Η ναυμαχία της Σαλαμίνας, η σημασία της, η ελληνική πολιτεία και ο Π. Καμμένος

Του ΠΕΤΡΟΥ ΤΡΟΥΠΙΩΤΗ 

Θα αποφύγω σήμερα να ασχολη­θώ με τα τρέχοντα πολιτικά και οικονομικά θέματα, παρότι είναι πολλά, κρίσιμα και ενδιαφέροντα, για να αναφερθώ σε ένα θέμα που θεωρώ σημαντικό. 

Σε ένα θέμα, μια επέτειο για την α­κρίβεια, την οποία ως χώρα έχουμε παραμελήσει, θα έ­λεγα... Σχεδόν κοντεύουμε να την ξεχάσουμε. Κι όμως, η ε­πέτειος αυτή θυμίζει ένα πο­λύ σημαντικό γεγονός για τη χώρα, αλλά και για τον πολι­τισμό που σήμερα συνηθί­ζουμε να ονομάζουμε δυτι­κό. Αναφέρομαι στη ναυμα­χία της Σαλαμίνος, που έγινε στις 22 Σεπτεμβρίου του 480 π.Χ., την επέτειο της οποίας γιόρτασε χθες ο δήμος της Σαλαμίνας, όπως κά­θε χρόνο εξάλλου. 

Μόνο που τη μεγάλης σημασίας αυτή ναυμαχία, μεγάλης σημασίας για όλο τον ονομαζόμενο σήμερα "δυτικό κόσμο", ως πολιτεία συνήθως την ξε­χνάμε. Σχεδόν δεν διδάσκεται στα σχο­λεία, ή διδάσκεται πολύ λίγο, ελάχιστες είναι οι εκδηλώσεις που γίνονται για να τιμήσουν την επέτειό της (πιθανόν και γιατί βρίσκεται μακριά από το κέντρο των Αθηνών και του Πειραιά) και γενι­κότερα περνά στην ιστορική μνήμη ως μία ακόμα μάχη στην περίοδο της αρ­χαίας Ελλάδος. 

Κι όμως, δεν είναι καθόλου έτσι. Δεν πρόκειται για μία ακόμα σύγκρου­ση Ελλήνων και Περσών. Είναι μία από τις 3-4 σημαντικότερες συγκρούσεις της αρχαίας εποχής, μια σύγκρουση από την οποία, όπως συμφωνούν οι περισ­σότεροι ιστορικοί (και οι σύγχρονοι), α­πέτρεψε την κατάρρευση του "δυτικού πολιτισμού". Η ναυμαχία της Σαλαμίνας αποτέλεσε τη σημαντικότερη σύγκρου­ση και την αρχή του τέλους της δεύτερης περσικής εισβολής στην Ελλάδα, η οποία ξεκίνησε το 480 π.Χ. 

Σύμφωνα με τους ιστορι­κούς, αν οι Πέρσες νικούσαν στη Σαλαμίνα, θα είχε σταμα­τήσει η ανάπτυξη της Ελλά­δος, και κατά συνέπεια ο δυ­τικός πολιτισμός δεν θα ήταν αυτό που είναι σήμερα. Γι΄ αυτό, η ναυμαχία της Σαλαμί­νας θεωρείται από τις πιο ση­μαντικές μάχες στην ανθρώ­πινη ιστορία. Παράλληλα, έ­χει μεγάλη σημασία να δούμε ότι είναι μί­α από τις λίγες φορές που οι Έλληνες ε­κείνης της εποχής κατάφεραν να ενω­θούν και να πολεμήσουν μαζί τον εισβο­λέα. Οι πόλεις-κράτη βρήκαν τρόπους συνεργασίας, μια και είχαν μπροστά τους τον επικίνδυνο εισβολέα. 

Και παράλληλα, έγινε εκεί, για μία ακόμα φορά, σαφές ότι τις πολε­μικές συγκρούσεις δεν τις κερδί­ζουν πάντα όσοι έχουν περισσότερο στρατό και οπλισμό αλλά και αυτοί που μπορούν να εκμεταλλευτούν μια σειρά από αντικειμενικά δεδομένα (εδώ τα στενά όπου δεν μπορούσε να αναπτυχθεί ο μεγάλος περσικός στόλος), αλλά και το γιατί παλεύεις. Γιατί οι Έλ­ληνες πάλευαν για να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους, ενώ οι Πέρσες (που ο στρατός τους αποτελείτο μάλιστα και από διάφορες ομάδες και εθνότητες) α­γωνίζονταν για να κατακτήσουν κάτι, χωρίς να έχουν εθνικό συμφέρον. 

Θέλω επίσης να επισημάνω την πο­λύ σωστή κίνηση του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Πάνου Καμμένου, να πάει χθες στις εκδηλώσεις και να επισημάνει την εθνική σημασία της νίκης, αλλά και τη σημασία της για το σύνολο του δυτι­κού κόσμου. 

Παρότι έχω μεγάλες διαφωνίες με τις πολιτικές απόψεις αλλά και τις κινήσεις και πρωτοβουλίες του προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων, κ. Καμμένου, υπουργού Άμυνας της κυβερνήσεως, δεν μπορώ παρά να χαρακτηρί­σω με θετικότατα λόγια την απόφασή του να πάει και να μιλήσει μάλιστα στις εκδηλώσεις, επισημαίνοντας τη σημασία της ναυμαχίας για τον δυτικό κόσμο. Και μάλιστα σε μια περίοδο που ο δυτικός κόσμος "κινδυνεύει" από αντίστοιχες α­πειλές... 

Και θα ήταν ευχής έργο αν αναλάμ­βανε πρωτοβουλία, ως υπουργός, να α­ναβαθμιστεί και ο εορτασμός της ναυμα­χίας, να δοθεί η σημασία της και να ενισχυθεί η σχετική διδασκαλία της σημασί­ας της στα σχολεία. Αλλά παράλληλα να μπορέσει να υπάρξει αναβάθμιση της περιοχής της ναυμαχίας, που, παρότι α­ποτελεί όχι μόνον ιστορικό σημείο, αλλά θα μπορούσε να είναι και "τουριστικό α­ξιοθέατο", παραμένει ανεκμετάλλευτη, από κάθε πλευρά. Να μην παραλείψω να επισημάνω και την παρουσία στις εκ­δηλώσεις, όπως σχεδόν κάθε χρόνο, του Αρχηγού ΓΕΝ και κλιμακίων του Π.Ν. Για­τί κάποτε ως Έλληνες θα πρέπει να θυμόμαστε, να "διαδίδουμε" τις ιστορικές στιγμές, αλλά και να τις τιμούμε. 

(ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ-30/09/2015)