Νισάφι πια το δούλεμα, Αλέξη μου...

Εκείνο που είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι τα στιλέτα και οι σκιές στον χώρο της Δικαιοσύνης. Τα μισά απ’ όσα ακούγονται και γράφονται, αν αληθεύουν, φεύγετε να φεύγουμε!

Κάποτε πρέπει να σταματήσει να μας δουλεύει ο σημερινός πρωθυπουργός. Έχουμε μπροστά μας τη θέα ενός απέραντου καταυλισμού προσφύγων, που μεγαλώνει συνεχώς, χωρίς η Ελλάδα να παίρνει κα­μία ευρωπαϊκή βοήθεια για να «αντέξει» όλο αυτό το βάρος, το οποίο θα έπρεπε να κατανεμηθεί δίκαια σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Ο Αλέ­ξης, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, προκειμένου να παραμείνει στη θέση του, με διαγωγή έστω και «κοσμία» από το Βερολίνο, με το επιχείρημα του περίφημου «ελ­ληνικού ανθρωπισμού» και της πα­ραδοσιακής φιλοξενίας μας, λέει «ναι» σε όλα όσα του ζητούν οι ξένοι και μετατρέπει την πατρίδα μας σε μια πραγματική κόλαση.

Είναι σίγουρο ότι η οφθαλμοφα­νής απειρία του σε συνδυασμό με μια υπερβολική βουλιμία για εξου­σία τον οδηγεί σε απίθανες γκάφες. Λέει ότι «διεκδικεί», αλλά δεν είναι -αποδεδειγμένα πλέον- ούτε καλός διαπραγματευτής ούτε ο κατάλληλος άνθρωπος που μπορεί να πείσει τις δυνάμεις κατοχής. Απλώς βολεύει τους Γερμανούς, γιατί είναι «λίγος» και όσο τον κρατούν επάνω και δεν πατάνε το κουμπί αποπομπής του, τόσο πιο πολύ σκύβει από ευγνωμο­σύνη το κεφάλι. Αξιολόγηση δεν πρόκειται να του δώσουνε, άρα δεν θα πάρει λεφτά. Ούτε για την οικο­νομία ούτε για το Προσφυγικό. Η παραποιούσα -οικονομικά- Ευρώ­πη, με τράπεζες έτοιμες να εκραγούν (Deutsche Bank, BNL κ.ά.) θέλει να φορτώσει όλο το βάρος του Προσφυγικού στη δυστυχισμένη χώρα μας και ταυτόχρονα να την επιβαρύ­νει και με άλλα οικονομικά δεσμά. Σε λίγο, αφού τελειώσουν με το θέ­μα των κόκκινων δανείων, θα κατα­λήξουν στο συμπέρασμα ότι, για να υπάρξει ολοκληρωμένη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, θα πρέ­πει να πάμε και σε ένα κούρεμα κα­ταθέσεων. Αυτήν τη φορά θέλουν να πάνε απευθείας στο... ψητό.

Ο Αλέξης, για μία ακόμη φορά, μας δουλεύει χοντρά. Οι Τούρκοι ζητάνε αλλαγή σε 18 ονομασίες ελληνικών νησιών και απαγορεύουν στο ΝΑ­ΤΟ να ελλιμενίζεται στην αποστρατικοποιημένη ζώνη της Δωδεκανήσου ή να κινείται εντός των χωρικών υδάτων της Τουρκίας! Η κυβέρνησή μας τα κατάφερε τέλεια. Μοιράζει το Αιγαίο, χωρίς να πέσει πιστολιά, υπό την αιγίδα του Γερμανού ναυάρ­χου και υπό το βλέμμα της φιλότουρκης καγκελαρίου. Σήμερα, αύριο ή ύστερα από μερικές μέρες ή εβδομάδες, θα κατανοήσουμε πλήρως ότι είμαστε εκτός Ζώνης Σένγκεν και πως δεν πρόκειται να πάρουμε φράγκο από τους «αλληλέγγυους» Ευρωπαίους. Πάω από τώρα στοί­χημα ότι τέλος της άνοιξης οι πρόσφυγες στην Ελλάδα θα είναι εξαψήφιος αριθμός που θα ανέβει με γεω­μετρική πρόοδο την περίοδο του κα­λοκαιριού.

Για να είμαι δίκαιος, αναλογικά το ίδιο μας δουλεύει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με ό,τι έχει απομείνει πιστό δίπλα του, στη σημερινή Νέα Δημοκρατία, που απορεί για τη στή­ριξη την οποία παρέχει ο πρόεδρός τη? στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΑ. Ούτε μία επικριτική κουβέν­τα δεν ακούγεται ουσιαστικά από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευ­σης για τους χειρισμούς στο Προ­σφυγικό. Πού και πού βγάζει κάποιες «άνοστες» ανακοινώσεις, τις οποίες δεν ακούει κανείς, γιατί απλούστατα δεν προσθέτουν τίποτα...

Το μόνο ενδιαφέρον στην πολιτική επικαιρότητα είναι όλες αυτές οι γά­τες των Ιμαλαΐων και του Σιάμ, που αποδεικνύουν ότι η παρούσα πολιτι­κή κατάσταση είναι το ίδιο βαθιά σα­πισμένη όσο και οι προηγούμενες. Εκείνο που είναι ιδιαίτερα ανησυχη­τικό είναι τα στιλέτα και οι σκιές στον χώρο της Δικαιοσύνης. Τα μισά απ’ όσα ακούγονται και γράφονται, αν αληθεύουν, φεύγετε να φεύγουμε! Κράτος, κυβέρνηση και Δικαιοσύνη που ζει και λειτουργεί με καθοδη­γούμενους δικαστές, στημένες δικογραφίες, παρασκηνιακές πιέσεις και παρεμβάσεις και με εισαγόμενη νο­μοθεσία -λόγω Μνημονίου- δεν έχουν κανένα μέλλον. Είναι εντελώς σάπιο σύστημα, βαθύτατα αντιδημοκρατικό και ολοκληρωτικό και ως «τυραννία», έστω και χειραγωγού­μενη από τους έξω, δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε εθνική καταστροφή.

Ο Αλέξης μας μπορεί να είναι ικανο­ποιημένος και ευτυχισμένος που οι Γερμανοί τού δίνουν μία ακόμη ευ­καιρία και δεν του τραβάνε απότομα το χαλί. Κάποιος, όμως, πρέπει να του ψιθυρίσει στο αυτί πω? στο τέλος θα θερίσει ό,τι έσπειραν η βουλιμία του, η απειρία του, η ανικανότητα του και η αλαζονεία του!

[ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΣΚΟΠΕΥΤΗΣ-07/03/2016]