Αρχική » » Καιρός να μάθεις να λες και κάνα «όχι»

Καιρός να μάθεις να λες και κάνα «όχι»


Στιγμιότυπο από τις εκδηλώσεις του 2004 εναντίον του σχεδίου Ανάν. 
Η άρνηση στον αφανισμό είχε καταστεί από την άρχουσα τάξη συνώνυμη με την παραφροσύνη. 

«Αν σε πιλατεύει, έρημε, κι απόψε η ντροπή / και ψη­λαφίζει το πρόσωπο σου η βουβαμάρα,
Αν η σύνδεση με το μυαλό σου έχει κοπεί / κι αν ό,τι άκουσες το 'κάνες γαργάρα,
Αν γονατίζεις απ' του αύριο το βά­ρος / κι ούτε στιγμή δε σηκώνεις ανά­στημα, 
Αν σαν παροπλισμένος στέκεσαι φά­ρος/κι είσαι σημάδι μόνo για τα βλάσφημα, 
Σαν το λιοντάρι αν περνάς φλεγόμε­να στεφάνια / και τρομάζεις με του ξυραφιού την κόχη, 
Αν δε σε καρτερεί κανείς στα μακρι­νά λιμάνια / καιρός να μάθεις να λες και κάνα ΟΧΙ». 

Active Member, «Να λες και κάνα όχι από το CD «Στων βουβών την εσχατιά», Imantas, 2011 

Οι Active Member είναι μπάντα η οποία υπηρετεί μια μουσική έκ­φραση που αποκαλείται «hip hop». Οι ίδιοι προσδιορίζουν το αποτέλε­σμα από τους ήχους και τους στί­χους τους ως «hip hop». Όπως και να ονομάσεις, πάντως, αυτό το είδος, η ουσία είναι ίδια. Ρυθμικές -έως μονότονα επαναλαμβανόμενες- μελωδίες και στιχοπλοκή με­γάλης έκτασης, με έντονες πολιτι­κές, κοινωνικές και συναισθηματι­κές αναφορές.... 

Είθισται να έχουν βάθος και ουσιαστικό περιεχόμενο, παρόλο που συχνά σε ομοειδή τραγούδια πρωταγωνιστούν τα γρήγορα αυ­τοκίνητα, τα χρήματα, το εύκολο σεξ, η άνευ λόγου αθυροστομία, οι παραισθησιογόνες ουσίες και όλα τα άνθη του κακού που φύονται στον βάλτο του καταναλωτισμού. 

Αυτή η μουσική είναι δημοφιλής στις κοινότητες των μαύρων στις ΗΠΑ και, κυρίως ως απότοκο του μιμητισμού, στις νεολαίες των δυτικών κρατών. Στην Ελλάδα οι Active Member αποτελούν ένα από τα ση­μεία αναφοράς τούτης της μουσι­κής και η επιτυχία τους οφείλεται, εν πολλοίς, στο στιχουργικό μέρος των συνθέσεων. 

Ακόμα κι αν δεν είσαι «φί­λος» αυτού του είδους μουσικής, δεν μπορείς παρά να αναγνωρί­σεις την ευστοχία των διατυπώσε­ων στο τραγούδι που αναφέρθη­κε προηγουμένως. Ειδικά αν ζεις στην Ελλάδα, έχεις υποστεί την επίθεση από τον (ευδιάκριτο πλέ­ον σε όλους) «αόρατο» εχθρό και βλέπεις στην Κύπρο τη στάση ενός λαού που με την αξιοπρέπεια και τη σωφροσύνη του διασύρει τους ισχυρούς και τους ανίσχυρους ου­ραγούς τους. 

Το να λέμε και «κάνα όχι» εί­ναι εύκολο στην υλοποίηση, αλλά απαιτεί τρομερή ψυχολογική προε­τοιμασία μέχρι την αξιομνημόνευτη στιγμή της εκστόμισής του. Η κυ­ριαρχούσα υπερδομή στην Ελλά­δα κόντεψε να πείσει για τα καλά τους έκπληκτους ακροατές του κυ­πριακού «όχι» ότι το «ναι» είναι μο­νόδρομος. Σε όσα εξωφρενικά, αν­θελληνικά και απάνθρωπα κι αν συγκατανεύει αυτή η λέξη. 

