Τι ήταν τελικά το “Βατοπέδι”;

Οι πρωθυπουργοί δεν πάνε ποτέ φυλακή…
Περνάνε μόνο στην ….ιστορία

Θα μπορούσε κανείς να σχολιάσει πολλά με αφορμή την ανακοίνωση από τον ΣΚΑΙ (διότι περί αυτού πρόκειται – οι άλλοι δεν είχαμε πεισθεί τόσον καιρό) ότι δεν υπάρχει βλάβη του δημοσίου...

Όπως ότι η ανθυποναυαρχίδα του σημερινού συστήματος – και κάποτε ναυαρχίδα του Καραμανλισμού – δηλώνει ότι οι πρωθυπουργοί δεν πάνε ποτέ φυλακή.
Ενώ εμείς διερωτώμεθα «τώρα το κατάλαβαν»;
Και γιατί γίνεται αυτήν την στιγμή η ανακοίνωση από την ανθυποναυαρχίδα;
Αποκαταστάθηκε άραγε στα ανώτατα κλιμάκια της κρατικοδίαιτης διαπλοκής η αίσθηση τιμής και δικαιοσύνης αφού ο δυστυχής Καραμανλής διασύρθηκε όσο κανένας άλλος πρωθυπουργός που θυμόμαστε;
Πέφτει το ΠΑΣΟΚ και έρχεται η ΝΔ;
Μήπως επειδή βλέπουν ότι δεν τραβάει ο Γιώργος και πρέπει να πιέσουν τον Σαμαρά για κυβέρνηση “εθνικής ενότητας”;
Αν δεν το έχετε ακόμα αντιληφθεί αυτό είναι το μεγάλο πολιτικό παιχνίδι που παίζετε στο παρασκήνιο σε συνδυασμό με τις πρόωρες βουλευτικές εκλογές. Ή για να το θέσω καλύτερα: πρόωρες εκλογές – ο Γιώργος δεν παίρνει αυτοδυναμία – ούτε ο Σαμαράς – και πιέζουμε για κυβέρνηση εθνικής ενότητας τον Σαμαρά που λέει όχι και σε αυτή.

Μέχρι να απαντηθούν κι αυτά τα ερωτήματα ας δούμε λίγο τι ήταν αυτό το “Βατοπαίδι” – που σημειωτέον από την περασμένη εβδομάδα δεν αναφέρεται στα έγγραφα της Προανακριτικής Επιτροπής ως “σκάνδαλο”, αλλά ως “υπόθεση”.
Η ουσία του Βατοπεδίου και κατ΄ επέκταση του Αγίου Όρους είναι ότι από την πτώση του Βυζαντίου και δώθε κάνουν κουμάντο εκεί οι εκάστοτε μεγάλες δυνάμεις, ο Πούτιν, ο Κάρολος της Αγγλίας και όλα τα σχετικά κλαμπ και επιτελεία, μου έλεγε κάποτε φίλος βαθιά θρησκευόμενος και συμπλήρωνε: Το πρόβλημα του Κωστάκη του Καραμανλή άρχισε μετά την επίσκεψη του Πούτιν στο Άγιο Όρος (9/2005) και τα γεωπολιτικά παιχνίδια εξουσίας που ξέσπασαν ανάμεσα το ρώσικο πατριαρχείο, το πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, την Μόσχα, την Ουάσιγκτον, την Άγκυρα και την Αθήνα.
«Είδαν οι Αμερικανοί τον άξονα Μόσχας – Αθηνών και άρχιζαν να ξεσκίζουν τον Καραμανλή» πρόσθεσε με συνωμοτικό ύφος.
Κάποιοι άλλοι, λιγότερο ή περισσότερο ευφάνταστοι, μιλούσαν για «μπαούλα με χρυσαφικά και εικονίσματα» που έκοβαν βόλτες γύρω από την Ιερά Μονή πάνω σε ρωσικά μουλάρια, ενώ τα σενάρια που συνδέουν την υπόθεση Βατοπεδίου με την πτώση του μοιραίου Chinook, ένα χρόνο πριν από την επίσκεψη Πούτιν, είναι φαντάζομαι γνωστά σε όλους σας.
Άλλωστε, ίσως να μην είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι την ίδια εποχή μαίνονται στην Ελλάδα οι “αποκαλύψεις” για το παραδικαστικό και παραεκκλησιαστικό κύκλωμα και οι επιθέσεις εναντίον του Χριστόδουλου, οι μεγάλες κόντρες του με το Πατριαρχείο, ο Βαβύλης και η αποδόμηση του Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων και όλος εκείνος ο βρόμικος πόλεμος που περιγράφουμε σε παλαιότερες αναρτήσεις και ο οποίος οδήγησε στην άνοδο μιας νέας φουρνιάς “αποκαλυπτικών” …εκδοτών που απειλεί με την σειρά της το εκδοτικό κατεστημένο, διεισδύει στην μπλογκόσφαιρα κλπ κλπ (άλλο μεγάλο θέμα για ανάπτυξη)

