Η δύσκολη συνύπαρξη στο Άμυνας

■ O «πληθωρικός» υπουργός Πάνος Καμμένος, ο «σταλινικός» αναπληρωτής Κ. Ήσυχος και ο «πρωτοποριακός» υφυπουργός Νικ. Τόσκας. 

■ Η πατριωτική προσέγγιση είναι ο κοινός παρονομαστής των «τριών». 

Από τον 

Ευθύμιο Π. Πέτρου 

Όχι μόνο δύο κόμματα, αλλά και τουλάχιστον δύο τάσεις-συνιοτώσες εκπροσωπούνται στη νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Κοινός παρονομαστής για όλα τα πρόσωπα είναι η πατριωτική προ­σέγγιση, κάτι που ικανοποιεί σε πρώτη φάση το Σώμα των αξιωματικών. Όμως οι ομοιότητες των με­λών της πολιτικής ηγεσίας σταμα­τούν εκεί. 

Γνωστός σε όλους ο πληθωρι­κής προσωπικότητας πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ Πάνος Καμμένος, που εί­ναι και ο... μόνος που έχει προηγού­μενη υπουργική πείρα (έχει διατελέσει υφυπουργός Ναυτιλίας), αν και ως μέλος και αργότερα πρόε­δρος της επιτροπής της Βουλής για την εξωτερική και την αμυντική πολιτική είχε δείξει εντονό­τατο ενδιαφέρον για τα ζητήματα του υπουργείου και κυ­ρίως για τα εξοπλιστικά. Θεωρείται βέβαιο ότι, λόγω του ορμητικού χαρακτήρα του, θα επιβάλει την παρουσία του σε όλες τις αποφάσεις που θα λαμβάνονται, ανεξαρτήτως της κατανομής αρμο­διοτήτων που θα γίνουν. 

Σταλινικός, με έντονο πα­τριωτικό προσανατολισμό, θεω­ρείται ο αναπληρωτής υπουργός Κώστας Ήσυχος, ο οποίος ανή­κει στην Αριστερή Πλατφόρμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη. Πα­ραμένουν όμως άδηλες οι προθέσεις του απέναντι στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων. Οι ρίζες του από τη Λατινική Αμερική (γεννή­θηκε στο Μπουένος Αϊρες) και το γεγονός ότι η οικογένειά του έφυ­γε διωγμένη από τη στρατιωτι­κή δικτατορία του Βιντέλα γίνο­νται αιτία προβληματισμού. Μέ­χρι στιγμής πάντως οι πατριωτικές θέσεις του αποτελούν ευχάριστη έκπληξη για κάθε αξιωματικό που τον συναντά. 

Ο υφυπουργός Νίκος Τόσκας μπορεί να μην έχει υπουργική πείρα, αλλά, πέρα από τις γνώσεις του και τις πρωτοποριακές ιδέες του για τον Στρατό, έχει περάσει από επιτελικές θέσεις που «ακουμπούσαν» την πολιτική. Ως διευ­θυντής του επιτελικού γραφείου του αρχηγού ΓΕΕΘΑ Μανούσου Παραγιουδάκη, βρέθηκε πολλές φορές αντιμέτωπος με δύσκολες καταστάσεις, που απαιτούσαν ιδι­αίτερη διπλωματική προσέγγιση. 

Αργότερα, ως δι­ευθυντής του γρα­φείου του Πάνου Μπεγλίτη, επέδειξε μια σπάνια στα­θερότητα, αφού δεν δίστασε να πα­ραιτηθεί όταν διαπίστωσε ότι στον υπουργό δεν έβρι­σκε ευήκοα ώτα για τις εκσυγχρονιστικές απόψεις του. Όσοι τον γνωρίζουν αμφισβη­τούν σοβαρά τη θεωρία ότι παραι­τήθηκε όταν ο Π. Μπεγλίτης αρνήθηκε να τον στείλει στην Κύ­προ ως αρχηγό του ΓΕΕΦ. Θεω­ρείται πολύ πιθανό τη φήμη αυτή να τη διέδωσε ο ίδιος ο κ. Μπεγλίτης προκειμένου να δικαιολογή­σει την παραίτηση. 

