Η αλλαγή τακτικής της Τουρκίας στον "αέρα" και τι πρέπει να γίνει

Του ΠΕΤΡΟΥ ΤΡΟΥΠΙΩΤΗ 

Προβληματισμό (και ανησυχία) έχει προκαλέσει, τόσο σε ανώ­τατα στελέχη της Πο­λεμικής Αεροπορίας όσο και σε στελέχη του υπουρ­γείου Άμυνας, η αλλαγή στάσης της Τουρκίας στον "αέρα". Μια αλλαγή που έχει συντελεστεί τους τελευταίους μήνες και προς το παρόν δεν φαίνεται να έ­χει "σαφή και ανιχνεύσιμη" άμεσα αιτία και στόχο. 

Τους τελευταίους μή­νες, τα τουρκικά μαχητικά αεροσκά­φη έχουν αυξήσει τις υπερπτήσεις πάνω από ...ελληνικά νησιά, αλλά κυ­ρίως, αυτό που φαίνεται να προβλη­ματίζει και ανώτατα στελέχη της Πο­λεμικής Αεροπορίας είναι η κατακόρυφη αύξηση των εμπλοκών τους τε­λευταίους μήνες. 

Για να γίνει πιο σαφές το θέμα, αρκεί να δει κανείς τα σχετικά στα­τιστικά στοιχεία. Μέχρι τώρα, πριν δηλαδή κλείσει το πρώτο εξάμηνο του έτους, έχουμε 40 εμπλοκές, ενώ όλη τη χρονιά πέρυσι είχαμε κάτω από 10. 

Αυτό αποδεικνύει ότι η τουρκική πολεμική αεροπορία έχει αλλάξει συνολικά στρατηγική και κατεύ­θυνση στον αέρα του Αιγαίου. 

Μάλιστα, όπως φαίνεται, τα τουρ­κικά μαχητικά, που ως τώρα παραβίαζαν συνήθως τα δέκα μίλια, αλλά όταν έφταναν για να τα αναχαιτίσουν τα ελληνικά μαχητικά, αρκούνταν στο να φύγουν από τον εναέριο χώρο, άλλα­ξαν τακτική. 

Όχι απλώς μένουν στον εναέριο χώρο, αλλά ξεκινούν και τα ίδια, επιθετικά μάλιστα μερικές φορές, την ε­μπλοκή. Εμπλοκή που μπορεί να είναι και συνεχόμενη. Αυτό κατά τους ειδικούς δείχνει πως η τουρκική πο­λεμική αεροπορία έχει κά­ποιο καινούριο σχέδιο, που δεν είναι ακόμα σαφές. 

Θα μπορούσε να είναι προσπάθεια να δει τα όρια των ελληνι­κών αντιδράσεων και των πιλότων. Να τσεκάρει τις αντιδράσεις μας. Ή α­κόμα και να "καταπονήσει" ανθρώ­πους και μηχανές, αλλά και να κατανα­λώσει πόρους. Μόνο που, όπως λένε οι ειδι­κοί, κάτι τέτοιο είναι ένα πι­θανό σενάριο, αλλά δεν μπο­ρεί από μόνο του να αποτελεί όλο το σχέδιο. 

Και δεν είναι μόνον αυτό, φαίνε­ται πως η τουρκική αεροπορία έχει αλλάξει αρκετά από τα στάνταρτ της. Για παράδειγμα, παλαιά δεν έκα­νε παραβιάσεις τη νύχτα. Τώρα πια, κατά διαστήματα κάνει και νυχτερι­νές ώρες. 

Το τι μπορεί να σημαίνει αυτό, δεν είναι ακόμα σαφές. Δεν φαίνεται να έχουν καταλήξει σε σαφή και συ­γκεκριμένα αποτελέσματα ούτε οι ανώτατοι αξιωματικοί της αεροπορί­ας, ούτε οι αντίστοιχοι αναλυτές του υπουργείου Εξωτερικών, που έχουν ενημερωθεί για την αλλαγή αυτή της τακτικής της τουρκικής αεροπορίας. 

Αυτό, πάντως, που έχει σημασία, ως σήμερα τουλάχιστον, είναι ότι η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία αντι­δρά ακαριαία και έχει, ως σήμερα, όλες τις δυνατότητες να αντιμετωπί­σει τις τουρκικές κινήσεις. 

Το πρόβλημα όμως είναι ποιος εί­ναι ο σχεδιασμός για το μέλλον. 

Η Πολεμική Αεροπορία της χώρας μας έχει μια τεράστια μείωση προϋπολογισμού, που φτάνει το 60%. Αυτό καλύπτεται με μια σειρά από άλλες κινήσεις, αλλαγής δομών, νέων μεθόδων εκπαίδευσης κ.λπ. 

Όμως, η τουρκική πολεμική αερο­πορία πριν τρία χρόνια αύξησε τον προϋπολογισμό της κατά 300% (!) πε­ρίπου. Και τα αποτελέσματα αυτής της αύξησης (δηλαδή τα νέα αεροσκά­φη και οπλικά συστήματα) θα φανούν σε καμιά πενταετία. 

Και τότε η χώρα μας θα πρέπει να είναι έτοιμη. 

Που σημαίνει ότι θα πρέπει άμεσα να προχωρήσει σε αναβάθμιση των F- 16 και των Mirage 2000, αλλά και σε άλλες επιλογές (ραντάρ, οπλικά συστήματα και αντίμετρα), ώστε να είναι έτοιμη. Και αυτό πρέπει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου, αλλά και οι πολιτικοί συνολικά, να το συμφωνήσουν και να το προχωρήσουν τώρα. 

Γιατί ο χρόνος θα λειτουργεί πια αρνητικά για μας. 

(ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ-10/06/2015)