ΑΜΥΝΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ

• ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΑΡΑΒΙΚΩΝ ΕΜΙΡΑΤΩΝ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. 

Για τους περισσότερους Έλληνες τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) δεν είναι παρά μια ακόμη πλούσια αραβική χώρα, η ηγεσία της οποίας κατά­φερε μερικά χρόνια μετά την ανεξαρτησία της, το 1971, να αξιοποιήσει τον ενεργειακό πλούτο της και να δημιουργήσει ένα σύγχρονο κράτος. Τα τελευταία δε οχτώ χρόνια τα ΗΑΕ έχουν μετατραπεί σ' ένα από τα πιο δυναμικά κέντρα παροχής υπηρεσιών και τουρισμού... 

Η στροφή της χώρας προς τον τομέα αυτό ήταν συνέπεια της εκτίμησης ότι κάποια μέρα τα ενεργειακά αποθέματα των ΗΑΕ θα τελείωναν. Αυτό όμως που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι η ηγεσία των ΗΑΕ, και ειδικότερα του εμιράτου του Αμπού Ντάμπι, αποφάσισε στις αρχές της προηγού­μενης δεκαετίας να ενισχύσει την αμυντική βιομηχανία της χώρας και να στηρίξει το οικονομικό μοντέλο των ΗΑΕ στην υψηλή τεχνολογία και στην εξειδικευμένη βιομηχα­νική παραγωγή. Το σχέδιο των ΗΑΕ όταν ξε­κίνησε πριν από δέκα χρόνια ήταν φιλόδο­ξο, αφού η χώρα δεν διέθετε την υποδομή, το εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυναμικό, την τεχνογνωσία και την παράδοση σε αυτούς τους τομείς. Κι όμως σε αντίθεση με την ελληνική ελίτ και το λανθάνοντα συνδικαλι­σμό, που ουσιαστικά αποβιομηχάνισαν την Ελλάδα και τη μετέτρεψαν από παραγωγό σε πελάτη, δημιουργώντας ένα οικονομικό μοντέλο το οποίο στηρίζεται στις δημόσιες δαπάνες, στα δάνεια και στις υπηρεσίες, η ηγεσία των ΗΑΕ φρόντισε ώστε με το «Πρό­γραμμα Βιομηχανικής Ανάπτυξης», όπως αυτό ονομάστηκε, να τεθούν τα κατάλληλα θεμέλια για τη διαφοροποίηση της οικονο­μίας και τον περιορισμό της εξάρτησης της από ευάλωτους τομείς όπως οι ενεργειακοί πόροι, ο τουρισμός και οι υπηρεσίες. 

Το σχέδιο για την εκβιομηχάνιση των ΗΑΕ 

Από τα εφτά εμιράτα που συγκροτούν τα ΗΑΕ, το εμιράτο του Αμπού Ντάμπι διαθέτει την πλειονότητα των ενεργειακών κοιτα­σμάτων, παραγωγική υποδομή και την ισχυ­ρότερη οικονομία της Ομοσπονδίας. Στο πλαίσιο του σχεδίου «Abu Dhabi Economic Vision 2030», το οποίο αποσκοπεί στον πε­ριορισμό της εξάρτησης της οικονομίας από τον ενεργειακό τομέα και στη δημιουργία τεχνολογικής και βιομηχανικής υποδομής στη χώρα, η ηγεσία του εμιράτου επέλεξε να συμπεριλάβει στον πυρήνα των αλλαγών αυτών και τον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας. Για το σκοπό αυτό η ηγεσία των ΗΑΕ και του εμιράτου ταυ Αμπού Ντάμπι ενί­σχυσε την αμυντική βιομηχανία της χώρας ιδρύοντας επενδυτικά σχήματα υπό την αιγίδα των οποίων δημιουργήθηκαν νέες εται­ρείες υψηλής τεχνολογίας που απασχολούν προσωπικό υψηλού μορφωτικού επιπέδου. Κινητήρια δύναμη αυτής της προσπάθειας εκτός από τον κρατικό προϋπολογισμό, είναι το Γραφείο Προγραμμάτων Αντισταθμιστι­κών Ωφελημάτων (Offset Program Bureau-OPB), το οποίο το 2002 υιοθέτησε μια πιο επιθετική πολιτική σε σχέση με τα Αντισταθμιστικά Ωφελήματα (ΑΩ), προτείνοντας στις ξένες εταιρείες-προμηθευτές των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΑΕ να μεταφέρουν στη χώρα τη σύγχρονη τεχνολογία τους και με­τέπειτα να δημιουργήσουν τη βιομηχανική υποδομή για την ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας. 

