Τα γενέθλιά του, συμπίπτουν με τον εορτασμό δύο οσίων:
Του Τύχωνα και του Μνημονίου!
...Επισκόπων Αμαθούντος Κύπρου, των θαυματουργών.
Τυχαίο?
Δε νομίζω!
Μόνο από Τύχη μπορεί και να γλιτώσεις, Γιώργο και Μνημόνιο...
"Ο Άγιος Μνημόνιος, επίσκοπος Αμαθούντος της Κύπρου, είναι γνωστός σε μας από υπόμνημα στο διάδοχό του, Άγιο Τύχωνα. Ο υπομνηματιστής ονομάζει τον Μνημόνιο «αγιώτατο». Διετέλεσε επίσκοπος κατά το πρώτο ήμισυ του 4ου μ.Χ. αιώνα, ως δυνάμεθα να συμπεράνουμε από το γεγονός ότι ο διάδοχός του Τύχων εχειροτονήθηκε διάκονος από τον Μνημόνιο και αργότερα έγινε κι αυτός επίσκοπος της ίδιας κυπριακής πόλης (περίφημης στην αρχαιότητα για τη λατρεία τηςΑφροδίτης και τον μεγαλοπρεπή ναό της)".
Στον Αγιο Τύχωνα, η παράδοση αποδίδει το θαύμα του πολλαπλασιασμού του σταριού στο αρτοποιείο του πατέρα του (κατά τον ευαγγελικώς γνωστό πολλαπλασιασμό των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων από τον Χριστό) και της αναβλάστησης ενός ξερού κλήματος που το φύτεψε και κάρπισε και -κατά τον θρύλο- πετάει πάντοτε ζουμερά σταφύλια, εκτός εποχής, τη μέρα της μνήμης του αγίου.
Εχει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της αυτή η πρακτική, η υλική πλευρά των θαυμάτων που δεν γίνονται προς εντυπωσιασμό από κάποιους γόητες και φαρμακοποιούς, αλλά για να ικανοποιηθούν απτές ανάγκες. Αν πάντως ο φιλάνθρωπος άγιος ζούσε στον καιρό μας, δεν θα απέφευγε τη δίωξή του με την κατηγορία της αντιποίησης αρχής και μάλλον θα υφίστατο όσα και ο Χριστός από τον βλοσυρό Μεγάλο Ιεροεξεταστήτης Σεβίλλης, στους «Αδερφούς Καραμαζόφ», του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι.
Άλλοι οι μεσσίες σήμερα και άλλοι οι θαυματοποιοί - θαυματολογούντες...και είναι της δικής τους αποκλειστικής αρμοδιότητας, η σωτηρία των χωρών και των ανθρώπων και ο χορτασμός τους...
Στον Αγιο Τύχωνα, η παράδοση αποδίδει το θαύμα του πολλαπλασιασμού του σταριού στο αρτοποιείο του πατέρα του (κατά τον ευαγγελικώς γνωστό πολλαπλασιασμό των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων από τον Χριστό) και της αναβλάστησης ενός ξερού κλήματος που το φύτεψε και κάρπισε και -κατά τον θρύλο- πετάει πάντοτε ζουμερά σταφύλια, εκτός εποχής, τη μέρα της μνήμης του αγίου.
Εχει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της αυτή η πρακτική, η υλική πλευρά των θαυμάτων που δεν γίνονται προς εντυπωσιασμό από κάποιους γόητες και φαρμακοποιούς, αλλά για να ικανοποιηθούν απτές ανάγκες. Αν πάντως ο φιλάνθρωπος άγιος ζούσε στον καιρό μας, δεν θα απέφευγε τη δίωξή του με την κατηγορία της αντιποίησης αρχής και μάλλον θα υφίστατο όσα και ο Χριστός από τον βλοσυρό Μεγάλο Ιεροεξεταστήτης Σεβίλλης, στους «Αδερφούς Καραμαζόφ», του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι.
Άλλοι οι μεσσίες σήμερα και άλλοι οι θαυματοποιοί - θαυματολογούντες...και είναι της δικής τους αποκλειστικής αρμοδιότητας, η σωτηρία των χωρών και των ανθρώπων και ο χορτασμός τους...
(Πηγή)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.