ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ σημαίνει Ελληνοποίηση των Εξοπλισμών

Η πατρίδα μας είναι δεδομένο ότι δεν έχει σήμερα τους οικονομι­κούς πόρους που θα της επιτρέψουν να πορευτεί στον τομέα των εξοπλισμών όπως στο παρελθόν, ένα αμαρτωλό παρελθόν που οι εξοπλισμοί συνδυάστηκαν με ροή μαύρου χρήματος, με αμφι­σβητούμενες από τον χρήστη προμήθειες οπλικών συστημάτων σε σχέση με τις πραγματικές επιχειρησιακές ανάγκες των Ενό­πλων Δυνάμεων και με την διάλυση της εγχώριας αμυντικής Βιομηχανίας λόγω μη συμμετοχής της στην υλοποίηση αυτών των πολλών δισεκατομμυρίων αξίας εξοπλιστικών προγραμμάτων. 

Επί δεκαετίες το μεγαλύτερο και το βασικότερο μέρος των εξο­πλισμών των Ενόπλων Δυνάμεων βασιζόταν... σε προμήθειες έτοιμων οπλικών συστημάτων μέσω δανείων που συναπτόταν με τους διε­θνείς τοκογλύφους. Το αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής είναι πλέον γνωστό σε όλους μας όσον αφορά τους απεχθείς, επονείδιστους όρους των δανείων, λιγότερο γνωστό όσον αφορά την πολυτυπία οπλικών συστημάτων και την σχεδόν καθολική απουσία της αμυντι­κής μας βιομηχανίας στην παραγωγική διαδικασία και στην υποστήριξη-συντήρηση αυτών των οπλικών συστημάτων, υποστήριξη που παίζει καθοριστικό ρόλο σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης. 

Οι ουσιαστικοί παράγοντες που πρέπει να επηρεάζουν τα εξοπλιστικά μας προγράμματα, αφού πρέπει να συνδυάσουμε την αποτρε­πτική μας ικανότητα και ισχύ με την λελογισμένη και συνετή διάθεση οικονομικών πόρων, είναι: α) Ο καθορισμός των πραγματικών και ρεαλιστικών αναγκών των Ενόπλων Δυνάμεων άνευ παρασιτικής μεσολάβησης ή ανάμειξης μεσαζόντων και πολιτικών παραγόντων, β) Η υποχρεωτική συμμετοχή της Εθνικής Αμυντικής Βιομηχανίας και γ) Η αποφυγή πολυτυπίας. Αυτοί οι τρεις καθοριστικοί παράγοντες ενώ τηρούνται απαρέγκλιτα από τον ιστορικό εχθρό μας στην πολι­τική των εξοπλισμών του, οι υπεύθυνοι λήψης των αποφάσεων στην χώρα μας ηθελημένα τους αγνοούν. 

Οι διαδικασίες λήψης απόφασης για την προμήθεια οπλικών συστημάτων πρέπει να καθορίζονται από το εξωτερικό περιβάλλον ασφάλειας και τις προκλήσεις και απειλές που αυτό το εξωτερικό περιβάλλον περικλείει. Πολλοί συνδυάζουν τις καθαρά στρατιωτικές αυτές αποφάσεις και τις εξ αυτού απορρέουσες επιλογές οπλικών συστημάτων με τις έως τώρα γεωστρατηγικές επιλογές της χώρας, δηλαδή με την πολιτικοστραπωτική συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ. Αυτά τα κριτήρια ήταν η δικαιολογία των πολιτικάντηδων για να ανα­τρέπουν τις περισσότερες φορές ρεαλιστικές και πιο συμφέρουσες προτάσεις των Γενικών Επιτελείων για προμήθειες οπλικών συστη­μάτων από χώρες εκτός των «παραδοσιακών» προμηθευτών μας όπως η Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία και ΗΠΑ. Οι «πολιτικοί λόγοι» όμως που αναμασούν επί δεκαετίες τώρα οι πολιτικάντηδες σε τι μας έχουν ωφελήσει; Απέτρεψαν την δημιουργία γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο ή μήπως την ύπαρξη του ψευδοκράτους της Βόρειας Κύπρου και των Σκοπίων ή θα αποτρέψουν τους Τούρκους από μία επιθετική ενέργεια στο Ανατολικό Αιγαίο και την Θράκη; Άρα τα περί πολιτικών ισορροπιών δεν είναι παρά φτηνές δικαιολογίες οι οποίες όμως μεταφράζονται πολύ ακριβά στο κόστος των οπλικών συστημάτων που προμηθευόμαστε από τους «παραδοσιακούς» και δήθεν συμμάχους μας. 

