Θα βγει του Καμμένου η ζαριά;

Κίνηση υψηλού πολιτικού ρίσκου συνιστά η απόφαση του Π. Καμμένου να αναδείξει σε μείζον ζήτημα τη φραστική παρεκτροπή του υπο­υργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Γ. Μουζάλα προκαλώντας κυβερνητική κρίση, την πιο σοβα­ρή στη διάρκεια της θητείας της.

Η επιλογή του να φορτίσει το κλίμα με επαχθ­είς όρους, χαρακτηρίζοντας «έγκλημα» το ατόπ­ημα του κ. Μουζάλα, και παράλληλα να απαιτή­σει -υπό τη μορφή τελεσιγράφου- την απομάκρυνσή του από την κυβέρνηση οδήγησε τα πράγματα σε οριακό σημείο και τον ίδιο αντιμέτωπο με το εν­δεχόμενο τιε επόμενες ημέρες να κληθεί να λά­βει κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον των Ανε­ξάρτητων Ελλήνων.

Το «καλό σενάριο» για τον κ. Καμμένο είναι ο πρωθυπουργός να υποκύψει στις πιέσεις του και είτε να απομακρύνει τον κ. Μουζάλα, είτε να τον οδηγήσει σε παραίτηση. Μια τέτοια εξέλιξη θα ενίσχυε σε σημαντικό βαθμό το προφίλ του υπο­υργού Άμυνας και θα ικανοποιούσε το κομματικό ακροατήριο των ΑΝΕΛ.

Με βάση, ωστόσο, τα μέχρι τώρα δεδομένα, το σενάριο αυτό συγκεντρώνει ελάχιστες πιθανότητες, καθότι σε μια τέτοια περίπτωση ο Αλ. Τσίπρας θα δώσει την εντύπωση ότι υποχωρεί στις απαιτήσεις του κ. Καμμένου. Κάτι που, αν μη τι άλλο, θα επέφερε ισχυρό πλήγμα στο κύρος και την αξιοπιστία του, ενώ ταυτόχρονα θα έπρ­επε να αντιμετωπίσει τις αντιδράσεις από το εσω­τερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

Το «κακό σενάριο» είναι ο πρωθυπουργός να μην ικανοποιήσει την απαίτησή του και να διατ­ηρήσει στη θέση του τον κ. Μουζάλα. Στην περίπτωση αυτή ο κ. Καμμένος θα έχει δύο επιλογές: Είτε να κάνει πράξη τιε απειλές του και άμεσα να αποσύρει τα στελέχη του από την κυβέρνηση κι ο ίδιος να παραιτηθεί από το υπουργείο Άμυνας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, καθότι -πέραν των άλ­λων- θα στερηθεί τα προνόμια, τα ευεργετήματα αλλά και το κύρος που του προσδίδει η θέση. Είτε να συμβιβαστεί και να παραμείνει στην κυβέρν­ηση προβάλλοντας διάφορα επιχειρήματα και δικαιολογίες, έωλες και ελάχιστα πειστικές, σε σχέ­ση με τα εθνικά συμφέροντα, τη διαπλοκή κ.λπ. Να δικαιώσει δηλαδή με τον τρόπο αυτό τους πολλούς επικριτές του που προεξοφλούν ότι οι απειλές του θα αποδειχθούν «φάρσα», οδηγούμενες σε μιαν ακόμη εντυπωσιακή κυβίστηση. Με άλλα λόγια να ολοκληρώσει αυτό που ξεκίνησε, όταν αποφάσισε να μεταθέσει τιε όποιες κινήσεις του για μετά την προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή για τη Δικαιοσύνη και τη Διαφθορά.

Αρχικά είχε θέσει ως χρονικό όριο το πρωί της Πέμπτης, προσέκρουσε όμως στην κατηγορημα­τική άρνηση του πρωθυπουργού να αντικατα­στήσει «εδώ και τώρα» τον κ. Μουζάλα. Στις με­ταξύ τους συνομιλίες ο κ. Τσίπρας ήταν αμετακίνητος, μη αφήνοντας περιθώρια για εναλλακτικές κινήσεις. Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο λόγος που ο κ. Καμμένος αποφάσισε να ρίξει τους τόνους δεν ήταν μόνο διότι δεν επιθυμούσε να αποχωρή­σει από την κυβέρνηση και να χάσει τα «οφίτσια». Καθοριστικό ρόλο έπαιξε και το γεγονός ότι διαπίστωσε ότι αν αποχωρούσαν οι ΑΝΕΛ από τον κυβερνητικό συνασπισμό, το Μέγαρο Μαξίμου είχε έτοιμους τους αντικαταστάτες τους. Το Πο­τάμι και το ΠΑΣΟΚ για την ακρίβεια, που στην κρίση που προκλήθηκε όχι μόνο στήριξαν σθε­ναρά τον Γ. Μουζάλα, αλλά παράλληλα κατήγ­γειλαν τον κ. Καμμένο για εκβιασμό του κ. Τσίπρα σε μια κρίσιμη στιγμή για τη χώρα.

(ΤΟ ΠΑΡΟΝ-20/03/2016)