Υπηρετούν την πατρίδα με τα μωρά στην αγκαλιά

Εν ενεργεία και απόστρατοι στρατιωτικοί μιλούν Στο ΧΩΝΙ για τα προβλήματά τους και ξεκαθαρίζουν πως η Πολιτεία έχει, πλέον, ρουφήξει και την τελευταία ρανίδα του αίματός τους. 

«Είμαστε στρατιωτικοί και έχουμε μάθει να υπηρε­τούμε την πατρίδα Όμως, εκείνη μας έχει εγκατα­λείψει προ πολλού...». Εν ενεργεία στρατιωτικοί, καθώς και απόστρατοι, περιγράφουν Στο ΧΩΝΙ πώς καλούνται να κάνουν α­πλήρωτοι υπηρεσία, χωρίς ούτε καν να παίρνουν υπερωρίες για τις παραπάνω ώρες που εργάζονται μηνιαίως. Εξηγούν, πώς πολλοί συνάδελφοι τους έφτασαν στο σημείο να μείνουν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και πώς τα βγάζουν πέρα. Πολλές περιπτώσεις στρατιωτικών, μάλιστα, συγκλονίζουν ακόμη περισσότερο. Δεν είναι και λίγο να ακούς ότι γυναίκες υπηρετούν την πατρί­δα, έχοντας μαζί τους τα παιδιά τους γιατί πολύ απλά δεν έχουν πού να τα αφήσουν.... 

«ΠΑΡΑΛΙΓΟ ΝΑ ΜΟΥ ΚΟΨΟΥΝ ΤΟ ΡΕΥΜΑ» 

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι στρατιωτικοί είναι εκατοντάδες. Προβλή­ματα για τα οποία -όπως λένε- είναι ενη­μερωμένη η πολιτική και φυσική ηγεσία του υπουργείου, αλλά... εθελοτυφλεί. Οι περιπτώσεις, μάλιστα, ένστολων που κα­λούνται να υπηρετήσουν την πατρίδα τους ακόμη και με κομμένο ρεύμα στην οικία τους, όπως έχει γίνει γνωστό και από επι­στολές στρατιωτικών, έχουν συγκλονίσει. Όμως, είναι πραγματικότητα. Κι αυτό επι­βεβαιώνει, μιλώντας Στο ΧΩΝΙ, η αντιπρό­εδρος της Ανεξάρτητης Ένωσης Απόστρα­των Ενόπλων Δυνάμεων, Άννα Βλαχο­πούλου. «Παίρνω σήμερα σύνταξη 977 ευρώ και το 2008 αποστρατεύτηκα παίρ­νοντας μηνιαίως 1.400 ευρώ. Παραλίγο να μου κόψουν το ρεύμα, γιατί από τα 977 ευρώ έδινα για δάνειο 700 ευρώ. Ζούσα με 277 ευρώ και έπρεπε να πληρώσω εφορία. 

Με έπαιρναν τηλέφωνο και δεν απαντούσα. Σαν κι εμένα είναι πολλοί και πιθανόν είναι πολύ περισσότεροι από εκείνους που φα­ντάζεστε. Πόσο να ζήσεις με αυτά τα λεφτά, πόσο να φας με αυτά τα λεφτά; Έχουμε φτάσει σε συνθήκες ανωτέρας βίας», λέει χαρακτηριστικά. Και τονίζει: «Έφτασα 50 ετών για να με συντηρεί η μητέρα μου. Και μιλάω επωνύμως, γιατί είναι πολλοί συνά­δελφοι μου που υποφέρουν». 

Η κυρία Βλαχοπούλου, που υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό, γνωρίζει πολύ κα­λά τα προβλήματα των Ενόπλων Δυνάμε­ων. «Ο,τι δεν μπορεί να περάσει η κυβέρ­νηση σε άλλες κοινωνικές ομάδες για λό­γους που δεν ξέρουμε, τα φορτώνει στο δημόσιο πτυελοδοχείο που λέγεται Ένοπλες Δυνάμεις», ξεσπά. Και αναφέρει μια σειρά προβλημάτων που ζητούν επίλυση: «Ένας στρατιωτικός είναι κάθε δύο χρόνια με τη βαλίτσα στο χέρι, μόνιμη κατοικία δεν έχει πουθενά. Οι γυναίκες τους δεν μπορούν να βρουν δουλειά γιατί πρέπει διαρκώς να μετακομίζουν. Ποιος θα τις προσλάβει; Από την άλλη, τα παιδιά τους κάθε δυο χρόνια αλλάζουν σχολείο, τα έξοδά τους ποιος τα πληρώνει;», λέει χαρακτηριστικά, αναγνω­ρίζοντας βέβαια και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει όλη η κοινωνία. Όμως, για τους ένστολους υπάρχει μία βασική διαφο­ρά: «ο στρατιωτικός είναι ο μόνος που δεν μπορεί να φωνάξει, δεν μπορεί να μιλήσει». 

