ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟ-ΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΝΟΙΑ

Απαιτείται διαρκής διάλογος με το Ισλάμ, σε όλες τις εκφάνσεις του, ως απάντηση στο πρόβλημα που η ίδια η Δύση δημιούργησε.

ΤΟΥ ΑΛΕΞ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΥ 

Αν ο «αναίτιος» και σίγουρα παντελώς αδικαιολόγητος πόλεμος της Δύσης κατά της πρώην Γιουγκοσλαβίας και της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης τη δεκαετία του 1990 έχει καταγραφεί και αναλυθεί ως η έκτη σταυροφορία της Δύσης, όπως εύστοχα σημείωνε στο 4ο τεύχος του το μοναδικό παγκοσμίως θρησκειολογικό περιοδικό Θεός & Θρησκεία (Gods & Religion) τον Μάρτιο του 2000, τότε αυτό που συμβαίνει σήμερα, μία δεκαπενταετία μετά, στην Ανατολική Μεσόγειο και ευρύτερα στην εύφλεκτη μείζονα περιοχή της «Νέας Μέσης Ανατολής», όπως αυτή προσχεδιάστηκε και μετασχηματίζεται (βλ.«Επίκαιρα», τεύχος 316ο), με την τεράστια συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων εναντίον μιας μικρής στρατιάς παρανοϊκών δολοφόνων - φανατικών μουσουλμάνων τζιχαντιστών, δεν μπορεί παρά να καταγραφεί ως η έβδομη σταυροφορία....

Το ίδιο πρωτοποριακό περιοδικό, καθώς και όλες οι μόνιμες, έκτακτες αλλά και ειδικές - εκδόσεις του (όπως το Info Religion ή το PRESS) ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του '90 αλλά και στις απαρχές του 21ου αιώνα είχε επισημάνει με κατηγορηματικό τρό­πο και επώνυμα -μάλιστα, με υπογραφές εγνωσμένου κύρους διεθνώς-, τόσο μέσω αναλύσεων όσο και στο πλαίσιο ρεπορτάζ με αποστολές σε εμπόλεμες ζώνες, την κή­ρυξη ενός διαρκούς «ιερού πολέμου». Ενός πολέμου έξω από κάθε λογική κι από τις δύο πλευρές -το Ισλάμ και τη χριστιανική Δύση. 

Όλη αυτή η δουλειά τότε δεν περιορίστηκε στις διαπιστώσεις και τα «ευχολόγια». Προ­χωρώντας ένα βήμα πιο πέρα, το περιοδικό δεν δίστασε, παρότι διακυβεύονταν πολλά, με πρώτο και κύριο το κύρος αυτής της συλ­λογικής επιστημονικής προσπάθειας -είναι συχνά λεπτή έως δυσδιάκριτη η γραμμή που χωρίζει την πραγματική απειλή από την κινδυνολογία και τη συνωμοσιολογία-, να προβλέψει τι επρόκειτο να αντιμετωπίσει όχι μόνο η Δύση, αλλά η ανθρωπότητα: τον γενικευμένο Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, για τον οποίο, άλλωστε, ο ίδιος ο Πάπας έκανε λόγο προ δύο εβδομάδων, μετά το αιμοσταγές χτύπημα στο Παρίσι. 

Εμβαθύνοντας στα όσα εκατοντάδες σο­βαροί αναλυτές, επιστήμονες και ιστορικοί επισημαίνουν εδώ και χρόνια, βλέπουμε ότι η ανθρωπότητα, ύστερα από εβδομήντα περίπου χρόνια «ειρήνης» από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, βρίσκεται και πάλι στο ίδιο σημείο. Οι εξελίξεις μεταξύ Ρωσί­ας και Τουρκίας αλλά και όσα προοιωνίζο­νται μεταξύ υπερδυνάμεων, όπως η Κίνα, οι ΗΠΑ και άλλες δυνάμεις, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια να επικρατήσουν η λογι­κή και η σωφροσύνη. Ειδικά αν αφεθούν να κυριαρχούν αφενός τα διεθνή οικονομικά συμφέροντα των διαφόρων καρτέλ -μετα­ξύ αυτών και βιομηχανίες όπλων, που βλέ­πουν τα κέρδη τους να εκτινάσσονται στα ύψη και τις μετοχές τους να ανεβαίνουν κάθε δευτερόλεπτο- και αφετέρου ο παρα­λογισμός που γεννά το ISIS και κάθε άλλη εξτρεμιστική οργάνωση που δρα οπουδή­ποτε στον κόσμο. Η ανθρωπότητα θα ζήσει και πάλι εφιαλτικές στιγμές, αυτή τη φορά σε απευθείας σύνδεση. Απειλείται από έναν Αρμαγεδδώνα που μόνο με εικόνες από την Αποκάλυψη του Ιωάννη μπορεί να παρο­μοιαστεί. 

