«Λίφτινγκ» από τη ΜΙΤ για να μεταμορφωθεί το σκληρό της πρόσωπο!

✓ Άνδρες των τουρκικών ειδικών δυνάμεων στη διάρκεια ελέγχου.

✓ Η συστηματική εκστρατεία δημοσίων σχέσεων που ξεκίνησε πέρυσι με μία σειρά άρθρων στον τουρκικό Τύπο. Η προπαγάνδα, οι δεκαοκτώ «ανεξιχνίαστες δολοφονίες» της δεκαετίας του '90 και η σχέση με δικαστές. 

Από τον Μάνο Ηλιάδη 

Τον μήνα που πέρασε σημειώθη­κε μία συστηματική εκστρατεία δη­μοσίων σχέσεων της ΜΙΤ με πολλαπλούς στόχους, εκτός φυσικά από τη βελτί­ωση της εικόνας της εντός Τουρκίας, όπου η φήμη της παραδοσιακά ήταν πάντοτε από τις χειρότερες εξ όλων των κρατικών μηχανισμών και οργάνων του κράτους. Η προπαγανδιστική αυ­τή εκστρατεία -προφανώς εμπνεύσεως του αρχηγού της Χακάν Φιντάν-, που ξε­κίνησε πέρυσι με μία σειρά άρθρων στον τουρκικό Τύ­πο και συνεχίστηκε και εφέτος, έχει ορισμένα ενδιαφέ­ροντα στοιχεία. 

Προτού αναφερθούμε σε κάποια από αυτά, προέ­χει η αναφορά στο κεντρι­κό στοιχείο της ...προπαγανδιστικής αυτής εκστρατείας, που δεν είναι άλλο από τη βελτίωση της εικό­νας της ΜΙΤ στο εσωτερι­κό της χώρας. Κυρίαρχο χα­ρακτηριστικό στον τομέα αυτόν είναι μία εμφανής προσπάθεια αποκοπής της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών από το διαχρονι­κά χείριστο και εγκληματι­κό παρελθόν της και η δημιουργία της εικόνας μιας νέας εποχής διαφάνειας και εκδημοκρατισμού, η οποία, όμως, όπως θα δούμε πα­ρακάτω, έρχεται σε πλή­ρη αντίθεση με δράσεις και στοιχεία τόσο του παρελθόντος όσο και του παρόντος. 

Το βασικό στοιχείο εδώ είναι η «συνεργασία» της ΜΙΤ με τη Δικαιοσύνη, η οποία διερευνά ακόμη μία σειρά δολοφονιών της δεκαετίας του 1990. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τουρ­κικού Τύπου, η συνεργα­σία αυτή αφορά την παρο­χή από τη ΜΙΤ στη Δικαι­οσύνη, στοιχείων που ανα­φέρονται σε ένα κείμενο 13 σελίδων σχετικά με 18 «ανε­ξιχνίαστες δολοφονίες» της εν λόγω δεκαετίας, γνωστές στην Τουρκία ως «faili mechul» (ανεξιχνίαστες δο­λοφονίες ή δολοφονίες παρ' αγνώστων). Ιδιαίτερα στοι­χεία δίδονται για δύο από τις πλέον πολύκροτες από αυτές, γνωστές ως υποθέσεις «12 Σεπτεμβρίου» και «28 Φεβρουαρίου», θύμα­τα των δολοφονιών αυτών ήταν κυρίως Κούρδοι επιχειρηματίες, ακτιβιστές και διανοούμενοι, μεταξύ των οποίων διάσημοι Κούρδοι τραγουδιστές και άλλες διακεκριμένες προσωπικότητες του κουρδικού στοιχεί­ου, στο πλαίσιο της παραδοσιακής τουρκικής πολιτικής από την εποχή του οθωμα­νικού κράτους να «αποκε­φαλίζει» τη φυσική οικονομική και πνευματική ηγεσία κάθε μειονότητας που δημιουργούσε προβλήματα, έως και την εποχή μας. 

