«Θέλουμε να φύγουμε»

Η Ελλάδα έχει γίνει πλέον ένα «κέντρο διερχομένων». 

Βλέπω τις εικόνες με τα καραβάνια των μεταναστών και των προσφύ­γων και τρελαίνομαι! Μέχρι τώ­ρα βλέπαμε τα καραβάνια των ανυπόδη­των Αφρικανών, που έφευγαν πότε από το Ζαΐρ, πότε από το Μπουρούντι, πότε από τη Ρουάντα, βλέπαμε τους φυγάδες από το Σουδάν και τη Σομαλία και λέγαμε «Πα­ναγία, βόηθα», απολαμβάνοντας τη μακα­ρονάδα μας ή μασουλώντας ποπκόρν και πατατάκια στον καναπέ ή στην πολυθρόνα μας. Και τώρα, να τους, κάτω απ’ το παρά­θυρό μας! Περνούν από την πα­ραλιακή και πηγαίνουν από τον Πειραιά με τα πόδια προς την Ειδομένη, προς τα σύνορα, με μία και μόνη σκέψη, που γίνεται κραυγή: «We want to go». «Θέλουμε να φύγουμε»! Εδώ είναι χιλιάδες κι έρχονται κάθε μέρα άλλοι τόσοι. Έγινε η Ελλάδα διάδρομος, έγινε «κέντρο διερχομένων». Οι χειρότε­ροι φόβοι μας επαληθεύονται και οι ολί­γοι που μας κυβερνούν τα τελευταία χρό­νια μυρωδιά δεν έχουν πάρει από το τι πρό­κειται να γίνει!.... 

Αλίμονο αν περιμένουμε από τους Σκο­πιανούς, τους Σλοβένους, τους Κροάτες, τους Αυστριακούς να δείξουν κατανόη­ση. Από την ώρα που με μια κίνηση αφή­νουν τα μιλιούνια των δυστυχισμένων στην αυλή του γείτονα, είναι βέβαιο ότι θα την κάνουν! «Βρε δεν πα’ να κόψεις τον λαιμό σου» λέει το παλαιό, παλαιότατο, δόγ­μα της ευρωπαϊκής πολιτικής. Και όλα τα άλλα περί «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης» και κουραφέξαλα είναι εφευρήματα των φο­βισμένων ηγετών των πρώτων μεταπολε­μικών χρόνων, που φοβούνταν ακόμη και τον 90χρονο Αντενάουερ και άφησαν τους Γερμανούς να ξανακάνουν αυτό που κάνει η μύγα και χ... τον κόσμο όλο! 

Και τώρα, η Ελλάδα, που ήταν και είναι πάντα κουνούπι στο ρουθούνι των «Δυτι­κών», που αγαπούν τον Πάπα και τον Λού­θηρο, αλλά δεν θέλουν τον Μέγα Βασίλειο και τον Ιωάννη Χρυσόστομο, προσφέρεται στο πιάτο οικειοθελώς! Προσωπικά, συμπατριώτες, είμαι έτοιμος για όλα! Οι μικρές μας ηγε­σίες, οι λιγοστές μας ελπίδες, τα ελάχιστα χρήματα που μας επέτρεψαν να έχουμε, οι δημευμένες μας αποταμιεύσεις δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας. Τα καρα­βάνια θα πληθύνουν και δεν πα’ να λέει ο (συμπαθής κατά τα λοιπά) Νίκος Μουζάλας τα δικά του! Οι πρόσφυγες και οι μετα­νάστες θα προσπαθήσουν να περάσουν τα σύνορα, ίσως να χυθεί και αίμα εκεί πάνω. 

Η Ελλάδα παρουσιάζεται στα διεθνή ΜΜΕ ως χώρα χωρίς αρχή και τέλος, ο τουρισμός μας εκτίθεται σε μεγάλο κίνδυ­νο. Δεν είμαι απαισιόδοξος και σιχαίνομαι τους κινδυνολόγους. Προσπαθώ να παρα­μείνω αισιόδοξος, αλλά οι εικόνες, οι ήχοι, τα λόγια, τα δάκρυα δεν με αφήνουν. Ο πό­νος είναι πολύς και ο κίνδυνος μεγάλος. 

H AKΙΣ-akis@dimokratianews.gr

(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-27/02/2016)