Στην «κατάψυξη» τα προβλήματα...

Πράξεις και όχι λόγια χρειάζονται, πλέον, οι ΕΔ. 

Με μεγαλύτερη πείρα, μετά από ένα άκαρπο οκτάμηνο που άφησε τη δικαίωση με βά­ση την απόφαση του ΣτΕ και πάλι στο... περίμενε, οι στρατιωτικοί θέλουν αυτήν τη φορά από την επόμενη κυβέρνηση να δείξει πως νοιάζε­ται για τα στελέχη των Ένοπλων Δυνάμεων. 

Το ίδιο περιμένουν και οι εργαζόμενοι της αμυντι­κής μας βιομηχανίας, η οποία μετά από μια μικρή... ανά­σα ξαναπήρε την κάτω βόλτα, αλλά και οι πολιτικοί υπάλληλοι του υπουργείου Εθνικής Άμυνας που είχαν συσκέψεις επί συσκέψεων, όμως αποτέλεσμα δεν εί­δαν. Τα κόμματα, δυστυχώς, αφιέρωσαν ελάχιστο από τον προεκλογικό τους χρόνο για τα ζητήματα της εθνι­κής άμυνας και, κυρίως, για τον πιο σημαντικό πολλαπλασιαστή ισχύος της άμυνας της χώρας, που δεν είναι άλλος από το έμψυχο δυναμικό. Πειστικές απαντήσεις στο γιατί δεν έκαναν τίποτα ουσιαστικό για τους στρα­τιωτικούς δεν δόθηκαν από τα κυβερνητικά στελέχη, ενώ και τα υπόλοιπα κόμματα απέφυγαν επιμελώς να προτείνουν οτιδήποτε συγκεκριμένο. Δείγμα ίσως και της άγνοιας που υπάρχει στην πλειονότητα του πολιτι­κού συστήματος για τις ανάγκες των στρατιωτικών. 

Μια άγνοια που εν πολλοίς παράγεται από την αδια­φορία των περισσοτέρων για τις πραγματικές ανάγκες του προσωπικού, οι οποίες συχνά δεν κοστίζουν ούτε ένα ευρώ για να ικανοποιηθούν. Η ανάγκη για διαφά­νεια στις μεταθέσεις και στις τοποθετήσεις δεν απαιτεί παρά μόνο μια πολιτική απόφαση: η παροχή της δυνα­τότητας, σε όλα τα στελέχη που έχουν τα απαραίτητα προσόντα και το επιθυμούν, να υπηρετήσουν τουλάχι­στον μία φορά στο εξωτερικό και η ταυτόχρονη απαγό­ρευση σε οποιονδήποτε να βρεθεί περισσότερες από μία φορά στο εξωτερικό, από τη στιγμή που άλλοι επι­θυμούντες δεν έχουν ικανοποιηθεί, δεν χρειάζεται ευ­ρώ αλλά μια υπογραφή. Όπως και το αν, τελικά, οι Ενώ­σεις θα αποκτήσουν δικαίωμα πρόσβασης στις Λέσχες τους, το αν θα διευκολυνθούν, επιτέλους, όσοι στρατιω­τικοί σπουδάζουν με αποκλειστικά προσωπικό κόστος τους, παρότι η υπηρεσία θα εκμεταλλευτεί δωρεάν τις γνώσεις τους. 

Αμυντική βιομηχανία 

Ελάχιστο είναι το κόστος για το αν θα φτιαχτούν παι­δικοί σταθμοί που θα καλύπτουν τις ανάγκες του προ­σωπικού, αν θα ξεκινήσει ένα ουσιαστικό πρόγραμμα στρατιωτικών οικημάτων κ.λπ. Ανάλογη είναι η κατά­σταση και στην αμυντική βιομηχανία, όπου με έναν κα­λύτερο προγραμματισμό θα μπορούσαν να είχαν γίνει άλματα αντί να βρίσκεται εκ νέου στην εντατική, αλλά και για το πολιτικό προσωπικό του ΥΠΕΘΑ που περιμέ­νει ακόμα μέχρι και τα ΦΠ των 168 δικαιούχων, κό­στους μόλις 19.723,20 ευρώ. 

Το μόνο ίσως που έχει αλλάξει από την προηγούμε­νη εκλογική αναμέτρηση είναι πως πια κανείς δεν μπο­ρεί να ισχυριστεί πως δεν ήξερε και γι΄ αυτό, ίσως, ανά­μεσα στα στελέχη των στρατιωτικών το σύνθημα «δεν εί­μαστε δεδομένοι» αναβιώνει με μεγαλύτερη ένταση από ποτέ. 

Κώστας Αττίας 

(ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ-18/09/2015)