Τύμπανα πολέμου για το Ισλαμικό Κράτος!

✓ Αμερικάνοι στρατιώτες μεταφέρονται με μεταγωγικό αεροσκάφος. 

✓ Εντείνεται η πίεση για την ανάγκη στρατιωτικής επέμβασης μετά τις νέες αγριότητες και τις ωμές σφαγές δημοσιογράφων. Οι αμερικανικές επιχειρήσεις που ξεκίνησαν και οι πρώτες 110 αεροπορικές επιθέσεις! 

Από τον Μάνο Ηλιάδη 

Η παραβίαση της γνωστής παλαιάς ρήσεως «μη θίγετε τα κακώς κείμενα» θα μπορούσε να είναι το κύριο μάθημα από αυτά που συμβαίνουν σήμερα σε ολόκληρη τη Μ. Ανατολή, μία περιοχή τόσο ευαίσθητη, αστα­θή και εύκολα αναφλέξιμη, που κάθε έξωθεν επέμβαση οδηγεί σε εκρηκτικές και απρόβλεπτες καταστάσεις και κατά κανόνα σε αλυσιδωτές εξελίξεις. 

Εν προκειμένω θα λέγαμε ότι «εν αρχή ην» ο πρώτος πόλεμος εναντίον του Ιράκ το 1991, με συ­νέπεια τον ...
θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων Ιρακινών στον πόλεμο και στις ακραίες καταστάσεις διαβιώσεως του πληθυσμού της χώρας (οι συνολικές απώλειες ζω­ής υπολογίζονται σε 1.000.000 άτομα). Ο πόλεμος που επαναλή­φθηκε το 2003 είχε ως αποτέλεσμα το απόλυτο χάος που προέκυ­ψε, το οποίο έδωσε τη χαριστική βολή σε ένα αραβικό κράτος που ελάχιστα διέφερε από τα υπόλοι­πα κράτη της περιοχής. Έως τότε, κάτω από τον δικτάτορα Σαντάμ Χουσεΐν το Ιράκ ήταν ένα ενιαίο και από τα καλύτερα οργανωμένα και λειτουργούντα κράτη της πε­ριοχής, χωρίς μεγάλες προστριβές μεταξύ «ουνιτών, σιιτών και Κούρδων, και με πλήρη ελευθε­ρία για κάθε θρησκεία. 

Ο Ασαντ 

Ο πόλεμος εναντίον ενός άλλου δικτάτορα, του Μπασάρ αλ Ασαντ της Συρίας, περίπου 10 χρόνια αρ­γότερα, είχε ακόμη χειρότερη κα­τάληξη - αν και όχι από πλευράς αριθμού θυμάτων, όπως στην πε­ρίπτωση του Ιράκ· μία κατάληξη την οποία βλέπουμε σήμερα να προσλαμβάνει διαστάσεις που αποτελούν απειλή για ολόκλη­ρο τον κόσμο, με τις γνωστές επιδιώξεις και τα φρικτά εγκλήμα­τα που διαπράττει το περίφημο Ισλαμικό Κράτος (Ι.Κ.), το οποίο θυμίζει το «τζίνι που ξέφυγε από το μπουκάλι» ή το εκτός ελέγχου τέρας που δημιούργησε ο Φρανκενστάιν. Για την ιστορία, οι δύο παραπάνω δικτάτορες (με εξαίρε­ση την ευθύνη του πρώτου για την εισβολή στο Κουβέιτ και τη χρή­ση χημικών εναντίον των εξεγερ­θέντων Κούρδων του Ιράκ) δεν αποτελούσαν καμία εξαίρεση, από δημοκρατικής απόψεως, σε σχέση με τους ηγέτες και τα απολυταρχικά καθεστώτα ολόκληρης της περιοχής (με το Ισραήλ να εί­ναι η μόνη χώρα που λειτουργεί ωςδ δημοκρατία) και με πρότυπο απολυταρχικού καθεστώτος τη Σαουδική Αραβία. Να σημειωθεί ότι η χώρα αυτή μαζί με το Κατάρ είναι οι κύριοι χρηματοδότες του ριζοσπαστικού Ισλάμ. 