Η αμυντική βιομηχανία των ΗΑΕ 

Για την υλοποίηση της πολιτικής αυτής χρησιμοποιήθηκαν τέσσερις κρατικοί επενδυτικοί οργανισμοί και εταιρείες, ο σημα­ντικότερος εκ των οποίων είναι ο Tawazum Holding, ο οποίος περιλαμβάνει συνολικά οχτώ εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας. Πρόκειται για τις: 

α) Tawazum Precision Industries, η οποία κατασκευάζει εξαρτήματα ακριβείας για την αεροναυπηγική βιομηχανία· 

β) Burkan Munitions Systems, η οποία με γερμανική τεχνολογία κατασκευάζει πυ­ρομαχικά μεγάλου διαμετρήματος, καθώς και τουρκικής σχεδίασης ρουκέτες των 107 χλστ, και 122 χλστ.· 

γ) Caracal Light Ammunition, η οποία κα­τασκευάζει πυρομαχικά μικρού διαμετρήματος· 

δ) Caracal International, η οποία κατα­σκευάζει φορητό οπλισμό· 

ε) Abu Dhabi Autonomous Systems Investment (ADASI), η οποία σε συνεργα­σία με την αυστριακή Schiebel Camcopter ανάπτυξε το σύστημα Al-Sabr, το οποίο βα­σίζεται στο ελικόπτερο UAV-100 της αυ­στριακής εταιρείας· 

στ) Nimr, η οποία κατασκευάζει τροχοφό­ρα τεθωρακισμένα οχήματα 4 X 4 και 6 X 6· 

ζ) Tawazum Dynamics, η οποία κατασκευάζει τη συλλογή κατευθυνόμενης βόμβας με αισθητήρα ΙΙR Αl-Tariq· 

η) Abu Dhabi Advansed Radar Systems, η οποία θα αναπτύξει συστήματα ραντάρ σε συνεργασία με τη σουηδική Saab ΑΒ. 

Η δεύτερη μεγαλύτερη επενδυτική εταιρεία που δραστηριοποιείται στον τομέα της άμυνας είναι η Baynuna Group, η οποία περιλαμβάνει εφτά θυγατρικές εταιρείες και πιο συγκεκριμένα τις: 

α) Baynuna Aviation Technology, η οποίο ασχολείται με την ανάπτυξη λογισμικού για αεροσκάφη· 

β) SNECBAT Engine Technologies, η οποία ασχολείται με την ανάπτυξη τεχνολογίας κινητήρων αεροσκαφών και πυραύλων· 

γ) DASBAT Aviation, η οποία ασχολείται με την ανάπτυξη της αεροναυπηγικής τε­χνολογίας· 

δ) THALBAT, η οποία ασχολείται με την υποστήριξη των ηλεκτρονικών συστημά­των του δικτύου αεράμυνας των ΗΑΕ και της Αεροπορίας της χώρας· 

ε) ELTBAT Electronic Systems Developtment L.L.C, η οποία ασχολείται με την υπο­στήριξη και ανάπτυξη συστημάτων ηλε­κτρονικού πολέμου· 

στ) Baynuna MBDA Missile Technology, η οποία ασχολείται με την ανάπτυξη πυραυ­λικών συστημάτων· 

ζ) Sagembat Defence, η οποία ασχολείται με την ανάπτυξη τεχνολογιών για έξυπνα όπλα, ηλεκτροπτικά και αεροβοηθήματα. 

Επιπλέον των δύο παραπάνω εταιρειών μία ακόμη κρατική εταιρεία η Mubadala, δραστηριοποιείται μεταξύ άλλων στη συ­ντήρηση αεροσκαφών μέσω της θυγατρι­κής της AMMROC, ενώ το 2009 η εταιρεία εγκαινίασε το εργοστάσιο κατασκευής σύν­θετων υλικών αεροσκαφών της θυγατρικής της εταιρείας STRATA. Εκτός από τις αερο­πορικές κατασκευές, η Mubadala δραστη­ριοποιείται και στη σύντμηση του αρματικού δυναμικού του Στράτου των ΗΑΕ μέσω της θυγατρικής της εταιρείας Al-Taif. 

