντα; Εμείς τα υπογράψαμε αυτά ή συνηγορήσαμε; Πότε ανακάλυψαν την ΑΟΖ και γιατί; 

Επειδή ο κ. Σαμαράς τελεί υπό την πολιτική πίεση του «λόμπι των πετρελαίων» θέλει να κάνει κάτι. Μια από τις ιδέες είναι η κατάθεση των εξωτερικών συντεταγμένων των θαλασσίων ζωνών στον ΟΗΕ. Η κίνηση δεν εξυπηρετεί απολύτως τίποτα, γιατί θα ακολουθήσει αμέσως η Τουρκία με τις δικές της. Κα αν είναι μερική, θα «γκριζάρει» τα υπόλοιπα. 

Σωφροσύνη 

Η έγερση του ζητήματος ανακήρυξης/οριοθέτησης ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδος με την Τουρκία σήμερα δεν εξυπηρετεί σε κάτι - όχι μόνο για τον κίνδυνο επικίνδυνης έντασης. Ακόμα και αν αποφευχθεί αυτή, το λογικό αποτέλεσμα θα είναι είτε διαπραγμάτευση είτε προσφυ­γή σε διαιτησία ή διεθνή Δικαιοσύνη για οριοθέτηση. Διαπραγμάτευση ήδη γίνεται χωρίς αποτέλεσμα - και υπό τον παρόντα συσχετισμό δυνά­μεων μόνο αρνητικό μπορεί να εί­ναι το αποτέλεσμα. Αυτό ισχύει και για προσφυγή στη διεθνή Δικαιοσύ­νη. Η τελευταία θα συμπαρασύρει τις τουρκικές εδαφικές διεκδική­σεις, ενώ συνεπάγεται απεμπόληση του δικαιώματος επέκτασης των χωρικών υδάτων, εκτός αν ο κ. Σαμαράς προτίθεται να αγνοήσει το casus belli, κάνοντας σήμερα αυτό που δεν έκανε το 1995 ο Ανδρέας Παπανδρέου. Δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται να σχολιάζουμε παλαβομάρες. 

Αν θέλει, που κακώς θέλει, με δεδομένο Μνημόνιο, δανειακές και ύψος του χρέους, να εκμεταλλευ­θεί το πετρέλαια, η Αθήνα μπορεί να το πράξει με το υπάρχον νομικό καθεστώς σε Λιβυκό και Ιόνιο, όπου κάνει ήδη έρευνες χωρίς ΑΟΖ. Για το Καστελόριζο, το καλύ­τερο που μπορεί να κάνει είναι να εξασφαλίσει μορατόριουμ με τον κ. Νταβούτογλου, που φαίνεται ότι εί­ναι μέσα στην τουρκική οπτική, θα είναι και μια ωφέλιμη για όλους πρωτοτυπία: να αποφύγουν την εκ­μετάλλευση από τρίτους της αντι­παράθεσης! Και αφήνοντας κατά μέρος τις άτοπες «εθνικές φαντασιώσεις», ας επικεντρωθεί η κυβέρνηση στην αντιμετώπιση της οικονομικής επίθεσης που δέχεται και της κοινωνικής καταστροφής που υφί­σταται η Ελλάδα. 

του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 

(Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ-14/1/2013)