Η αντιπρόεδρος της ΑΕΝΑΕΔ αναφέ­ρεται και στα προβλήματα που αντιμετω­πίζουν οι γυναίκες στρατιωτικοί. «Γυναίκες που είναι παντρεμένες με συναδέλφους και έχουν υπηρεσία, πολλές φορές έχουν και τα μωρά τους στην κούνια. Δεν έχουν πού να τα αφήσουν. Υπάρχει συνάδελφος που άφηνε το παιδί της στα πεθερικά της στην επαρχία και πήγαινε κάθε Σαββατοκύριακο να το βλέπει. Το παιδί της το ξαναπήρε όταν είχε μεγαλώσει και μπορούσε να πάει μόνο του σχολείο και να τρώει μόνο του», ανα­φέρει. Και στέκεται στις απλήρωτες εργατοώρες των ένστολων: «Κάνουμε μία υπη­ρεσία τη βδομάδα, τέσσερις μέρες το μήνα μένουμε μέσα. Έχει υπολογιστεί ότι στα 25 χρόνια υπηρεσίας, ένας στρατιωτικός έχει υπηρετήσει τουλάχιστον δέκα χρόνια έξτρα και όλα αυτά απλήρωτα. Στατιστικά, η στρα­τιωτική εργατοώρα είναι ίσως και η πιο φθηνή εργατοώρα στον κόσμο», αναφέρει. 

Όταν μιλάς με εν ενεργεία και απόστρα­τους στρατιωτικούς, ο καθένας έχει μία ι­στορία που συγκινεί. Όμως, εκείνοι δεν θέλουν να τους αντιμετωπίζει π Πολιτεία με οίκτο. Διεκδικούν μόνο εκείνα που η Πολιτεία τους οφείλει, όπως λένε... 

«Έχουν καταντήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις δημόσιο πτυελοδοχείο», ξεσπά μιλώντας Στο ΧΩΝΙ η αντιπρόεδρος της Ανεξάρτητης Ένωσης Απόστρατων Ενόπλων Δυνάμεων, Άννα Βλαχοπούλου. 

«ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ» 

«Υπηρετώ την πατρίδα εδώ και δεκαοχτώ χρόνια. Είμαι παντρεμένος και έχω δύο παιδιά, 6 και 3 ετών αντίστοιχα. Όμως, εδώ κι ένα χρό­νο είμαι μακριά από την οικογένειά μου, που βρίσκεται στη Λά­ρισα. Η γυναίκα μου δεν μπορούσε να με ακολουθήσει, καθώς θα έχανε τη δουλειά της. Επίσης, η βοήθεια που της προσφέρουν οι γονείς της για το με­γάλωμα των παιδιών μας έπαιξε καθοριστι­κό ρόλο», αναφέρει Στο ΧΩΝΙ εν ενεργεία στρατιωτικός. Εξηγεί, μάλιστα, ότι στη θέση του βρίσκονται πολλοί συνάδελφοι του, που για βιοποριστικούς κυρίως λόγους αναγκάζονται να ζουν μακριά από τις συ­ζύγους και τα παιδιά τους. 

«Στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας τα προβλήματά μας είναι λίγο πολύ γνωστά. Όμως, η στρατιωτική και η πολιτική ηγεσία ενδιαφέρεται μόνο για την... καρέκλα της, αφού μας αγνοεί μονί­μως», συμπληρώνει ο ένστολος, ενώ δεν πα­ραλείπει να αναφερθεί στα χρόνια προβλή­ματα που υπάρχουν στις Ένοπλες Δυνάμεις σχετικά με το θέμα των αμέτρητων απλή­ρωτων εργατοωρών στις υπηρεσίες που εκτελούν. «Όποτε τους συμφέρει, είμαι ένας δημόσιος υπάλληλος. Όποτε (και πάλι) τους συμφέρει, είμαι στρατιωτικός που εκτελώ λειτούργημα και έχω ορκιστεί να υπερασπίζομαι την πατρίδα μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός μου», καταλήγει ο στρατιω­τικός... 

(ΤΟ ΧΩΝΙ ΚΡΑΤΑΕΙ Η ΒΑΖΩ ΑΣΜΑΝΙΔΟΥ-ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2013)