Αναμφίβολα, ακόμα κι αν περιοριστεί το ISIS, δεν είναι εύκολο να εξαλειφθεί, όπως εύστοχα αναλύει σε ένα από τα δεκάδες βιβλία της η Audrey Kurth Cronin, διευθύ­ντρια του Προγράμματος Διεθνούς Ασφάλειας του Πανεπιστημίου George Mason και συγγραφέας του βιβλίου How terrorism ends: Unterstanding the decline and demise of terrorism campaigns (Πώς τελειώνει η τρο­μοκρατία: Κατανοώντας την παρακμή και τη φθορά των εκστρατειών τρόμου). Στο βιβλίο της αυτό, όπως και σε σειρά άλλων με πα­ρόμοια θεματολογία, εξηγεί και αναλύει σε βάθος τους λόγους που το Ισλαμικό Κράτος δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπίζεται με τις μέχρι σήμερα συμβατικές λογικές κατά βάση των ΗΠΑ -έχουν σκορπίσει δεκάδες δις δολάρια για την αντιμετώπιση του φαι­νομένου, ιδρύοντας περισσότερες από 53 ομοσπονδιακές υπηρεσίες πρόληψης αλλά και καταστολής, χωρίς όμως να έχουν κατα­φέρει το παραμικρό! Επιπλέον, αναλύει για­τί το ISIS είναι, έστω και σε υβριδική μορφή, πλήρες κρατικό μόρφωμα και επομένως για να αντιμετωπιστεί δεν αρκούν οι συμβατι­κοί τρόποι, όπως η καταπολέμησή του δια των όπλων ή με οικονομικά μέσα, καθώς θα εξακολουθεί να υπάρχει ως γενικευμένη απειλή. 

Τα επόμενα χρόνια η Δύση, αν δεν προ­σπαθήσει να απαντήσει σε όλη αυτή την αρρωστημένη θρησκευτική παράνοια όχι με πόλεμο, αλλά με μόνιμο, ανοιχτό διαθρησκειακό διάλογο, κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπη με σειρά ζητημάτων, όπως η περιστολή ή και αναστολή αυτονόητων ως σήμερα ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οδεύοντας περισσότερο σε μια κοινωνία φόβου και παράλληλα από­λυτου ελέγχου· μια κοινωνία «ασφάλειας», στο όνομα του φόβου και των απειλών. Παράλληλα, θα ελλοχεύει η ακόμα μεγαλύ­τερη απειλή, αυτή της εγκαθίδρυσης μιας ολοκληρωτικού τύπου κοινωνίας υπό πα­γκόσμια διακυβέρνηση! 

Όλα αυτά μπορεί να φαντάζουν κινδυνολογικά ή συνωμοσιολογικά, αλλά δυ­στυχώς δεν απέχουν από τη σκληρή και δυσοίωνη πραγματικότητα που έρχεται ολοταχώς. Χρειάζεται και απαιτείται, λοι­πόν, διαρκής δια-θρησκειακός διάλογος με το Ισλάμ σε όλες του τις εκφάνσεις -ακόμα και τις πιο ριζοσπαστικές- ως απάντηση στο πρόβλημα που η ίδια η Δύση δημιούρ­γησε σε συνέχεια των σταυροφοριών της, με τη στρατιωτικού τύπου αποικιοκρατι­κή πολιτική της από τα τέλη του 17ου έως και τον 20ό αιώνα, που φαινομενικά μόνο εγκατέλειψε, αφού πέρασε στις οικονομι­κές αποικιοκρατίες και στις μονοκρατορίες των ολιγοπωλίων και των συμφερόντων των πολυεθνικών. 

