Πορεία ολέθρου για τη μαρτυρική Μεγαλόνησο

Δεν πέρασαν δέκα χρόνια από τότε που η Κύπρος έμπαινε, με το σπαθί της, στην Ευρωζώνη, την ΟΝΕ και το ευρώ. Δεν πέρασε ούτε μια πενταετία από τότε που το χρέος της ήταν κάτω από το 80% του ΑΕΠ, το έλλειμμα του Προϋπολογισμού της μικρότερο από το 3% και η ανεργία κοντά στα επίπεδα του μηδενός... 

Στήριζε την ανάπτυξη της στον τουρισμό αλλά και στην εξέλιξη της σε διεθνές χρηματοπιστωτικό κέντρο. Δεν έμενε, όμως, εκεί καθώς είχε ήδη στραφεί στις θάλασσες που περιβάλλουν το ελεύθερα εδάφη της. Είχε οριοθετήσει, έπειτα από μυστικές διαπραγματεύσεις, σημαντικό μέρος της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της με τις θαλάσσιες ζώνες της Αιγύπτου και του Ισραήλ. 

Είχε προχωρήσει σε διεθνείς συ­νεργασίες και είχε εντοπίσει πλούσια κοιτάσματα φυσικού αέριου. Είχε πάρει, έτσι, τον δρόμο που θα την καθιστούσε ισχυρή ενεργειακή δύναμη, θα έφερνε πλούτο στους πολίτες της και θα ενίσχυε ακόμη περισσότερο τη γεωπολιτική σπουδαιότητα της. 

Τα νέα δεδομένο συγκροτούσαν, ταυτόχρονα, έναν ισχυρό παράγοντα στην επιδίωξη μιας βιώσιμης και λει­τουργικής λύσης του προβλήματος που προκάλεσε η τουρκική εισβολή, η συνεχιζόμενη κατοχή, η εθνοκάθαρση και ο εποικισμός των κατεχόμενων εδαφών της. Ενίσχυαν αποφασιστικά την ελληνική πλευρό και ανάγκαζαν την τουρκική να εγκαταλείψει το δόγμα συμφωνά με το οποίο «και η μη λύση αποτελεί λύση». Είχε, από την ώρα εκείνη, η Άγκυρα σοβαρούς λόγους άμεσης κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ οι Τουρκοκύπριοι δελεάζονταν από την ιδέα συμμετοχής στο μοίρασμα του ενεργειακού της πλούτου. 

Σε αυτήν ακριβώς τη φάση, η Με­γαλόνησος τραυματίστηκε βαριά από την έκρηξη στο Μαρί και άρχισε να υφί­σταται τις συνέπειες της διεθνούς κρί­σης, αλλά και της ανεύθυνης και πολιτικής του Δ. Χριστόφια. Δέχθηκε, προ­πάντων, ένα βαρύτατο πλήγμα στο τραπεζικό σύστημά της, εξαιτίας του κου­ρέματος των ελληνικών ομολόγων και σύρθηκε σε ένα τεράστιο τραπεζικό πρόβλημα. 

Στην κρίσιμη αυτήν ώρα, οι τροϊκανοί «στους οποίους είχε ήδη απευθυνθεί η Κύπρος» αποφάσισαν το κούρεμα των τραπεζικών καταθέσεων από το πρώτο ευρώ και λίγο αργότερα διόρ­θωσαν μερικώς την απόφαση τους. Το κακό, ωστόσο, είχε ήδη αρχίσει να κτυ­πά τη Μεγαλόνησο. Διότι κατέρρευσε ακαριαία η τραπεζική πίστη και ανατράπηκε η δυνατότητα της να λειτουργεί ως διεθνές χρηματοπιστωτικό κέντρο. Ο ένας από τους πυλώνες της οικονο­μίας της ενταφιάστηκε από τους εταί­ρους της και ο δεύτερος «αυτός του τουρισμού» μπήκε οε σοβαρούς κίνδυ­νους. 

Ενδεχόμενος εγκλωβισμός της Κύ­πρου στις αποφάσεις των τροϊκανών είναι περισσότερο από βέβαιο πως θα σύρει την οικονομία της στον φαύλο κύκλο της ύφεσης, του χρέους και των ελλειμμάτων, θα μειώσει ακόμη περισ­σότερο τα δημόσια έσοδα, θα αυξήσει την ανεργία και θα καταστήσει ανεπαρκή τα περιοριστικά και φορολογικά μέ­τρα που έχουν συμφωνηθεί. Θα προ­καλέσει επιτακτικές ανάγκες νέων και πιο βάρβαρων αποφάσεων και θα πλή­ξει καίρια τις αντοχές της ελληνοκυπριακής κοινωνίας. 

Σε μια τέτοια περίπτωση είναι ακό­μη πιο βέβαιο πως η Κύπρος θα δεχτεί αβάσταχτες πιέσεις προκείμενου να υποκύψει στους σχεδιασμούς των διε­θνών απατεώνων που θέλουν τους αγωγούς φυσικού αέριου να μην φτά­νουν κατευθείαν στην Ελλάδα, αλλά να περνούν οπό το τουρκικά εδάφη. Έτσι, όμως, ένα μεγάλο μέρος της σπουδαιότητας που θα αποκτούσε η Κύπρος με την αξιοποίηση των ενεργειακών πη­γών της θα περάσει στην Τουρκία, από την οποίο και θα εξαρτάται η προώθη­ση των ενεργειακών της πόρων στην Ευρώπη. 

Ακόμη πιο βέβαιο είναι ότι η Κύ­προς με μια καταρρέουσα οικονομία, μια δεινοπαθούσα κοινωνία και μια διαρκή διασωλήνωση με τους τροϊκανούς θα δεχτεί νέες και ισχυρότερες πιέσεις για μια εκτρωματική λύση στα πρότυπα του Σχεδίου Ανάν. Μια λύση που θα καθιστά τους Τούρκους κυ­ρίαρχους στα Κατεχόμενα και συνεταί­ρους στα ελεύθερα κυπριακά εδάφη. 

του ΑΝΔΡΕΑ Ν. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

(Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ-20/3/2013)