Ιδιαίτερα η Σαουδική Αρα­βία. σύμφωνα με το αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ, τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες έχει επεν­δύσει πάνω από 10 δισεκατομ­μύρια δολάρια για την υποκα­τάσταση του κύριου ρεύματος του Ισλάμ από τη δική της εκδο­χή του Ισλάμ και συγκεκριμέ­νοι του σκληρού και άκαμπτου δόγματος Γουαχάμπι (το οποίο ανέπτυξε τον 18ο αιώνα ο Μοχάμεντ Αμπντούλ Γουαχάμπ). Κύκλοι των υπηρεσιών πληρο­φοριών της Ευρώπης εκτιμούν ότι ένα 15%-20% του ποσού αυ­τού διοχετεύτηκε στην Αλ Κάιντα και σε άλλες βίαιες οργανώσεις τζιχαντιστών. Σημειώνεται ότι η ίδια χώρα χρηματοδότησε τους Ταλιμπάν τη δεκαετία του 1980 στον αγώνα τους εναντίον των Σοβιετικών. 

Από την πλευρά του το Κα­τάρ, εκτός από την άμεση και ακόμη και τη δια των όπλων εμπλοκή του στη Λιβύη και τον βασικό ρόλο του στην Αραβική Άνοιξη, υποστήριξε με κάθε τρό­πο τη Μουσουλμανική Αδελφό­τητα στην Αίγυπτο, ενίσχυσε με 200.000.000 δολάρια τη Χαμάς και, σύμφωνα με την αγγλική εφημερίδα «The Independent» (24 Αυγούστου 2014), μόνο για την ανατροπή του Ασαντ στη Συρία διέθεσε 3 δισ. δολάρια! Η απίστευτη βαρβαρότητα την οποία επέδειξε το Ισλαμικό Κρά­τος στο Ιράκ και στη Συρία και κυρίως οι αποκεφαλισμοί δύο Αμερικανών δημοσιογράφων κατέστησαν αναπόφευκτη την ανάγκη επεμβάσεως των ΗΠΑ που, παρά την απροθυμία του Ομπάμα να εμπλέξει τη χώρα του σε ακόμη έναν πόλεμο, έχει ήδη αρχίσει με περίπου 110 εξόδους (έως την περασμένη εβδομάδα) της αμερικανικής αεροπορίας εναντίον επιλεγμένων στόχων του Ισλαμικού Κράτους. Πρώτο άμεσο αποτέλεσμα ήταν η υπο­στήριξη από αέρος των Κούρδων Πεσμεργκά που ανακατέλαβαν το φράγμα της Μοσούλης. 

Πού σκοπεύουν 

Σύμφωνα με δηλώσεις του εκ­προσώπου Τύπου του Πενταγώνου ναυάρχου Τζον Κίρμπι (29 Αυγούστου), οι αμερικανικές επιχειρήσεις αποσκοπούν στη μείωση των δυνατοτήτων του Ι.Κ. να προβαίνει στην κτηνώδη βία που ασκεί στο Ιράκ και στην απειλή που θέτει σε ολόκληρη την περιοχή Αξιωματούχοι του Πενταγώνου δήλωσαν ότι σε τα­κτικό επίπεδο σι αεροπορικές επιθέσεις εντός του Ιράκ έχουν ήδη αποτελέσματα στην ικανό­τητα του Ι.Κ. να επιχειρεί. «Αποδιοργανώνουμε τις επιχειρήσεις τους, την ικανότητά τους για δι­οίκηση και έλεγχο, καθώς επίσης και τη δυνατότητά τους να μετα­κινούνται στην περιοχή» δήλωσε ο ναύαρχος Κίρμπι. 

