ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ

Τα κύματα των μεταναστών και ο Στρατός που τα κάνει όλα και συμφέρει. 

Από τον 

Ευθύμιο Π. Πέτρου 

Όταν το κράτος αντιμε­τωπίζει πρόβλημα, προ­στρέχει στις Ένοπλες Δυνάμεις. Σεισμός γίνεται, θα πάει ο Στρατός, θεομηνία, πάλι ο Στρα­τός, διάσωση ή αεροδιακομιδή, ο Στρατός! Τώρα που το «τρέχον» πρόβλημα είναι τα κύματα των μεταναστών που φτάνουν στις ακτές μας, ο Στρα­τός δεν αναφέρεται μεν, μετέχει πολύ ενεργά δε. Να θυμίσουμε ότι, βάσει συμφωνίας συνεργασίας των υπουργείων Αμύνης και Ναυτιλίας, πολλούς μήνες τώρα οι κανονιοφόροι του Πολεμικού Ναυ­τικού συντρέχουν το Λιμενικό, κάνοντας περιπο­λίες υπό τον επιχειρησιακό έλεγχό του. Πράγμα­τι η Πολιτεία δεν μερίμνησε ώστε να έχει το Λιμε­νικό τα κατάλληλα μέσα για να φέρει σε πέρας το έργο της Ακτοφυλακής... 

Το εάν επαρκούν τα μέσα του Ναυτικού για να κάνει τη δουλειά του και να συνεισφέρει και στο Λιμενικό...

είναι ένα ερώτημα που ουδένα απασχόλησε. Και, βέβαια, τέτοια ζητήματα δεν τολμούν να τα θέσουν στην κυβέρνηση ψοψοδεείς ηγεσίες. Έτσι το θεωρού­με δεδομένο ότι ο Στρατός τα κάνει όλα... Και συμφέρει... 

Συμφέρει δι­ότι είναι ο πρώ­τος που υφίσταται περικοπές. Στις μισθοδοσίες του. Στον λειτουργικό του προ­ϋπολογισμό. Στους εξοπλισμούς του. Μα ακόμη και στις εποχές των παχιών αγελάδων οι στρατι­ωτικοί ήσαν από τους χαμηλότερα αμειβόμενους λειτουργούς του ελληνικού κράτους. 

Και όχι μόνον αναλογικά προς το βάρος των ευθυνών που σηκώνουν. Και σε απόλυτους αριθ­μούς. Οι υπάλληλοι των εφοριών και του ΣΔΟΕ, που δεκαετίες τώρα απεδείχθησαν ανίκανοι να ελέγξουν τη φοροδιαφυγή, αμείβονταν και αμεί­βονται πολλαπλασίως. Και να προσθέσουμε ότι τα στελέχη του Λιμενικού, το οποίο είναι επίσης στρατιωτικό σώμα, ευρίσκονται στην ίδια οικο­νομική μοίρα. 

Και, βέβαια, η «αστυνομική» αντιμετώπι­ση είναι μια μόνο πτυχή του τεράστιου προβλήματος των μεταναστών. Αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει σχεδιασμός, πρόβλεψη, συντονισμός με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες ούτε καν συνεννόηση μεταξύ της κεντρικής εξουσίας και της Τοπικής Αυτοδιοικήσεως για μια κατανο­μή των βαρών του προβλήματος. Περί κατανομής λύσεων... καλύτερα να μη μιλάμε... 

Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η συμπε­ριφορά των κυβερνητικών αρμοδίων, η οποία έχει προ πολλού ξεπεράσει τα όρια της γραφικότητος. Που σημαίνει πως ούτε τώρα μπορεί να ελπίζουμε σε μια σοβαρή αντιμετώπιση της καταστάσεως. Και να θυμίσουμε ότι δεν χρεια­ζόταν να γίνει πόλεμος στη Συρία για να έχουμε πρόβλημα μεταναστών και προσφύγων. Το πρό­βλημα εντείνεται εδώ και 25 χρόνια. Κι εμείς σε κυβερνητικό επίπεδο παραμένουμε αδρανείς, απαιτώντας όμως από τους στρατιωτικούς να τρέχουν και να μη φτάνουν. 

(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-18/04/2015)