Ζωές εν τάφω…

Ταξιδεύοντας από Αλεξάνδρεια για Κάιρο, διασχίζεις την περιοχή των κατοικιών-τάφων. Μια αχανής έκταση παλαιών νεκροταφείων, στην οποία έχουν καταφύγει –από χρόνια- οι παρίες της αιγυπτιακής πρωτεύουσας, μετατρέποντας τους χιλιάδες τάφους σε κατοικίες! Έχοντας αποδεχθεί την μοίρα τους, δεκάδες χιλιάδες πάμπτωχοι Αιγύπτιοι, άνεργοι κυρίως ή υποαπασχολούμενοι, παρακολουθούν, χρόνια τώρα, τις άλλες κοινωνικές τάξεις να... ζουν πιο ανθρώπινα, με στερήσεις ίσως, αλλά όχι μέσα στην εξαθλίωση. Είναι βέβαιο ότι κάποια από τα παιδιά των Αιγυπτίων που κατοικούν στα σπίτια-τάφους ξέφυγαν από τη μιζέρια, έμαθαν δυο γράμματα και απέκτησαν τη δυνατότητα επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. Το παντοδύναμο και άτεγκτο Διαδίκτυο τους έδωσε την ευκαιρία να αντιληφθούν ότι «η ζωή είναι αλλού». Τους ξύπνησε το ασταμάτητο συναίσθημα του αδικούμενου, τα συναισθήματα εκείνα που κάνουν τον άνθρωπο να διεκδικεί, να συγκρούεται, να πολεμά. Ήταν ζήτημα χρόνου ο ξεσηκωμός και είναι περίεργο που η αρχή έγινε στην Τυνησία και όχι στο Κάιρο, όπου σιγοβράζει εδώ και χρόνια το ισλαμικό κίνημα ακραίων πεποιθήσεων, τις οποίες έχει ήδη εκφράσει με την χρήση βίας, που είχε μέχρι τώρα πολλά ανθρώπινα θύματα. 

Η έκρηξη στη Βόρειο Αφρική δεν είναι, ασφαλώς, τυχαία. Οι θιασώτες των θεωριών συνωμοσίας μπορεί να καταφύγουν πάλι σε σκέψεις περί «κατευθυνόμενης αναταραχής από τη Δύση» και άλλα συναφή. Ένα όμως είναι βέβαιο. Η περιθωριοποίηση του λαού δεν μπορούσε να συνεχιστεί. Ένας λαός που υποχρεώθηκε να ζει στο περιθώριο, προσπαθώντας να αρπάξει κάτι από τα αποφάγια των πλουσίων, δεν μπορούσε να παραμένει εσαεί υποπόδιο τους. 

Δεν είναι θέμα «φονταμενταλισμού» ή «αριστερού κινήματος» ο ξεσηκωμός των εξαθλιωμένων Τυνησίων και Αιγυπτίων. Είναι η φυσική ροή των πραγμάτων. Δεν πρόκειται για επανάσταση, αλλά για λογική συνέπεια, την οποία η Δύση έπρεπε να έχει αντιληφθεί προ πολλού και να έχει συμβάλει στην αποκατάσταση της λογικής. Αντ΄αυτού, είχαμε τον ισόβιο ηγέτη να στέκεται ακλόνητος, να εξαγγέλλει ότι προετοιμάζει το γιό του ως διάδοχο, όπως έχει συμβεί σε γειτονικά αραβικά κράτη, και τη Δύση να παρακολουθεί αδιάφορη. Τα καθεστώτα της Βορείου Αφρικής, που εξυπηρετούσαν τα δυτικά συμφέροντα, καταρρέουν, εν γνώσει ή όχι των δυτικών κυβερνήσεων. Η πρόοδος και η ευημερία δεν είναι δικαίωμα των ολίγων. Ο ευρωπαϊκός Διαφωτισμός, για τον οποίο επαίρεται η γηραιά ήπειρος, δεν έχει κοινωνούς μόνο τους Ευρωπαίους. Η δύναμη των αδυνάτων είναι τεράστια, αρκεί να την συνειδητοποιήσουν. Αν η Δύση δεν αντιδράσει θετικά στις βορειοαφρικανικές εξεγέρσεις, το παιχνίδι είναι χαμένο… 

Η ΑΚΙΣ

(Πηγή)