Όσο βουλιάζει η χώρα, τόσο διαπιστώνεται η ανικανότητα των πολιτικών μας

Γράφει ο INSIDER

Η χώρα μας βιώνει μια απερίγρα­πτα δεινή κατάσταση, ίσως τη χει­ρότερη στη σύγχρονη ιστορία της και σε καιρό ειρήνης. Το ασφυκτι­κό προσφυγικό πρόβλημα επιδεινώνει την τραγική οι­κονομική κρίση, ενώ οι απειλές πυκνώνουν γύρω και πάνω από τη χώρα μας, που μάλλον μοιάζει με λεία πτωματοφάγων ζώων και πτηνών.

Στο εσωτερικό, το κάθε μεγάλο πρόβλημα διαδέχεται συνεχώς κάποιο άλλο περισσότερο σοβαρό και σύν­θετο, χωρίς ωστόσο να αντιμετωπίζεται κανένα και ου­σιαστικά απλώς όλα να μεταφέρονται και να συσσω­ρεύονται. Οι απειλές, οι πιέσεις και οι εκβιασμοί από τους δανει­στές μας καθίστανται ολοένα και περισσότεροι, ενώ διατυπώνονται με θρασύτατους και ταπεινωτικά προ­σβλητικούς τόνους, χωρίς η χώρα μας και ειδικότερα η κυβέρνησή μας να μπορεί να ανταποκριθεί, αλλά και χωρίς να έχει διάθεση να διαμαρτυρηθεί και να αναβράσει. Παράλληλα, οι εταίροι μας στην Ε.Ε., με μπροστάρηδες κάποιους πολεμικά ηττημένους, αλλά τελικά ευνοημένους και μερικούς όψιμους και αμφιλεγόμενους ευρωπαϊστές ανατολικής προέλευσης και μπολσεβίκικης υποταγής, οργανώνονται μεθοδικά, παράτυπα και άδικα εναντίον της Ελλάδας στο τερά­στιο προσφυγικό πρόβλημα, υποστηρίζοντας συγχρόνως και με κάθε τρόπο τη διευκολύνουσα τις προσφυγικές ροές Τουρκία και στηρίζοντας την προσπάθεια αναχαίτισης των προσφύγων και των μεταναστών στα συρματοπλέγματα και στα λοιπά δραστικά μέτρα αστυ­νόμευσης της ΠΓΔΜ.

Συγχρόνως, οι Τούρκοι συζητούν με τους Γερμανούς και παρασύρουν σε συμφωνία την άβουλη και αφελή ελληνική κυβέρνηση για εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αι­γαίο προς αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών, που μόνο τουρκικά συμφέροντα και διαχρονικές επιδιώ­ξεις της γείτονος εξυπηρετεί, σε βάρος βεβαίως των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Την ίδια ώρα, φαίνεται να προωθείται σχέδιο συμφω­νίας για το Κυπριακό πρόβλημα, καθόλα αντίθετο με τις ελληνοκυπριακές προσδοκίες και ελπίδες για δί­καιη επίλυσή του, ενώ όλες οι ενδείξεις συντείνουν σε επικείμενη και επιβαλλόμενη λύση και στο πρόβλημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, με υποχωρήσεις των μέχρι τώρα σταθερών ελληνικών θέσεων. Η Αλβανία, συ­νεπής στην πάγια τακτική της, δεν παραλείπει να ανακινεί κατά καιρούς το θέμα των Τσάμηδων, ενώ ενθαρρύνεται και σε άλλες ανθελληνικές ενέργειες από την προστάτιδά της Τουρκία, τα όργανα της οποίας ανενόχλητα και θρασύτατα έχουν αλώσει τη Θράκη και δημιούργησαν συνθήκες δυναμικής παρουσίας της μουσουλμανικής μειονότητας στην ελληνική πολι­τική σκηνή και ικανές προϋποθέσεις εκμετάλλευσης της όλης κατάστασης από την Τουρκία, την κατάλληλη για εκείνη στιγμή. 

