Τι συμβαίνει με τις δημοσκοπήσεις;

Γράφει ο Μάνος Οικονομίδης

Στα χρόνια της… εθνικής ευδαιμονίας, τότε που ο «εκσυγχρονισμός» του Κώστα Σημίτη «έχτιζε» το μέλλον της χώρας (και των… εργοληπτών αυτού του μέλλοντος) με μπετά τα οποία εξελίχτηκαν στην πρώτη ύλη για τη διολίσθηση στη σημερινή κατάρρευση, η ζωή μας καλωσόρισε στην πολιτική καθημερινότητά της,...

την «άνοιξη» των δημοσκοπήσεων.

Αίφνης, οι μετρήσεις των διαθέσεων της κοινής γνώμης, απέκτησαν διευθύνσεις και τηλέφωνα. Οι δημοσκοπήσεις έγιναν το «Ιερό Δισκοπότηρο» ενός συστήματος, που βίωσε την ανάγκη μιας αλληλοτροφοδοτούμενης αυτοεπιβεβαίωσης. Οι πολιτικοί, επομένως και τα κόμματα, δεν έδιναν πλέον, αλλά έπαιρναν γραμμή, από το τι έδειχναν κάθε φορά οι δημοσκοπήσεις καθόλα έγκυρων εταιρειών.

Μέσα από τα ποσοστά, τα ποιοτικά χαρακτηριστικά, τις τάσεις, και τις συγκρίσεις των αριθμητικών μεγεθών τους από μέτρηση σε μέτρηση, δημιουργήθηκε μια παράλληλη πραγματικότητα: Οι δημοσκοπήσεις «μας έλεγαν» το τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Και από αυτές… το μάθαινε και η ίδια η Ελλάδα.

Προϊόντος του χρόνου, επιταχύνθηκε και η διολίσθηση της αξιοπιστίας των μετρήσεων. Από το αλάθητο… περίπου στη χλεύη. Ειδικά τα δυο τελευταία χρόνια, οι ίδιοι οι δημοσκόποι παραδέχονται στις off the record εκμυστηρεύσεις τους, ότι μάλλον οι πολίτες… κάνουν πλάκα με τις απαντήσεις που δίνουν στα ερωτήματά τους. Γι’ αυτό και αναγκάζονται να προσθέτουν κι άλλες ερωτήσεις, που δια της τεθλασμένης εκτιμούν ότι τους οδηγούν στην εξαγωγή μιας ειλικρινούς απάντησης. Εκτιμήσεις…

Οι εταιρείες δημοσκοπήσεων βέβαια, δεν είναι άμοιρες ευθυνών για την πραγματικότητα αυτή. Εκείνες… κακόμαθαν το πολιτικό σύστημα, με μετρήσεις για όλα τα γούστα. Παντός καιρού και περιστάσεων.

Η μεθοδολογία άλλωστε είναι εξαιρετικά περίπλοκη και πολυσύνθετη, ώστε να είναι δύσκολα ανιχνεύσιμες τυχόν αριθμητικές… χορογραφίες με τα ποσοστά που εμφανίζονται στην τελική κάρτα μιας μέτρησης.

Στην κορύφωση της κρίσης την οποία βιώνουμε όμως, και οι μετρήσεις, όπως και όλοι μας, θα έπρεπε… να σοβαρευτούν. Σήμερα δημοσιεύονται στον κυριακάτικο Τύπο δυο μετρήσεις, από κατεξοχήν σοβαρές εταιρείες. Και φιλοξενούνται σε κατεξοχήν σοβαρά έντυπα. Η μια δίνει στο ΠΑΣΟΚ «προίκα» διαφοράς από τη Νέα Δημοκρατία μόλις 1,9% (δηλαδή αρκετά κάτω από το πολυθρύλητο «στατιστικό λάθος») και η άλλη (με αναγωγή στα έγκυρα) 6,1%. Ή αλλιώς, 4,6%.

Αν βρισκόμασταν σε παζάρι, προφανώς και το «διαλέγεις και παίρνεις», θα ήταν μια ανεκτή, κατανοητή επιλογή. Εδώ όμως μιλάμε για χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Δηλαδή, για «εκτροπή». Έστω και δημοσκοπική…

(Πηγή)