Στον τομέα των ναυπηγήσεων πολεμικών πλοίων, αξιοποιήθηκε το κρατικής ιδιοκτη­σίας ναυπηγείο Abu Dhabi Ship Building (ADSB), το οποίο, αν και είχε ιδρυθεί το 1996 για την πραγματοποίηση επισκευών σε πλοία στα μέσα της προηγούμενης δε­καετίας ανέλαβε σε συνεργασία με ξένες εταιρείες τη ναυπήγηση πέντε κορβέτων κλάσης Baynunah, καθώς και ταχύπλοων σκαφών σουηδικής και τουρκικής σχεδία­σης για το Ναυτικό των ΗΑΕ. Εκτός από το ναυπηγείο ADSB, η ναυπηγική βιομηχανία των ΗΑΕ διαθέτει και το ναυπηγείο Etihad, που είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας των εγχώριων ναυπηγείων Al-Fattan με την εταιρεία Melara Middle East και τα ιταλικά ναυπηγεία Fincantieri. Το εν λόγω ναυπη­γείο πρόκειται να υλοποιήσει το δεύτερο ναυπηγικό πρόγραμμα του Ναυτικού των ΗΑΕ, το οποίο περιλαμβάνει την απόκτηση δύο πυραυλακάτων κλάσης Falaj- 2. 

Εκτός από τις παραπάνω κρατικές εται­ρείες δύο ακόμη, ιδιωτικές αυτή τη φορά, εταιρείες δραστηριοποιούνται στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας. Πρόκειται γιο την εταιρεία IGG, η οποία κατασκευάζει κατόπιν άδειας τις εξοπλισμένες τηλεχειριζόμενες πλατφόρμες STAMP και STOP της τουρκικής εταιρείας Aselsan. Η δεύτερη ιδιωτική εταιρεία αμυντικού υλικού είναι η ADCOM Systems, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει αναπτύξει συνολικά εφτά UAV διαφορετικών κατηγοριών και τέσσερα συ­στήματα στόχων. 

Σύγκριση με την ελληνική πραγματικότητα 

Το συμπέρασμα από την παραπάνω ανά­λυση είναι ότι η ηγεσία των ΗΑΕ αντιλήφθηκε νωρίς πως μια χώρα για να επιβιώσει πρέπει να παράγει, και στον 21ο αιώνα τα προϊόντα που θα μπορούσε να παράγουν τα ΗΑΕ είναι υψηλής τεχνολογίας, όπως τα σύγχρονα οπλικά συστήματα. Από την άλλη πλευρά, οι ελληνικές πολιτικές και οικονομικές ελίτ, ενώ μετά το 1950 έχτισαν μια αξιόλογη βιομηχανική υποδομή, επέτρεψαν -αν όχι συνέβαλαν- την παρακμή της, με αποτέλεσμα σήμερα η Ελλάδα να βασίζεται στα δάνεια και στον ευάλωτο τομέα των υπηρεσιών για να επιβιώσει. Η ηγεσία των ΗΑΕ διέγνωσε ότι η ασφάλεια της χώρας δεν μπορεί να εξαρτάται από τους ξένους προμηθευτές οπλικών συστημάτων. Για το λόγο αυτό ξεκίνησε πριν από δέκα χρόνια να χτίζει μια υποσχόμενη αμυντική βιομηχανία, προσαρμοσμένη στις ανάγκες των ΗΑΕ. Στην Ελλάδα έχουμε μια αξιοζήλευτη αμυντική βιομηχανία με τη διαφορά ότι οι πολιτικές ηγεσίες την έχουν εγκαταλείψει, αφού η εγχώρια αμυντική βιομηχανία αντιμετωπίζεται δυστυχώς και λανθασμένα ως αναγκαίο κακό και όχι ως μέσο οικονομικής και γεωπολιτικής ισχύος. 

Πρόσφατα ανακοινώθηκε η έναρξη των έργων στους τέσσερις αυτοκινητοδρόμους της χώρας όπου θα απασχοληθούν 25.000 άνθρωποι. Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος έπρεπε με σκληρό αγώνα να λυθούν σειρά προβλημάτων, όπως η εξεύρεση των χρη­μάτων που το Δημόσιο έπρεπε να καταβάλει στους κατασκευαστές. Μετά από αυτό διερωτάται κάνεις πόσο δύσκολο είναι τελικά να υπογραφεί η Υπουργική Απόφαση του άρθρου 87 του νόμου 3883/2010 και να συ­γκληθούν οι αρμόδιες επιτροπές του ΓΕΕΘΑ, της ΓΔΑΕΕ, του ΕΕΛΕΑΑ και του ΣΕΚΠΥ για την αξιοποίηση των 290 εκατ. ευρώ των Εγγυητικών Επιστολών των μη υλοποιη­μένων ΑΩ, ώστε να σωθούν οι θέσεις ερ­γασίας 10.000 ανθρώπων που απασχολού­νται στην ελληνική αμυντική βιομηχανία. 

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΣΙΜΠΟΥΚΗ 

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-18/04-24/04/13)