Στα χνάρια του Σημίτη…

Γράφει ο Ρωμύλος Κομνηνός

Στα χνάρια του Σημίτη… και με το βλέμμα στραμμένο στον Βενιζέλο. Έτσι θα μπορούσε να περιγράψει κανείς κωδικοποιημένα τη σημερινή κίνηση του Ανδρέα Λοβέρδου, να εξωτερικεύσει ανησυχίες και προβληματισμούς, που συμμερίζονται πολλοί στο ΠΑΣΟΚ και την Κυβέρνηση, και την ίδια στιγμή να ...
πυροδοτήσει μια ατέρμονη συζήτηση περί των πραγματικών προθέσεων και των βαθύτερων στοχεύσεών του.

Ο Υπουργός Υγείας, επιχειρεί να βγει απέναντι από το πρόβλημα, να ανανεώσει τη βούλησή του να συνεισφέρει στην κοινή προσπάθεια της Κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ, προσδιορίζοντας ωστόσο ένα διαφορετικό πλαίσιο. Μια «πλατφόρμα διαφορετικότητας», που είτε θα αποτελέσει τον οδικό χάρτη με βάση τον οποίο θα κινηθεί η Κυβέρνηση σε μια συγκυρία κρίσιμη και οριακή, είτε θα τον καταστήσει «τον Σημίτη του Γιώργου», στα χνάρια του πρώην πρωθυπουργού και προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος είχε κάνει με τη σειρά του τη ρήξη με τον Ανδρέα Παπανδρέου, βγήκε εκτός κυβέρνησης, και η δική του «πλατφόρμα διαφορετικότητας» μετεξελίχτηκε στο ρεύμα του εκσυγχρονισμού, που έμελλε να τον οδηγήσει στην εξουσία.

Την ίδια στιγμή όμως, ο Ανδρέας Λοβέρδος δείχνει να έχει στην οπτική γωνία της… άκρης του ματιού του, τις μελλοντικές κινήσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου, στο πλευρό του οποίου βρέθηκε ο σημερινός Υπουργός Υγείας στο παρελθόν, ως «υπασπιστής», ξεκινώντας από την κοινή ακαδημαϊκή διαδρομή, κάνοντας μια… στάση στην Αναθεώρηση του Συντάγματος στη δεύτερη τετραετία Σημίτη, και φτάνοντας μέχρι την αμφισβήτηση του imperium του Γιώργου Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, μετά τις χαμένες εκλογές του 2007.

Από τότε, είναι αλήθεια ότι έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Και ο Ανδρέας Λοβέρδος διεκδικεί για τον εαυτό του το δικαίωμα να… αλλάξει βαθμίδα. Στις εκλογές του 2009 βγήκε πρώτος βουλευτής στη Β’ Αθηνών, τη μεγαλύτερη εκλογική περιφέρεια της Ευρώπης. Στη δε δημοσκόπηση της «Marc» για το «Έθνος της Κυριακής», εμφανίζεται πρώτος σε δημοφιλία υπουργός της Κυβέρνησης, όχι μόνο στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, αλλά και στο σύνολο της κοινωνίας.

Επιβεβαιώνοντας έτσι έναν… άγραφο νόμο περί της «κρυφής γοητείας» που ασκεί στο εκλογικό σώμα ο κατά περίοδο πολιτικός προϊστάμενος του υπουργείου Υγείας, καίτοι το ΕΣΥ… ασθενεί. Ο Αλέκος Παπαδόπουλος παραμένει υπερκομματικά δημοφιλής, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος απολαμβάνει τα μεγαλύτερα ποσοστά δημοφιλίας στον χώρο της Κεντροδεξιάς, με ευρύτερη κοινωνική απήχηση, ενώ ο Νικήτας Κακλαμάνης εξαργύρωσε τη θητεία του στην οδό Αριστοτέλους με μια πανηγυρική και άνετη εκλογή στον Δήμο Αθηναίων, το 2006, και ενώ ήταν ο δημοφιλέστερος υπουργός της κυβέρνησης Καραμανλή.

Για να μην ξεχνιόμαστε μάλιστα, να θυμίσουμε ότι ο Ανδρέας Λοβέρδος κρατούσε, από τη θητεία του στο υπουργείο Εργασίας κιόλας, μια στάση διακριτικών αποστάσεων, από τον πυρήνα της πολιτικής της Κυβέρνησης, κυρίως στον τομέα της οικονομίας. Ενώ στις αρχές του έτους, είχε προαναγγείλει την παραίτησή του, εντός της άνοιξης, εφόσον διαπίστωνε ότι «το πράγμα δεν βγαίνει», για να θυμηθούμε τη Βάσω Παπανδρέου.

Φυσικά, υπάρχει και μια άλλη διάσταση της σημερινής παρέμβασης του Ανδρέα Λοβέρδου, εφόσον την προσεγγίσει κανείς υπό το πρίσμα των θεσμικού περιεχομένου πτυχών της. Ο Υπουργός Υγείας ζήτησε την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Σταθερότητας, με αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών. Και ταυτόχρονα, πρότεινε να συνυπογράφουν όλοι οι υπουργοί, και όχι μόνο ο εκάστοτε «τσάρος» της οικονομίας, τα επικαιροποιημένα μνημόνια και τα σχέδια νόμου. Έτσι ώστε η ευθύνη να βαρύνει όλους, και να μην υπάρχουν εκπτώσεις στην ολόθερμη αφοσίωση κάποιου στον κοινό αγώνα.

Με αυτή την τελευταία αποστροφή της παρέμβασής του, ο Ανδρέας Λοβέρδος μοιάζει να… δίνει πάσα στον Γιώργο Παπανδρέου για το επόμενο πολιτικό βήμα: Είτε για δομικό ανασχηματισμό «προθύμων και αποφασισμένων», είτε για εκλογές, αναφορικά με την οδό που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα. Και με ποιόν στο τιμόνι…

(Πηγή)