Ο δεύτερος παράγοντας που πρέπει να επηρεάζει τα εξοπλιστικά μας προγράμματα είναι η συμμετοχή της εγχώριας αμυντικής Βιομηχανίας. Με τον όρο αυτό επισημαίνουμε ότι εννοούμε την δημόσια και ιδιωτική βιομηχανία του κλάδου, με βασικό κορμό όμως την δημόσια και σε ρόλο συμπληρωματικό, αλλά εξ ίσου σημαντικό την δεύτερη. Η υλοποίηση των όποιων εξοπλιστικών προγραμμάτων για τις επιχειρησιακές ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων πρέπει να γίνεται με την υποχρεωτική και όσο το δυνατό μεγάλη συμμετοχή της Εθνικής Αμυντικής Βιομηχανίας, είτε πρόκειται για συμπαραγωγή είτε για ανάπτυξη τέτοιων προγραμμάτων. Η συμμετοχή αυτή θα αποβεί καθοριστικός παράγων όχι μόνο για την άμυνα της χώρας, αλλά και για την απασχόληση και την τεχνολογική- επιστημονική εξέλιξη. Το καθοριστικό στίγμα πρέπει να είναι η ελληνοποίηση των εξοπλισμών, η Τουρκία θα έπρεπε να αποτελεί προς τούτο (δυστυ­χώς) το παράδειγμα. 

Ο τρίτος καθοριστικός παράγοντας που πρέπει να επηρεάζει τις αγορές οπλικών συστημάτων είναι η αποφυγή πολυτυπίας. Η άποψη ότι δεν πρέπει να εξαρτάσαι από μια αγορά οδηγεί στην αύξηση της πολυτυπίας και στην πολιτική που εφάρμοσαν επί δεκαετίες οι πολιτικάντηδες με συνέπεια την πανσπερμία οπλικών συστημάτων, που έχει ως αποτέλεσμα πλείστα πρακτικά επιχειρησιακά προβλή­ματα και αύξηση του κόστους λειτουργίας του αμυντικού τομέα. Το οικονομικό μέγεθος της χώρας μας δεν μπορεί να αντέξει την πολυτέλεια της πολυτυπίας, αφού και αποδεδειγμένα δεν προκύπτει επιχειρησιακό ή άλλο όφελος, τουναντίον μάλιστα. 

Η αναγκαιότητα ύπαρξης ισχυρών Ενόπλων Δυνάμεων ως προέ­κταση της ισχύος και της αποτρεπτικής ικανότητας της χώρας προϋ­ποθέτει εθνική πολιτική εξοπλισμών. Η εθνική πολιτική εξοπλισμών πρέπει να έχει ως κορωνίδα την Εθνική Άμυνα και να είναι ανε­ξάρτητη από πολιτικές ή οικονομικές σκοπιμότητες τοκογλυφικών δανειακών υποχρεώσεων μη εξαιρουμένων. Η πολιτική εξοπλισμών είναι ένας παράγων που καθορίζει ουσιαστικά την χάραξη υψηλής στρατηγικής ενώ ταυτόχρονα επενεργεί στην κοινωνική και οικονο­μική σταθερότητα, συνεισφέροντας στην οικονομική ανάπτυξη. 

Πρέπει να υλοποιηθούν άμεσα αποφάσεις για τις εξοπλιστικές ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων. Αποφάσεις που είναι βαρύνουσες για την ασφάλεια του Έθνους, αποφάσεις που πρέπει να έχουν ως κύριο άξονα τα ανωτέρω αναφερόμενα, αποφάσεις με ευρώ ή δραχμή. Η διαμορφωθείσα κατάσταση εγκυμονεί πλέον σοβαρό­τατους κινδύνους για την εθνική μας κυριαρχία. 

Γ. ΛΙΝΑΡΔΗΣ 

[ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ (Γεωπολιτική και Ένοπλες Δυνάμεις)-01/07/2015]