Υπάρχουν φυσικά και άλλοι που υποστηρίζουν πιο προσγειωμένα και ανθρώπινα σενάρια. Που μιλάνε για έναν στενό συνεργάτη του Καραμανλή που ήθελε να θεραπευτεί και έπεσε στα μαγικά και τα ξόρκια των καλόγερων και έναν άλλο συνεργάτη που παγιδεύτηκε στα ίδια μαγικά και ξόρκια, επειδή η γυναίκα του ήθελε να τον δει πρωθυπουργό.
Δε ξέρω τι από όλα αυτά ισχύει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μαύρο χρήμα και βλάβη του δημοσίου δεν υπάρχει όπως είπαμε στην υπόθεση Βατοπεδίου.
Τι υπάρχει;
Μόνο απέραντη ανοησία και οικοιοθελή αιχμαλωσία από τα εκκλησιαστικά κυκλώματα μπορεί να δει κανείς με μια πρώτη ματιά.
Και την εικόνα αυτών των μοιραίων και τραγικών προσώπων που πρωταγωνίστησαν στην υπόθεση και εκμεταλλεύθηκαν τα όνειρα και τις ελπίδες μιας παράταξης και ενός λαού για να καταφέρουν τελικά το αδιανόητο πριν από λίγα μόνο χρόνια: να κάνουν πρωθυπουργό τον Γεώργιο Α. Παπανδρέου και να υποστεί η ΝΔ την πιο εξουθενωτική και ντροπιαστική ήττα της στην ιστορία.
Δεν παραγνωρίζουμε φυσικά το αυτονόητο : Ότι δηλαδή οι επιθέσεις εναντίον του Καραμανλή ενορχηστρώθηκαν από ένα διαπλεκόμενο σύστημα επιχειρηματιών, υπουργών, βουλευτών και άλλων υπερασπιστών των συμφερόντων του λαού.
Όμως ο σοφός λαός λέει «όπως έστρωσες θα κοιμηθείς».
Ο Κώστας Καραμανλής ξεκίνησε με μια πανίσχυρη πλειοψηφία και εξαιτίας των επιλογών του και μόνο έφτασε στο τέλος της πολιτικής διαδρομής του. Άφησε τη Ντόρα να τον ροκανίζει συστηματικά, εξαντλήθηκε σε ένα αέναο «διαίρει και βασίλευε» των διαφορετικών πόλων εξουσίας που επέτρεψε να υπάρχουν σε κόμμα και κυβέρνηση, εγκατέλειψε (το κυριότερο) τον αγώνα κατά της διαπλοκής και συναλλάχθηκε μαζί της, δεν στρίμωξε στο καναβάτσο το ΠΑΣΟΚ με τα σκάνδαλα όταν ήταν ισχυρός, δείχνοντας μια ανεπίτρεπτη όσο και ανεξήγητη «ανωτερότητα».
Και όλα αυτά σε έναν τραγικό συνδυασμό με μια παντελή απουσία οράματος και προγράμματος, αρχών, όρεξης για δουλειά.


(ΠΗΓΗ)