Φυσικά, η Άγκυρα εξακολουθεί να παραβιάζει με τα πολεμικά της αεροσκάφη τον ελληνι­κό εναέριο χώρο και να προβάλλει πάντοτε εντονότε­ρα τις γνωστές διεκδικήσεις της στο Αιγαίο και τις αμφισβητήσεις της ελληνικής κυριαρχίας επί σειράς νη­σίδων και βραχονησίδων, προσπαθώντας συγχρό­νως να εξεύρει τρόπους αντιμετώπισης της καθοριστι­κής για την ελληνική ΑΟΖ θέσης και σημασίας του Καστελόριζου. Απέναντι στα παραπάνω αναφερόμενα και άκρως σημαντικά και ευαίσθητα θέματα και σε εκείνα τα πολλά που απα­σχολούν και έχουν εξαντλήσει τα όρια αντοχής του χιλιοταλαίπωρου ελληνικού λαού, ο Έλληνας πρωθυ­πουργός και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι του εμφα­νίζονται ανίκανοι έως ανύπαρκτοι να αντιπαρατεθούν και να αντιδράσουν υιοθετώντας και ακολουθώντας μια σταθερή και καλοσχεδιασμένη πολιτική αλλά, αν­τίθετα, αρκούνται και εξαντλούνται σε κάποια επιφα­νειακής αξίας και πρόσκαιρης επικοινωνιακής σημα­σίας θέματα, που μάλλον διχάζουν και δημιουργούν πρόσθετα προβλήματα στην ελληνική κοινωνία.

Πέρα, όμως, από την ανίκανη και άβουλη κυβέρνη­ση, εξίσου απογοητευτική είναι η εικόνα και γενικότε­ρα η ανυπαρξία των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ει­δικότερα εκείνου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τα οποία ουδεμία εναλλακτική πολιτική και ενδιαφέρου­σα πρόταση εκφράζουν και διατυπώνουν, αρκούμενα σε γλωσσικές, ανούσιες και υποκριτικές αντιπαραθέ­σεις και κοκορομαχίες των στελεχών τους με εκείνα του κυβερνητικού στρατοπέδου στο πεδίο του ελληνι­κού Κοινοβουλίου, αδιαφορώντας ή αγνοώντας παν­τελώς την κρισιμότητα των στιγμών.

Οι ευθύνες σύσσωμου του μεταπολιτευτικού πολιτι­κού κόσμου είναι αναμφίβολα μεγάλες και βεβαίως μεγαλύτερες αναλογούν στους κατά καιρούς κυβερνήσαντες και κυβερνώντες. Άπαντες ουδέποτε κατα­νόησαν τις απειλές σε βάρος της χώρας μας, αφού ου­δεμία ανάλογη αντίδραση έχει καταγραφεί από οποιοδήποτε κομματικό χώρο και ουδέποτε βρέθηκαν, ως όφειλαν, στα ίδια χαρακώματα απέναντι στις βουλιμικές διαθέσεις και διεκδικήσεις των γειτόνων, των συμμάχων ή των εταίρων μας επί των ελληνικών εθνικών συμφερόντων. Αλλά και για την οικονομική κρίση, οι ευθύνες διαμοιράζονται αναλόγως και με τον ίδιο τρόπο, αφού οι επιλογές και οι κατευθύνσεις της ελληνικής οικονομίας προς την καταστροφική πλευρά, σχεδόν δικαιολογούνταν ή συγκαλύπτονταν από όλους και αποδεδειγμένα ουδείς κομματικός σχηματισμός προειδοποίησε ή ανέφερε αλήθειες στον ελληνικό λαό.

Ακόμα και σήμερα, όλοι σχεδόν οι πολιτικοί μας πα­ραβλέπουν, αδιαφορούν ή αδυνατούν να αντιληφθούν τις ποικίλες απειλές για τη χώρα μας και τα ση­μαντικά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, πολλά από τα οποία σχετίζονται με την καθόλα λανθασμένη ή ανεπαρκή πολιτική των κυβερνήσεών μας, απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Τώρα, όμως, στην κορύφωση της προσφυγικής και οικονομικής κρίσης, ο ελληνικός λαός, ο οποίος πολλάκις εξαπατήθηκε και παρασύρθηκε επιλέγοντας τους εκλεκτούς πολιτικούς του από το «ίδιο ράφι», ίσως αντιληφθεί την ανικανότητά τους και την πάγια τακτική απόκρυψης της αλήθειας και της πραγματι­κότητας, φροντίζοντας ο καθένας τους επιμελώς και αποκλειστικά για την κατεχόμενη θέση του και την πολιτική του επιβίωση.

(ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ-02/03/2016)