Σε τουρκικό δημοσίευ­μα της περασμένης εβδομάδας αναφέρεται ότι η συνεργασία αυτή της ΜΙΤ με τη Δικαιοσύνη αποτελεί τμήμα του αγώνα του Τούρ­κου πρωθυπουργού για τον περαιτέρω εκδημοκρατι­σμό, στον οποίο υποσχέθη­κε δημόσια να προβεί άμε­σα, με σκοπό τον περιορι­σμό της ισχύος του βαθέως κράτους, στο πλαίσιο του αγώνα αντιμετωπίσεως των ανομιών του παρελθόντος και εκκαθαρίσεων του κρά­τους από παράνομους μηχανισμούς και παράκεντρα εξουσίας. Κατά το δημο­σίευμα, σε αυτήν την προ­σπάθεια η ΜΙΤ συνεργά­ζεται πλήρως με τις δικαστικές Αρχές και ικανοποι­εί όλα τα αιτήματα τους, μία άνευ προηγουμένου στάση -όπως τονίζεται-, η οποία είναι σε πλήρη αντίθεση με την έως τώρα πάγια πρακτι­κή της ΜΙΤ, που συγκάλυ­πτε τα πάντα. Την αλλαγή αυτή κατά το δημοσίευμα, Τούρκοι παρατηρητές της τουρκικής μυστικής υπηρε­σίας σχολίασαν με τα λόγια «η διαφορά έγκειται στον Χακάν Φιντάν». Όπως το­νίζεται μάλιστα στο παρα­πάνω δημοσίευμα, η ΜΙΤ υπερέβη την εκ του νόμου υποχρέωσή της να παρέχει στοιχεία, διότι τη φορά αυ­τή τα παρασχεθέντα στοιχεία ενοχοποιούν και την ίδια. 

Όπως η CIA 

Στο ίδιο δημοσίευμα υπάρ­χει δήλωση υψηλόβαθμου Τούρκου κυβερνητικού αξιωματούχου, στην οποία γίνεται παραλληλισμός της νέας στάσεως της ΜΙΤ με την αντίστοιχη αμερι­κανική υπηρεσία (CIA), η οποία μοιράζεται πλέον στοιχεία για τις κεκαλυμμένες επιχειρήσεις της με τις αρμόδιες Αρχές και παραδέχεται την εμπλοκή της σε βασανιστήρια και σε άλ­λες απαράδεκτες ενέργειες του παρελθόντος. Στα απομαγνητοφωνημένα κείμε­να συνομιλιών που παρε­δόθησαν στις δικαστικές Αρχές όχι μόνο υπάρχει παραδοχή εμπλοκής υψη­λόβαθμων στελεχών της ΜΙΤ στις εν λόγω υποθέσεις δολοφονίας, αλλά και ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για αποφάσεις δολο­φονιών που ελήφθησαν εν ψυχρώ και ακόμη διανομής των χρημάτων και των αντι­κειμένων των θυμάτων μεταξύ των εκτελεστών. 

Συνεχίζουν το εγκλήματα τους 

Σύμφωνα με αρκετές πηγές, δολοφονίες με άγνω­στους δράστες έγιναν ακόμη και επί θητείας του Ερντογάν, αν και η «νέα» εκδημοκρατισμένη ΜΙΤ που προσπαθεί να πλασάρει ο «αναμορφωτής» της Χακάν Φιντάν βαρύνεται με ακόμη μεγαλύτερα εγκλήματα. Πρώ­το, μεταξύ αυτών, η εμπλοκή της ΜΙΤ στην περίφημη επίθεση με το φονικό αέριο ΣΑΡΙΝ στη Συρία στις 21 Αυγούστου 2013 (βλ. «κυριακάτικη δημοκρατία» 13 Απριλίου 2014), την οποία ανέφερε πρώτος ο βετερά­νος Αμερικανός δημοσιογράφος Σέϊμουρ Χερς στις 4 Απριλίου 2014, επικαλούμενος στοιχεία των αμερικανι­κών υπηρεσιών πληροφοριών. Στο δημοσίευμα, εκτός από τις άμεσες επαφές της ΜΙΤ με την εγκληματική ορ­γάνωση Αλ Νούσρα (παρακλάδι της Αλ Κάιντα), αναφε­ρόταν με συγκεκριμένα στοιχεία στην επίθεση αυτή, η οποία απέβλεπε να ενοχοποιηθεί η Συρία και να προ­κληθεί επέμβαση των ΗΠΑ. Η επίθεση αυτή είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 1.449 (!) ατόμων, εκ των οποί­ων 426 ήταν παιδιά. 

«Η υπηρεσία αυτή θέλει τώρα να ξεκαθαρίσει τις βρομιές του παρελθόντος» 

ΓΙΑΤΙ προέβη η ΜΙΤ στην αποκάλυψη τέ­τοιων ανατριχιαστικών, όπως αναφέρονται στο δημοσίευμα, λεπτομερειών, διερωτά­ται ο συντάκτης του άρθρου, για να παραθέ­σει αμέσως μετά την απάντηση μη κατονο­μαζόμενου αξιωματούχου της υπηρεσίας: 

«Γιατί ο θεσμός αυτός (σ.σ.:ΜΙΤ) είναι σε διαδικασία αναδιαρθρώσεως, θέλει να ξε­καθαρίσει τις βρομιές του παρελθόντος και να περάσει στο κοινό το μήνυμα ότι παρόμοιες μέθοδοι δεν πρόκειται να ξαναχρησι­μοποιηθούν στο μέλλον». 