Η αξία της πείρας του φάνη­κε από τις πρώτες επιλογές του. Ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά όλα όσα έχουν να κάνουν με την ορ­γάνωση και τη μαχητική ικανότητα του Στρατού. Φρόντισε ο πρώτος συνεργάτης τον οποίο επέλεξε να είναι αξιωματικός του Εφο­διασμού, με πολύ καλή γνώση του συστήματος υποστηρίξεως των Ενόπλων Δυνάμεων. Οι χαρακτήρες των τριών αυτών ανδρών καθιστούν ιδιαίτερα δύσκολη τη συγκατοίκηση, πόσο μάλλον την αντιμετώπιση μιας έκτακτης κατάστασης που μπορεί οποιαδήπο­τε στιγμή να ανακύψει. Απρόβλε­πτο είναι τι μπορεί να συμβεί, εάν χρειαστεί να κινηθούν διαδικασίες για εξοπλιστικά προγράμματα, όπου ο Παν. Καμμένος θα θελήσει να θέσει την προσωπική του σφρα­γίδα, ακόμη κι αν χρειαστεί να μο­νοπωλήσει τις αποφάσεις. Οι συγκρούσεις θα είναι αναπόφευκτες. 

Ένας άνθρωπος του Τσίπρα στη θέση του γενικού γραμματέα 

ΣΥΝΗΘΩΣ οι γενικοί γραμματείς των υπουρ­γείων είναι πρόσωπα που προΐστανται των υπηρεσιών. Μια τέτοια θέση είναι περιττή στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, αφού την ανάλο­γη αρμοδιότητα έχει ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ. Κι όμως, πριν από λίγους μήνες δημιουργήθηκε στο ΥΠΕΘΑ μια τέτοια θέση για να την κα­ταλάβει ο εκλεκτός του τέως πρωθυπουργού Αντ. Οικονόμου. 

Ο ίδιος έως εκείνη τη στιγμή κατείχε τη θέ­ση του ειδικού γραμματέα Πολιτικού Προσω­πικού, αλλά για λόγους που αφορούσαν την τήρηση κάποιων ισορροπιών της προηγουμένης κυβέρνησης «προήχθη» και ανέλαβε τον συντονισμό των γενικών διευθύνσεων του υπουργείου. 

Τη θέση αυτή που ουσιαστικά δεν έχει λό­γο ύπαρξης και που είχε δημιουργήσει δυσμενέστατες εντυπώσεις στον Στρατό, την κληρο­δότησε η Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που, μη έχοντας καμία πρόθεση εκλογικεύσεως, έσπευσε να τοποθετήσει εκεί τον απόστρατο αεροπόρο Γιάννη Ταφύλλη. Φαίνεται ότι είναι το μοναδικό πρόσωπο στην πολιτική ηγεσία που ανήκει στην «τάση» του κ. Τσίπρα και ως εκ τούτου θα γίνει τα μάτια και τα αυτιά του στον χώρο της Άμυνας. Πολύ βολικά παρεμβάλλεται ανάμεσα στον υπουρ­γό και τις υπηρεσίες που έπρεπε να υπάγονται απευθείας σε αυτόν. 

Γενικό γραμματέα είχε αποκτήσει το υπουργείο Άμυνας και στα μέσα της δεκαετίας του ’80, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου δη­μιούργησε μια τέτοια θέση με προφανή στό­χο να υποβαθμίσει την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων. Πολύ σύντομα έγινε φανερό ότι τα προβλήματα που δημιουργούνταν ήταν πολ­λά, οπότε και καταργήθηκε. Αργότερα ο Γιάνvoς Παπαντωνίου αναβάθμισε τον γενικό δι­ευθυντή Εξοπλισμών σε γενικό γραμματέα, αλλά και η δομή αυτή καταργήθηκε πολύ σύ­ντομα από την κυβέρνηση Καραμανλή. 

(ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-01/02/2015)