Ναυπηγεία: Η (τριπλή) ζημιά από κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ

✓ Ο Γιάννος Παπαντωνίου στον Ναύσταθμο της Σαλαμίνας όταν ήταν υπουργός Άμυνας.

✓ Πώς δεσμεύουν τη χώρα οι συμβάσεις που είχαν υπογραφεί, και το θολό τοπίο με τον Σκαραμαγκά. 

Από τον

Ευθύμιο Πέτρου

e.p.petrou@gmail.com

Ίσως το πιο πολυσυζητημένο εξοπλι­στικό πρόγραμμα της μεταπολεμικής Ελλάδος ήταν αυτό των υποβρυχί­ων, το οποίο οδηγείται πλέον σε αί­σια ολοκλήρωση. Αφενός για το κολοσσιαίο κόστος και τις παιδικές ασθένειες που παρουσίασε και αφετέρου διότι ενσωμάτω­νε τις πιο πρωτοποριακές τεχνολογίες που είχαν αναπτυχθεί στην πρόωση υποβρυ­χίων μετά την πυρηνική ενέργεια Όμως η ιστορία των υποβρυχίων αυτών συνδέεται άμεσα με τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά για τα οποία οι προοπτικές δεν διαγράφονται εξίσου καλές. 

Πέρα από τα προβλήματα των ευρωπα­ϊκών προστίμων και απαγορεύσεων, υπάρ­χει το δαιδαλώδες νομικό ...θέμα που αφο­ρά το ιδιοκτησιακό καθεστώς του Σκαρα­μαγκά και τις εκκρεμείς προσφυγές του ναυπηγείου σε διεθνή διαιτησία για την επίλυση των διαφορών του με το Ελληνι­κό Δημόσιο. 

Οι νομικοί 

Νομικοί κύκλοι θεωρούν σχεδόν βέβαιο ότι μια εκδίκαση αυτής της προσφυγής θα δικαιώσει κατά πάσα πιθανότητα τους ιδιοκτήτες του Σκαραμαγκά και θα τους επι­δικάσει αποζημιώσεις πολύ υψηλότερες από τα 75.000.000 ευρώ που θα εκταμι­εύσει το κράτος για να παραλάβει τα υπο­βρύχια. Στην περίπτωση αυτή ισχύει ότι το νόμιμο δεν είναι κατ΄ ανάγκην και δίκαιο. Γιατί όσο και αν το ελληνικό κράτος έχει το δίκαιο και την ηθική με το μέρος του, δεσμεύεται νομικά από τις συμβάσεις που έχει υπογράψει. Την πρώτη της εποχής Τσοχατζόπουλου και την τροποποίηση της εποχής Βενιζέλου, η οποία έγινε και πάλι υπό την πίεση της προσφυγής στη διαιτη­σία από τους τότε ιδιοκτήτες του Σκαραμα­γκά, τη γερμανική ThyssenKrupp. 

Όμως στη δεύτερη σύμβαση διατηρή­θηκαν -και ψηφίσθηκαν από τη Βουλή- όλες οι παθογένειες της αρχικής συμβάσεως, με αποτέλεσμα λίγα χρόνια μετά να βρεθούμε στην ίδια ακριβώς δυσμενή θέ­ση. Οι ευθύνες του Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος έσπευσε να επικροτήσει τη λύση του προβλήματος των υποβρυχίων, είναι τεράστιες. Είναι όμως πολύ αμφίβολο αν μπορούν νομικά να στοιχειοθετηθούν. Και τούτο διότι με τη μεθοδολογία του να κυ­ρώσει την τροποποίηση με νόμο κατέστη­σε όλη τη Βουλή συνυπεύθυνη της αποφάσεώς του. 

Στην υπόθεση αυτή «πληρώνουμε» τρεις φορές την ανευθυνότητα των διακυ­βερνήσεων από το ΠΑΣΟΚ. Όλα άρχισαν με την αποτυχημένη κρατικοποίηση - κοι­νωνικοποίηση της δεκαετίας του '80. Τότε, έπειτα από μια παρατεταμένη απεργία που υποχρέωσε τον Σταύρο Νιάρχο να αποχω­ρήσει, το σωματείο των εργαζομένων «Τρί­αινα» παρελάμβανε θριαμβευτικά το 49% των μετοχών, με την ΕΤΒΑ να έχει το 51% και τη διοίκηση. 

Επί Άκη Τσοχατζόπουλου τα ναυπη­γεία πουλήθηκαν (ουσιαστικά δωρίστη­καν) στους Γερμανούς ως μέρος του συμβολαίου αναθέσεως των υποβρυχίων. Τέλος, επί Βενιζέλου δρομολογήθηκαν όλες οι ρυθμίσεις που τα καταδίκασαν στο σημερινό αδιέξοδο. 

(ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-23/03/2014)