Εγχειρίδιο αυτοκτονικού ιδεασμού

Έως πρόσφατα περηφανεύονταν ότι έχουν στα σπίτια τους μάσκες, ρόπαλα και τσελεμεντέδες του αναρχικού. Τώρα αποδεικνύουν στην πράξη πως έχουν και το εγχειρίδιο του αυτοκτονικού ιδεασμού. Ότι έχουν και ακολουθούν τη μόνη συνταγή που μπορεί να σύρει την Ελλάδα, με σιγουριά και ταχύτητα στην οικονομικά κατάρρευση, την κοινωνικά εξαθλίωση και την εθνικά περιπέτεια. Ότι μόνη έγνοια τους είναι το κομματικό συμφέρον. Ακόμη και αν αυτό περνάει πάνω από τα ερείπια της χώρας. Ακόμη και αν χρειάζεται να μασήσουν όσα έλεγαν έως πρόσφατα. Ότι, τελικά, μόνη συνέπειά τους είναι η ασυνέπεια.... 

Οι μόνοι που ξιφουλκούσαν, εδώ και καιρό, με αιχμή τις καταθέσεις ήταν αυτοί. Κάποιοι έλεγαν πως θα τις πά­ρουν και θα τις διαθέσουν τάχατες στην ανάπτυξη, αγνοώντας ότι τα δά­νεια είναι ήδη πολύ περισσότερα από τις καταθέσεις και τέτοιο παραμύθι δεν υπάρχει. Κάποιοι μιλούσαν για υποχρεωτικό δάνειο προς το κράτος από τους έχοντες εισόδημα ή καταθέσεις άνω των είκοσι χιλιάδων ευρώ, προεξο­φλώντας μια θανάσιμη αφαίμαξη εισοδημάτων και καταθέσεων. Και κάποιοι άλλοι, ακολουθώντας προφανώς το υποτιθέμενο πρόγραμμά τους, προανήγγελλαν φορολόγηση των Ελλήνων στη βάση ενός περιουσιολογίου, που θα μετρούσε ανάμεσα στα άλλα και τις τραπεζικές τους καταθέσεις. 

Αμέσως μόλις το Euro group με την πρώτη απόφαση του επέβαλε κούρεμα καταθέσεων στην Κύπρο, από 7% έως 10%, οι φωστήρες των επιθέσεων ενάντια στους καταθέτες εξεμάνησαν, θεωρώντας, προφανώς, ότι η οργή του κόσμου μπορεί να λειτουργήσει σε βά­ρος της κυβέρνησης, έσπευσαν να εναντιωθούν, να ακυρώσουν όσα έλε­γαν έως τότε και να σταθούν στο πλευ­ρό των μεγαλοκαταθετών της Κύπρου. Αλλά και να αδελφοποιηθούν με ένα από τα δεξιότερον της Δεξιός κόμματα. Και να οργανώσουν κοινές επιθέσεις ενάντια στην κυβέρνηση, κατασκευά­ζοντας και διαδίδοντας, όχι μόνον αβά­σιμους, αλλά και ηλίθιους ισχυρισμούς για δήθεν εγκατάλειψη της Κύπρου. 

Μια βδομάδα μετά το «όχι» των Κυ­πρίων, όταν το Euro group επέβαλλε μια νέα απόφαση, δυσμενέστερη της πρώ­της, η παράξενη Αριστερά άρχισε να αναδιπλούται ατάκτως. Μη έχοντας, ωστόσο, να προτείνει οτιδήποτε επί της ουσίας άρχισε να ταυτίζεται με τον κομ­μουνιστή πρώην πρόεδρο της Κύπρου, που -αφού είχε σύρει το νησί στη χρεοκοπία και αφού ο ίδιος είχε καλέσει την Τρόικα- είχε ήδη αρχίσει να παριστάνει τον αντιστασιακό .Μαέστρος στις υπεκ­φυγές και τις αρλούμπες η εδώ παράξενη Αριστερά άρχισε τότε να ψελλίζει διάφορα περί δημοψηφίσματος και κυ­ρίαρχου λαού. Αλλά και να αναμασά παλιές και νέες θέσεις της για το ευρώ. 

Η προ διμήνου άποψη του αρχηγού της, σύμφωνα με την οποία «το ευρώ εί­ναι το εθνικό μας νόμισμα», κατευθυ­νόταν στην προεκλογική θέση ότι «το νόμισμα δεν είναι φετίχ» και άραζε προσωρινά στη θέση «όχι θυσίες για το ευρώ». Πολλά, ωστόσο, οπό το στελέ­χη του κόμματός του έδειχναν κιόλας την έξοδο από την Ευρωζώνη, χωρίς να λένε ούτε πού θέλουν ούτε που μπο­ρούμε να πάμε. Και ούτε βέβαια να αναπτύσσουν κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο. Ούτε προπάντων, να ψελλίζουν οτιδήποτε για την περίπτωση που η στεί­ρα άρνηση δεν θα τους έβγαζε σε κάτι καλύτερο, όπως δεν είχε βγάλει και τους Κύπριους. 

Η κυπριακή εμπειρία αποδείκνυε, ήδη, πόσο άτοπες και επικίνδυνες είναι οι κορόνες για καταγγελία του Μνημο­νίου, αλλαγή της δανειακής σύμβασης, ακόμη και διαγραφή του «επονείδιστου χρέους», που εξαγγέλλουν το ταυτιζόμενα ως προς τη διαχείριση της οικονο­μικής κρίσης κόμματα της παράξενης Αριστεράς και της αντιδραστικής Δε­ξιάς. Ακόμη εμφανέστερη, όμως, γινό­ταν η πολιτική επιλογή τους να αντιτίθενται και να αντιδρούν στα πάντα, χω­ρίς να μετρούν τις συνέπειες σε βάρος του τόπου, αλλά μόνο τα κομματικά οφέλη που νομίζουν ότι μπορούν να έχουν. Έδειχναν, μάλιστα, τέτοια πρε­μούρα, που αποκάλυπτε πως δεν σκέ­φτονται ούτε καν το αυτονόητο: Ότι τα παπατζιλίκια ενίοτε γίνονται μπούμε­ρανγκ. 

του ΑΝΔΡΕΑ Ν. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ 

(Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ-01/04/2013)