Ζητήματα εθνικής ασφαλείας (II)

Εκείνο το οποίο κατά­φεραν οι κ.κ. Τσίπρας και Καμμένος είναι να απολεσθεί de facto η αποκλειστική ελληνική αρμοδιότητα SAR για όλο το Αιγαίο. 

Γράφει ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος 

Τον Οκτώβριο του 2015 αναλύοντας, υπό τον ίδιο τίτλο, την πολιτική της κυβέρνησης επί του προσφυγικού και συμπαρομαρτούντων θεμάτων, είχαμε καταλή­γει στο συμπέρασμα ότι «εκείνο το οποίο απομένει είναι να ζητήσουν οι Ευρωπαίοι να αναλάβουν αυτοί την επιτήρηση της ελληνοτουρκικής μεθορίου, π.χ. μέσω της FRONTEX. Καλώς. Εάν, όμως, εμπλακεί το ΝΑΤΟ, υπάρχει κίνδυνος φενάκης. Νατοϊκοί μπορεί να είναι μόνο οι στρατηγοί και τα κέντρα επιχειρήσεων, επί του πεδίου η συμμετοχή της Τουρκίας πιθανώς να είναι κα­θοριστική. Η συνέχεια προφανής...».

Το συμπέρασμα επαληθεύθη επί τα χείρω. Δυστυ­χώς, τώρα πλέον, όπως και σε κάθε νοσογόνο διεργα­σία, η αποτυχία της πρόληψης, ή μιας έγκαιρης επέμβασης, καθιστά την όποια μετέπειτα θεραπευτική προσπά­θεια δυσχερή και ενδεχομένως αλυσι­τελή. Και τούτο διότι: 

Κατ’ αρχάς αναφέρεται ως στόχος της νατοϊκής δύναμης ο εντοπισμός των, είναι αλήθεια μικρών έως πολύ μικρών, δουλεμπορικών σκαφών. Ορθώς! Δεν προκύπτει όμως αυθορμήτως, νομίζω, το ερώτημα: Καλά, δεν είναι σε θέση οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις να το διασφαλίσουν, δεν διαθέτουμε τα απαραίτητα τεχνικά μέ­σα, τη δύναμη, τις ικανότητες; Είναι δυνατόν; Προφανώς και δεν είναι. Προφανώς, απλούστατα, μηδέποτε εκλήθησαν να πράξουν κάτι τέτοιο. Ακόμη και εάν είναι, όμως, γιατί δεν μας εδόθησαν απλώς τα τεχνικά μέσα; Εν πάση περιπτώσει... 

Ας πούμε, λοιπόν, πρακτικότητος χάριν, ότι εντοπίζεται ένα δουλεμπο­ρικό: 

α) Στα τουρκικά χωρικά ύδατα. Καλείται, φυσικά, ένα τουρκικό, να τους μαζέψει και να τους πάρει στην τουρκική στεριά. Άρα, θα κάνει ό,τι εξαρχής έπρεπε να κάνει η τουρκική Ακτοφυλακή. Όλα «ok». Δεν θα αρκούσε εν προκειμένω, όμως, να στείλουν μόνο τη FRON­TEX στην ακτή, για να το διασφαλίσει εξαρχής; Δεν εγένετο. «Ok». Εάν δεν γίνει και τώρα; Τι θα τους κάνουν τους Τούρκους; θα τους τιμωρήσουν; Όπως μέχρι τώ­ρα; Αστεία πράγματα... Ας υποθέσουμε, συνεπώς, τι θα συμβεί, εάν διαφύγει το δουλεμπορικό και εισέλθει: 

β) Στα ελληνικά χωρικά ύδατα. Προκύπτουν τότε, αβίαστα, τα εξής πολύ ενδιαφέροντα ενδεχόμενα: Το ελ­ληνικό Ναυτικό, που θα του δοθεί εντολή να προστρέξει, θα τους περισυλλέξει και: 

1. Θα τους πάει απευθείας στην τουρκική στεριά; Να το δούμε αυτό και χαλάλι τού Αλέξη μετά! Θα τους παραδώσει εν πλω στην τουρκική Ακτοφυλακή; Εδώ γελά­νε... 

2. Θα τους πάρει στη δική μας μεριά; Άρα, θα κάνει, ό,τι κάνει εδώ και έναν χρόνο. Και μετά; θα τους διαχω­ρίζουμε στα hot spots και θα μεταφέρουμε τους λαθρο­μετανάστες από τα νησιά μας στην τουρκική ακτή, όπως λέει η Συνθήκη ΕΕ - Τουρκίας; Και γιατί δεν το κάνουμε από τώρα; θα έφταναν μερικά οχηματαγωγά. Τι χρει­άζεται ολόκληρη ναυτική πολεμική μοίρα; 

Συμπέρασμα: Αποκρύπτουν την αλήθεια. Προφανώς, η νατοϊκή διοί­κηση και τα πολεμικά πλοία θα επιβά­λουν την αποτροπή εν θαλάσση. Το ελληνικό Λιμενικό θα κληθεί να κά­νει το αυτονόητο, αυτό που έκανε και στο παρελθόν, και θα ελέγχεται επ’ αυτού. Ο κόσμος το ’χει τούμπανο και εμείς... 

Από την άλλη πλευρά, η παρου­σία του ΝΑΤΟ εγείρει και ορισμένα άλλα, μάλλον ενδιαφέροντα, ερωτή­ματα: 

α) SAR επιχειρήσεις στα διεθνή ύδατα στο κέντρο του Αιγαίου ποιος θα κάνει; Εμείς ή και οι νατοϊκοί; Και εάν βρεθεί καμία τουρκική πυραυλάκατος κοντά, πάντοτε εννοείται ανα­τολικά του 25ου μεσημβρινού, θα την εμποδίσει κανείς; 

β) Οι Τούρκοι έβγαλαν ΝΟΤΑΜ για την παρουσία μας στην Κίναρο. Εάν χρειαστεί επι­χείρηση στα Ίμια και σε παρόμοιες νησίδες, ποιος θα πάει; Εμείς, οι νατοϊκοί, οι Τούρκοι; 

γ) Στα (υποχρεωτικώς αποστρατικοποιημένα κατά τους Τούρκους) Δωδεκάνησα ποιος θα επιχειρεί; 

Συμπέρασμα: Εκείνο το οποίο κατάφεραν οι κ.κ. Τσίπρας και Καμμένος είναι να απολεσθεί de facto η αποκλειστική ελληνική αρμοδιότητα SAR για όλο το Αι­γαίο. Εξίσου de facto θα απολεσθεί και η αποκλειστικό­τητας του FIR Αθηνών. Εντός μηνών. Για τα λοιπά, υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ, ποιος ξέρει; Εξαρτάται πόσο θα μείνουν. 

(ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ-20/02/2016)