Ποια είναι η πραγματικότητα: Τα στοι­χεία που έδωσε η ΜΙΤ αφορούσαν 18 υποθέσεις δολοφονίας από άγνωστους δράστες, εκ των οποίων λεπτομέρειες δόθηκαν μόνο για δύο. Πόσες ήταν αυτές οι περίφημες ανεξιχνίαστες δολοφονίες τη δεκαετία του 1990 που αναφέρονται στα παραπάνω τουρκικά δημοσιεύματα, σύμφωνα με στοι­χεία που είχαν δώσει κατά καιρούς η τουρ­κική οργάνωση προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων (ΙΗD), περιλαμβάνονται σε ολόκληρο κεφάλαιο «Μυστικές Υπηρεσίες και Δολοφονίες» στο βιβλίο του συντάκτη του παρόντος για τις Τουρκικές Μυστι­κές Υπηρεσίες και τη ΜΙΤ (σελ 399 και μετέπειτα, στην έκδοση του 2012). 

Συγκεκριμένως, σύμφωνα με στοιχεία του ηγετικού στελέχους του κουρδικού κόμματος HADER Λατίφ Καγιά (1997), οι ανεξιχνίαστες δολοφονίες και οι «εξαφανίσεις» ήταν ως εξής: το 1991 ήταν τέσσερις εξαφανίσεις και 31 ανεξιχνίαστες δολοφονίες, το 1992 ήταν οκτώ εξαφανίσεις και 360 δολοφονίες, το 1993 υπήρξαν 13 περιπτώσεις εξαφανίσεων και 467 δολο­φονίες, το 1994 οι εξαφανίσεις έφτασαν τις 49 και οι δολοφονίες τις 423, το 1995 οι εξαφανίσεις έγιναν 163 και οι δολοφο­νίες 84 και, τέλος, το 1996 οι εξαφανίσεις ήταν 191 και οι δολοφονίες 59. Στο ίδιο βι­βλίο αναφέρεται ότι, σύμφωνα με την τό­τε υπουργό Εσωτερικών Μεράλ Ακσενέρ, η οποία απάντησε σε σχετική ερώτηση στη Βουλή βουλευτή του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (CΗΡ) για το θέμα, οι «ανεξιχνίαστες δολοφονίες» την περίοδο 1990- 1996 ανήλθαν σε 1.452! 

Κουρδικές πηγές, δύο χρόνια μετά, ανέφεραν ότι οι ανεξιχνίαστες δολοφονίες στο τέλος του 1998 είχαν φτάσει τις 5.000, ενώ ο αριθμός των αγνοούμενων (εξαφανισθέντων οριστικώς) ατόμων ήταν περί­που 1.000. 

Κανένα σημείο ζωής 

Από αυτές τις 1.452 δολοφονίες έως το 1996, σύμφωνα με την υπουργό Εσωτερικών, ή τις 6.000 έως το 1998 (5.000 συν άλλοι 1.000 που ουδέποτε ανευρέθησαν ή έδωσαν σημεία ζωής μετά την εξαφάνισή τους), σύμφωνα με κουρδικές πηγές, η ΜΙΤ προκειμένου να αποδείξει την πρό­σφατη προσήλωση της στη... νομιμότητα και τη διαφάνεια -στην περίοδο της ηγεσίας της ΜΙΤ από τον Χακάν Φιντάν, ευνο­ούμενο του Τούρκου πρωθυπουργού -, έδω­σε στοιχεία για μόλις 18 δολοφονίες, ωσάν οι άλλες να μην υπήρχαν ή η ΜΙΤ να μην είχε καν ιδέα για τον τεράστιο αυτόν όγκο δολοφονιών. 

Όλα δε αυτά, χωρίς να αναφερθούν πλείστες δολοφονίες εκτός Τουρκίας, τό­σο τη δεκαετία του 1980 όσο και του 1990, μεταξύ των οποίων η δολοφονία του ηγε­τικού στελέχους του ΑΣΑΛΑ Αγκόπ Αγκοπιάν στην Αθήνα το 1988, του Θεόφιλου Γεωργιάδη στις 20 Μαρτίου του 1994 στην Κύπρο και αμέτρητες άλλες στη Συ­ρία, στο Ιράκ και στην Ευρώπη. Τη δράση στην Ευρώπη είχε επιβεβαιώσει και ο τό­τε αρχηγός του γενικού επιτελείου Ντογάν Γκιουρές με δήλωσή του (περιοδικό «Νοκτά» 5-11/3/1995), σύμφωνα με την οποία η Τουρκία είχε στείλει στο εξωτερικό 160 πράκτορες με σκοπό την «εξουδετέρωση» των υποστηρικτών των Κούρδων. 

(ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-10/08/2014)