Ο ίδιος δήλωσε ότι στρατι­ωτικοί αξιωματούχοι στις ΗΠΑ και στην Κεντρική Διοίκηση (Central Command) που έχει την ευθύνη της περιοχής εργάζο­νται για να υποβάλουν στον πρόεδρο Ομπάμα (προφανώς στρατιωτικές) επιλογές ελέγχου του Ι.Κ. Σημειώνεται ότι τόσο ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας όσο και ο αρχηγός του μεικτού επι­τελείου των αμερικανικών ενό­πλων δυνάμεων έχουν την άπο­ψη ότι οι επιλογές για τη Συρία δεν περιορίζονται σε στρατιωτικές, ενώ ο ναύαρχος Κίρμπι το επιβεβαίωσε λέγοντας ότι δεν μπορεί να είναι μόνο στρατιωτι­κή η λύση για την αντιμετώπιση της απειλής που θέτει το Ι.Κ. 

Στα σκαριά και ο συνασπισμός της Δύσης 

ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ, πάντως, δεν σκοπεύουν να επέμβουν μόνοι τους στο Ιράκ και στη Συ­ρία, αλλά στο πλαίσιο ενός συνασπισμού αρκε­τών χωρών, κυρίως δε με (αραβικές) χώρες της περιοχής. Την άποψη ότι πρέπει να δημιουργη­θεί ένας ευρύτερος συνασπισμός για την αντιμε­τώπιση του Ι.Κ συμμερίζονται και Άραβες ηγέ­τες της περιοχής. 

Ήδη, όπως έγινε γνωστό, η Γερμανία αποφάσισε να χορηγήσει στους Κούρδους Πεσμεργκά οπλισμό αξίας 70.000.000 ευρώ, ενώ ακόμη επτά χώρες, και συγκεκριμένως η Αλβανία, ο Καναδάς, η Κροατία, η Δανία, η Ιταλία, η Γαλλία και η Αγγλία, εξέφρασαν τη θέλησή τους να ενισχύ­σουν άμεσα με όπλα τις κουρδικές δυνάμεις του Β. Ιράκ στον αγώνα τους εναντίον του Ι.Κ. 

Δέκα ημέρες πριν από όλα αυτά, ο Αμερικανός στρατηγός (εν αποστρατεία) Τζον Αλεν, πρώην διοικητής των πεζοναυτών στην επαρχία Αμπάρ του Ιράκ και πρώην διοικητής της ΙΣΑΦ στο Αφγανιστάν, σε ένα εμπεριστατωμένο άρθρο του ετάχθη υπέρ της άμεσης επεμβάσεως εναντί­ον του Ι.Κ., «ενός καθαρού και παρόντος κινδύ­νου για τις ΗΠΑ», προσθέτοντας ότι «το μόνο ερώτημα είναι εάν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα δράσουν αποφασιστικά τώρα, που μπορούν ακόμη να διαμορφώσουν μια κατάσταση για την καταστροφή του Ι.Κ., μια δράση που καθίσταται όλο και περισσότερο αυτονόητη». 

Οι πληροφορίες ότι οι υπηρεσίες πληροφορι­ών των ΗΠΑ συλλέγουν ήδη τα απαραίτητα στοι­χεία για μια στρατιωτική επέμβαση επιβεβαιώ­νουν την άποψη ότι η έναρξη των επιχειρήσεων δεν είναι πολύ μακριά. Αν κάτι τις επιταχύνει θα είναι η επανάληψη των εκτελέσεων διά αποκε­φαλισμού που απείλησε ο Αλ Μπαγντάντι, αν συνεχιστούν οι αεροπορικές επιθέσεις εναντίον του «κράτους» του, που σκοπίμως προβάλλονται ιδιαίτερα για να προκαλέσουν σοκ και δέος στους αντιπάλους του. Μόνο που στην περίπτωση της Δύσεως και κυρίως των Αμερικανών η πρόκληση δέους αυτού του είδους, που αποτελεί πάγια τα­κτική του «χαλίφη» του Ι.Κ. και τη χρησιμοποίη­σε κατά κόρον στο Ιράκ και στη Συρία για να παραλύσει το ηθικό και τη θέληση των αντιπάλων του για αντίσταση, θα λειτουργήσει τόσο εις βάρος του «κράτους» του όσο και του ιδίου, καθώς ουδόλως μπορεί να αποκλεισθεί η πιθανότητα να αποτελέσει ο ίδιος στόχο πυραυλικής επιθέσεως από αμερικανικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος. 

(ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-07/09/2014)