Τέτοιες μέρες το... 1999: ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ Ο ΚΟΥΡΔΟΣ ΗΓΕΤΗΣ ΟΤΣΑΛΑΝ

Το ημερολόγιο έγραφε 16 Φεβρουάριου 1999, όταν ο ελληνικός λαός πληροφορούνταν για τη σύλληψη του ηγέτη του παράνομου στην Τουρκία Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (ΡΚΚ), Αμπντουλάχ Οτσαλάν, στην ελληνική πρεσβεία στην Κένυα με εμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης. Ένα γεγονός που έχει χαρακτηριστεί ως «μαύρη κηλίδα» για τη χώρα μας...

Η σύλληψη του Οτσαλάν ήταν αποτέλεσμα ενός διπλω­ματικού και κατασκοπευτικού θρίλερ. Ο Κούρδος ηγέτης αναζητούσε χώρα που θα επέτρεπε την παραμονή του και δεν θα τον παρέδιδε στις τουρκικές Αρχές οι οποίες είχαν εξαπολύσει διεθνές ανθρωποκυνηγητό εναντίον του, συνεπικουρούμενες από τις μυστικές υπηρεσίες άλλων κρατών, κυρίως όμως των ΗΠΑ.

Ο «Άπο», όπως είναι το προσωνύμιο του Οτσαλάν, τον Οκτώβριο του 1998 ταξίδεψε από τη Συρία στην Ελλάδα με διαφορετικό όνομα. Φτάνοντας στην Αθήνα, ο τότε αρχηγός της ΕΥΠ, Χαράλαμπος Σταυρακάκης, και ο απο­σπασμένος στην Υπηρεσία ταγματάρχης Σάββας Καλεντερίδης, που γνώριζε τον Οτσαλάν, τον συναντούν στο αεροδρόμιο του Ελληνικού για να διαπραγματευτούν μαζί του, με τον κ. Σταυρακάκη να καθιστά σαφές ότι η παρουσία του στη χώρα μας θα δημιουργούσε προβλή­ματα στις διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας. Έπειτα από έντο­νες συζητήσεις, επιλέγεται η λύση ο Οτσαλάν να ταξιδέ­ψει στη Ρωσία με αιτιολογία μια πρόσκληση του Αλεξέι Μιτροφάνοφ της ρωσικής Δούμας. Ο Οτσαλάν θέλει να τον συνοδεύσει και ο Καλεντερίδης, πράγμα στο οποίο συμφωνεί και ο Σταυρακάκης.

Ο «Άπο» θα παραμείνει για λίγο στη Ρωσία και κατόπιν θα αναχωρήσει για την Ιταλία. Ο υπουργός Προεδρίας της κυβέρνησης Σημίτη, Αλέκος Παπαδόπουλος, του στέλνει μέσω του καθηγητή του Παντείου Χριστόφο­ρου Γιαλουρίδη ένα πολύ σημαντικό μήνυμα: επ' ουδενί έπρεπε να φύγει από την Ιταλία, αφού, κατά τη γνώμη του και σύμφωνα με την πληροφόρηση που είχε από τη CIA, όποιο αεροπλάνο σηκωνόταν από τη Ρώμη θα κατέληγε στην Άγκυρα. Η ιταλική κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός Ντ' Αλέμα θα ενδώσουν όμως στις πιέσεις Αμερικανών και Τούρκων, αναγκάζοντας τον ηγέτη του ΡΚΚ να εγκαταλείψει τη χώρα. Έτσι, θα βρεθεί και πάλι στη Ρωσία, συγκεκριμένα στην Αγία Πετρούπολη, οι Ρώ­σοι, ωστόσο, δεν επιθυμούν πια την παραμονή του στη χώρα τους.

Στις 29 Ιανουάριου ο Οτσαλάν θα βρεθεί και πάλι στην Ελλάδα, φιλοξενούμενος στο σπίτι του Αντώνη Ναξάκη, η ΜIT όμως, η τουρκική υπηρεσία πληροφοριών, ενημε­ρώνεται από τη CΙΑ, και ο Σταυρακάκης θα του προτεί­νει να πάει στην Κένυα. Τελικά ξαναφεύγει για τη Ρωσία, όπου οι Ρώσοι δεν τον δέχονται, και μεταβαίνει στην Κέρκυρα, όπου πείθεται να πάει στην Κένυα με την εγ­γύηση για τη ζωή του.

Ο Κούρδος ηγέτης φτάνει στην Κένυα στις 2 Φεβρουά­ριου, οπότε και αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για τη σύλληψή του, μαζί, βέβαια, με το αλαλούμ στους χειρι­σμούς της ελληνικής κυβέρνησης και της ΕΥΠ. Η πίεση γίνεται ασφυκτική. Στην έκθεσή του ο τότε Έλληνας πρέ­σβης στο Ναϊρόμπι, Γιώργος Κωστούλας, αναφέρει ότι από την τρίτη ήδη μέρα οι Αμερικανοί γνώριζαν για τη διαμονή του στην ελληνική πρεσβεία και οι Αρχές της Κένυας του ασκούσαν πιέσεις. Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, Θόδωρος Πάγκαλος, πιέζει να φύγει ο Οτσαλάν από την πρεσβευτική κατοικία, αλλά ο Καλεντερίδης δεν εκτελεί τις εντολές Σταυρακάκη να τον διώξει.

Τελικά, ο Οτσαλάν δέχεται την πρόταση των Κενυατών να εγκαταλείψει τη χώρα και να πετάξει σε όποια χώρα ήθελαν. Ωστόσο, σύμφωνα με τον αείμνηστο δημοσιο­γράφο Μεχμετ Αλί Μπιράντ, τον συνέλαβαν οι Τούρκοι πράκτορες με το που μπήκε στο αεροπλάνο. Ο Έλληνας πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, θα δήλωνε κυνικά: «Κάναμε το χρέος μας με τον καλύτερο τρόπο απέναντι στην Ελλάδα και τα συμφέροντά της, απέναντι στο κουρδι­κό ζήτημα και τον ίδιο τον Οτσαλάν»...

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ--03/02-16/02/17)