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η AUDREY KURTH CRONIN 

Η Audrey Kurth Cronin έχει μεγάλη εμπειρία σε θέματα τρο­μοκρατίας έχοντας θητεύσει, πέρα από ακαδημαϊκές θέσεις σε κορυφαία πανεπιστήμια και σχολές, σε θέσεις συμβούλου στην αμερικανική διοίκηση. Απόφοιτη του Πανεπιστημίου Princeton, με υποτροφία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και μεταδιδακτορική διατριβή στο Harvard, έχει διατελέσει διευθύντρια του προγράμματος «Αλλάζοντας τον χαρακτή­ρα του πολέμου» επίσης στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (2005-2007), απ' όπου μεταπήδησε με την ιδιότητα της κα­θηγήτριας και διευθύντριας του βασικού μαθήματος στη Στρατιωτική Στρατηγική της Εθνικής Σχολής Πολέμου των ΗΠΑ (2007-2011). Ως ειδική σε θέματα τρομοκρατίας, έχει διατελέσει υπεύθυνη της αρμόδιας Επιτροπής Έρευνας του Κογκρέσου, ενώ μετά το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου ανέλαβε ρόλο συμβούλου πολλών μελών του Σώματος. Παράλληλα, συνεργάστηκε επί μακρόν με το γραφείο του υπουργού Άμυνας, αναλαμβάνοντας μέρη του στρατηγικού σχεδίου του υπουργού. Σήμερα διδάσκει στη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου George Mason. Έχει γράψει τέσσερα βιβλία, καθώς και δεκάδες άρ­θρα με θέμα την τρομοκρατία, πολλά εκ των οποίων έχουν δημοσιευτεί στο έγκυρο περιοδικό Foreign Affairs. 

Ανάγκη διαθρησκειακού διαλόγου 

Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μια θα­νάσιμη απειλή: το αυτοαποκαλούμενο «Κρά­τος του Ισλάμ». Απαρτιζόμενο από το πολύ 60.000 με 70.000 μαχητές-επαγγελματίες δολοφόνους, που έγιναν ένα με τους φα­νατικούς ισλαμιστές στις φυλακές του Ιράκ από το 2003 μέχρι τη «διάλυση» της Αλ Κάιντα και των υπολοίπων εξτρεμιστικών ισλα­μικών ομάδων, θεωρητικά μπορεί με κά­ποιο συντονισμένο τρόπο, στρατηγική και σχεδιασμό να αντιμετωπιστεί. Ωστόσο, αυτό το μόρφωμα διαθέτει ισχύ, ένα «υπερόπλο» που δύσκολα μπορεί να υπερνικηθεί, όπως έχει αποδειχτεί διαχρονικά: τον ίδιο τον άνθρωπο και την πίστη! 'Όταν ο άνθρωπος πιστέψει στη μετάβαση από τη φθαρτή γήινη ζωή σε μια άλλη με τον ίδιο τον Θεό και, μάλιστα, με αιώνια «επιβράβευση», τότε η μικρής διάρκειας και μίζερη -ελέω Δυτικών, που κινούν τα νήματα της παγκόσμιας οικονομίας- ζωή του αποκτά «υπεραξία» όταν θυσιάζεται στο όνομα του Μωάμεθ, υπέρ του ενός και μοναδικού Θεού, του Αλλάχ... 

Η μόνη παράλληλη διέξοδος από το αδιέξοδο που γεννά η παραφροσύνη είναι ο διάλογος. Ο μόνιμος διάλογος μεταξύ όλων των θρησκειών, ώστε το ένα δόγμα να κατανοήσει το άλλο και να αναζητηθούν τα πανανθρώπινα συνδετικά στοιχεία. Μόνο πλησιάζοντας το διαφορετικό μπορεί να αμβλυνθούν πνευματικές και πολιτισμικές αντιθέσεις. Είναι κατεπείγουσα ανάγκη να δημιουργηθεί ένας παγκόσμιος οργανισμός, στο πρότυπο του ΟΗΕ, με αποστολή του την παραγωγή και προαγωγή του μόνιμου διαλόγου των θρησκειών σε θεσμικό πλαίσιο, ώστε να απορροφηθούν οι κραδασμοί που γεννά αυτή η παραφροσύνη. Αν υποτεθεί ότι η Δύση παράγει πολιτισμό, διανόηση, φιλοσοφία και εν γένει διεκδικεί για τον εαυτό της πιο ευγενή αισθήματα και λελογισμένες επιλογές τότε ο δια-θρησκειακός διάλογος είναι μονόδρομος. Προς αυτή την κατεύθυνση οφείλουν να κινηθούν πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες. Ειδάλλως θα επικρατήσουν το μίσος, η βία και ο πόλεμος. 

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-03/12-10/12/15)