Η «κερκόπορτα» του νεο-οθωμανισμού

Ο νεο-οθωμανισμός είναι πλέον το νέο κυρίαρχο δόγμα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Σχηματικά μιλώντας, βασίζεται στη θέση ότι όσα κράτη των Βαλκανίων, της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής ανήκαν κάποτε στην οθωμανική αυτοκρατορία αποτελούν σήμερα χώρες δυνά­μει άμεσης επιρροής της Τουρκίας. Και αναχωρώντας από αυτήν την αφετηρία προωθεί μια σειρά πρωτοβουλιών, που αποβλέπουν στην υλοποίηση της επιδίωξης οι χώρες αυτές να καταστούν οιονεί "δορυφόροι» των τουρκικών σχεδιασμών....
 

Πρόδρομος του νεο-οθωμανισμού υπήρξε ο πρώην πρόεδρος της χώρας Τουργκούτ Οζάλ, ο οποίος, διαβλέπον­τας ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του '90 τις εξελίξεις που επέρχονταν στην ευρύτερη γεωπολιτική περιοχή, κινήθηκε κατά τρόπο εργώδη προς αυτήν την κατεύθυνση. Εκείνος που, ωστόσο, επεξεργάστηκε, συστηματοποίησε και υλοποιεί με αξιοσημείωτη μεθοδικότητα δέκα χρόνια τώρα αυτήν τη στρατηγική είναι ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου. Το βιβλίο του οποίου «Το στρατηγικό βάθος - Η διεθνής θέση της Τουρκίας» (που στα ελληνικά έχει κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις «Ποιότητα» το 2010) δεν αποτελεί παρά μια σύνοψη αυτού του νέου κυριάρ­χου δόγματος της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. 

Σε ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία προώθησης αυ­τής της νεο-οθωμανικής στρατηγικής έχουν αναδειχθεί τα τε­λευταία χρόνια τα τουρκικά σίριαλ, μέσα από τα οποία επιχει­ρείται ο εξωραϊσμός της εικόνας της χώρας, κυρίως στα κρά­τη που η τουρκική εξωτερική πολιτική επιδιώκει να θέσει στη ζώνη επιρροής της. Όπως διεισδυτικά σημείωνε το αυστριακό περιοδικό «Der Standard» τον Ιανουάριο του 2011, «70 τουρκικές σαπουνόπερες κατακτούν το Βαλκάνια και αλλά­ζουν την αρνητική εικόνα που τα βαλκανικά έθνη είχαν για τους Τούρκους. Η τουρκική κινηματογραφική βιομηχανία βοηθά την τουρκική διπλωματία και είναι πλέον εργαλείο του νεο-οθωμανιστή Αχμέτ Νταβούτογλου». 

Απέναντι σε αυτήν τη συστηματική και οργανωμένη προσπάθεια πολιτισμικού τύπου διείσδυσης, που αναπτύσσεται από την τουρκική εξωτερική πολιτική, η αντίδραση της Ελλά­δας, που αποτελεί προνομιακό πεδίο εκδίπλωσης αυτών των κινήσεων, μοιάζει αμήχανη, απροσανατόλιστη, ανερμάτιστη. 

Οι τουρκικές σαπουνόπερες κατακλύζουν τα ελληνικά τηλε­οπτικά δίκτυα, δίνουν μια ηθελημένα πλασματική εικόνα «ευρωστίας» της τουρκικής κοινωνίας και καλλιεργούν θετικές προδιαθέσεις σε μια μερίδα του ανυποψίαστου κοινού για μια χώρα που η επιθετική στάση της απέναντι στην πατρίδα μας δεν χάνει ευκαιρία να εκδηλωθεί. Για να μην αποδειχθούν οι τουρκικές σαπουνόπερες η «κερκόπορτα» του νεο-οθωμανι­σμού στην αφασική Ελλάδα των αρχών του 21ου αιώνα, κάτι πρέπει να γίνει. Τώρα, γιατί αύριο ίσιος είναι αργά. 

Του ΤΑΚΗ ΜΑΧΑΙΡΑ 

(Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ-30/04/2013)