«Δυστυχως επτωχευσαμε..» Το παρελθον ειναι εδω..

Ήταν πριν 117 χρόνια, την 10η Δεκεμβρίου του 1893, όταν το ελληνικό κράτος κήρυξε πτώχευση, με την ιστορική φράση του Χαρ. Τρικούπη «Δυστυχώς επτωχεύσαμε», καταρρακωμένο από την αδυναμία αποπληρωμής ενός δανείου που είχε συναφθεί από τον ίδιο με αγγλικές τράπεζες για τη στήριξη του μεγαλόπνοου έργου των ελληνικών σιδηροδρόμων.
 

Ο Τρικούπης, λέγεται πως χρησιμοποίησε την φράση σε ομιλία του στην Βουλή στις 10 Δεκεμβρίου του 1893, αναφερόμενος στην οικονομική κατάσταση του κράτους και την αδυναμία του να αποπληρώσει το δημόσιο χρέος του. Η χώρα κήρυξε πτώχευση, η οποία επέφερε την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου. .....

Η πτώχευση της Ελλάδας σήμανε κλονισμό της δραχμής και ολοκληρωτικό μαρασμό της ελληνικής οικονομίας. Η κήρυξη της Ελλάδας σε πτώχευση έγινε με αφορμή τη βίαιη ανθελληνική εκστρατεία στο εξωτερικό, αλλά και για την επιβολή δυσβάσταχτων βαρών στις λαϊκές μάζες.
 

Η είδηση της χρεοκοπίας προκάλεσε οργίλες αντιδράσεις εναντίον της Ελλάδας στο εξωτερικό. Οι κεφαλαιούχοι που είχαν στην κατοχή τους ελληνικούς τίτλους κατέληγαν σε παράλογες απαιτήσεις που καταρράκωναν ακόμη και την ίδια την εθνική κυριαρχία.
 

Η κατάσταση όμως που διαμορφώθηκε μετά την πτώχευση στο εσωτερικό της χώρας ήταν πολύ χειρότερη. Η δραχμή κατρακύλησε σε σχέση με τον χρυσό, τα ελληνικά προϊόντα έμεναν αδιάθετα, οι επιχειρήσεις έκλειναν η μία μετά την άλλη, ενώ περισσότερο επλήγησαν οι ασθενέστερες τάξεις. Η λαϊκή δυσφορία μεγάλωνε συνεχώς, ενώ υποδαυλιζόταν από την αντιπολίτευση του Δηλιγιάννη, παρόλο που ήταν ο βασικός υπαίτιος για ότι συνέβαινε.
 

Αυτή ήταν η ιστορία και τα γεγονότα που συνέβησαν πριν 117 χρόνια.
Από τότε πολλά μεσολάβησαν, πόλεμοι έγιναν, η Ελλάδα μεγάλωσε την εδαφική της κυριότητα, ο πληθυσμός της αυξήθηκε, αλλά φτάνοντας στο σήμερα βλέπουμε ότι έχουμε ξανά τα ίδια προβλήματα. 

Για άλλη μια φορά κινδυνεύουμε να χρεοκοπήσουμε…
Φταίνε οι πολιτικοί; Φταίει η πολιτική που ακολουθούμε όλα αυτά τα χρόνια; Φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι; Δεν θα μάθουμε ποτέ. Η ουσία είναι ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Άλλωστε η πτώχευση επι Τρικούπη δεν ήταν η πρώτη για το Ελληνικό κράτος και σίγουρα δεν ήταν η τελευταία.
 

Το 1827 ήλθε η πρώτη ουσιαστική πτώχευση λόγω αδυναμίας καταβολής των τοκοχρεολυσίων των δανείων του 1824 και 1825.
 

Το 1843 ήλθε η δεύτερη πτώχευση αφού το Λονδίνο και το Παρίσι πρώτα αρνήθηκαν να δανείσουν τον Καποδίστρια, στη συνέχεια δάνεισαν τον Όθωνα με 60 εκατ. φράγκα, από τα οποία τα 33 εκατ. πήγαν αμέσως για την αποπληρωμή των «Δανείων της ανεξαρτησίας».
 

Παρόμοια φράση σαν του Τρικούπη, ελαφρά παραλλαγμένη, χρησιμοποίησε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όταν με την φράση του «τελικώς επτωχεύσαμεν» τον Μάιο του 1932, η Ελλάδα θα κηρύξει για άλλη μια φορά πτώχευση, κάτω από το υψηλό χρέος από τον δανεισμό μετά την Μικρασιατική Καταστροφή αλλά και την διεθνή οικονομική ύφεση από το Κραχ του 1929.
 

Η κακομοίρα η Ελλαδίτσα έχει πτωχεύσει αρκετές φορές αλλά μυαλό δεν έβαλε, με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε ξανά στην ίδια θέση όπως και τόσα χρόνια πριν..
 

Άραγε θα μάθουμε ποτέ από τα λάθη μας;;

 
(ΠΗΓΗ)