Η άρνηση στον αφανισμό μας, στην ελεύθερη πτώση στα βάραθρα της ξενοκρατίας και της αναξιο­πρέπειας είχε καταστεί από την άρ­χουσα τάξη συνώνυμη με την πα­ραφροσύνη. Οι ίδιοι άνθρωποι που καμώνονται τους πατριώτες, σε κάθε ευκαιρία, σε κάθε επέτειο, σε κάθε κόψιμο κορδέλας, λειτούργη­σαν και λειτουργούν ως οι πιο ρα­φιναρισμένες και καλοκουρδισμένες μετενσαρκώσεις του Εφιάλτη. Έδειξαν στις στρατιές του σύγχρο­νου Ξέρξη το ξεχασμένο πέρασμα που νόμισαν ότι θα κρίνει τη μά­χη και τον πόλεμο. Αυτή η δίοδος δεν ήταν γεωγραφική, αλλά πνευ­ματική. Οι πληροφοριοδότες και οι εντολοδόχοι του εχθρού, προσαρ­μοσμένοι στις απαιτήσεις των και­ρών, γνώριζαν καλά ότι θα ήταν αδύνατον να τελεσφορήσει η εκ­στρατεία τους αν ο εχθρός (ο λαός εν προκειμένω) εμφανιστεί στο πε­δίο της αναμέτρησης. 

Γι΄ αυτό εφαρμόστηκε η τακτι­κή της φαινομενικής λήξης του πο­λέμου πριν από την επίσημη έναρξή του. Κάθε προσπάθεια αντίστα­σης βαφτίστηκε «μάταιη, ανεύθυ­νη, ολέθρια, ανεπίστροφος δρόμος στο χάος». Οι ίδιες λέξεις ειπώθη­καν από τα δημόσια fora τόσο πολ­λές φορές, ώστε έπεισαν. Καθήλω­σαν εκατομμύρια στα κρεβάτια, στους καναπέδες και στη μιζέρια τους ενώ οι μηχανές του θανάτου θέριζαν ανενόχλητες τον τρόπο της ζωής μας. 

Και ξαφνικά, ενώ επικρατού­σε η κατηφής ησυχία του νεκροτα­φείου, που διακοπτόταν μόνο για ολιγάριθμα πολιτικά ψελλίσματα δήθεν εναντίωσης στα σχέδια των ισχυρών, ήχησε εκκωφαντικά από τον Νότο ένα απόλυτο, ομόθυμο «ΟΧΙ». Είχε την ίδια χροιά η συλ­λογική φωνή με εκείνη του 2004 όταν οι Έλληνες του νησιού έστει­λαν στον κάλαθο των απορριμμά­των το κατάπτυστο σχέδιο Ανάν. Παρά τις ακριβά πληρωμένες προ­βλέψεις των «εγκρίτων», το νησί δεν βούλιαξε με το «ΟΧΙ» στο σχέδιο Ανάν. 

Ούτε τα Κατεχόμενα αναγνω­ρίστηκαν από τη διεθνή κοινότη­τα. Η Κύπρος συνέχισε να υπάρ­χει και να διδάσκει στους λαούς πώς οι δούλοι μπορούν να γίνο­νται ελεύθεροι. Όταν λένε και κά­να «ΟΧΙ». 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Λιάκος 
(ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-23/03/2013)

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΑΠΟ 15 ΣΕΠ. 2010

ΠΑΡΟΝΤΕΣ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Photobucket
 
Support : ΦΟΡΑ ΠΑΡΤΙΔΑ | ΦΟΡΑ ΠΑΡΤΙΔΑ | ΦΟΡΑ ΠΑΡΤΙΔΑ
Copyright © 2013. ΦΟΡΑ ΠΑΡΤΙΔΑ - All Rights Reserved
Template Created by ΦΟΡΑ ΠΑΡΤΙΔΑ Published by ΦΟΡΑ ΠΑΡΤΙΔΑ
Proudly powered by Blogger