Μεγάλωσες με την λογική να ενταχθείς σε ένα σύστημα. Όλη η πορεία της ζωής σου, εξαρτήθηκε από την αποδοχή των υπολοίπων. Δεν έδρασες ποτέ μόνος σου. Γιαυτό το μοτό της ζωής σου ήταν πάντα "αρκεί να περνάμε καλά". Δεν κατάλαβες ποτέ την έννοια της τιμωρίας, της... δικαιοσύνης και του δημόσιου διαλόγου. Γεννήθηκες κομφορμιστής γιαυτό αγαπάς να βλέπεις διαφημίσεις, big brother και ειδήσεις. Αυτό που κρύβεται πίσω από το κίνημα του "δεν πληρώνω" λες είναι η λαϊκή οργή, κάποιοι τσαμπατζήδες ,μια προβοκάτσια ή η αριστερά.
Σκέφτηκες μήπως ποτέ την αληθινή σημασία του δημόσιου χώρου; Αναρωτήθηκες άραγε για την ποινικοποίηση του; Κάθησες ποτέ να πιεις την μπύρα σου σε ένα πάρκο χωρίς ενοχή ; Σήμερα αν το σκεφτείς καλά, ό,τι δεν πληρώνεται είναι ένοχο. Κρύβει πίσω του μια αντιδραστική ιδεολογία. Και αντιμετωπίζεται με καταστολή, περιθωριοποίηση, κράξιμο και απόρριψη. Μόνο το επί αντιτίμου είναι αξιοπρεπές. Πόσο νομίζεις ότι αυτή η λογική ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα;
Το σύστημα που ζεις, σε θέλει κομφορμιστή. Η ριζοσπαστικοποίηση της δράσης σου αποτελεί μια ξένη νοοτροπία για την Ελλάδα. Σου αρέσουν τα κουτσομπολιά και ασχολείσαι με το lifestyle. Αποκωδικοποίησες ποτέ αυτά τα μηνύματα; Έχεις μια άλλη πρόταση να μας πεις εκτός από το "δε γαμιέται; οκ έτσι είναι τα πράγματα; "Αναρωτήθηκες ποτέ ότι αυτό είναι απλά η βάση για την διαιώνηση της κατάστασής; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να καταλάβεις, ότι όλο το marketing και η διαφήμιση στηρίζεται σε αυτή την επιφαινόμενη ευδαιμονία σου; Αν δεν φαινόσουν τόσο άνετος και τόσο εύκολος, νομίζεις θα επιβίωναν όλοι αυτοί σε βάρος σου;
Γιατί αρκείσαι στα ελάχιστα; Πώς μπορείς να είσαι τόσο συντηριτικός; Κοίτα γύρω σου τους νέους, πόσο αδιάφοροι και προβλεπόμενοι είναι. Πόσο άνετα εκμεταλλεύσιμοι και όσο ευάλωτοι στην κυρίαρχη ιδεολογία της συντήρησης. Άκουσες χθες τον Πρωθυπουργό σου να "αντιδρά" στο ξεπούλημα της χώρας σου. Τι κατάλαβες από αυτές τις δηλώσεις; Αν φωνάζεις για ένα ντοκιμαντέρ, για μια μείωση στο μισθό σου γιατί δεν φωνάζεις για αυτά που καθορίζουν την μοίρα μας;
Πριν λίγες μέρες δύο ειδήσεις περάσαν στα "ψιλά". Η πρώτη ήταν η επέτειος για το θάνατο του Ν. Καββαδία και η δεύτερη πως στις 8 Φλεβάρη. ήταν η παγκόσμια μέρα για το φόβο. Σκέφτηκες ποτέ πόσο επαναστατικός ποιητής ήταν ο Καββαδίας; Νομίζεις ότι είναι ο ποιητής της θάλασσας; Τότε γιατί δεν τον διδάχθηκες ποτέ στο σχολείο που πήγες; Φοβάσαι; Πόσο δυνατά μπορεί να σε εξορίσει ο φόβος σου; Μέχρι που θα έφτανες για να μη φοβάσαι; Πολύ μακρυά. Και αυτό είναι το πρόβλημα με αυτούς που σε θέλουν αδιάφορο και υπνωτισμένο από την mainstream λογική της παγκόσμιας "ενότητας".
Η αναγεννητική καταστροφή και η αντίδραση, αφού εξορίστηκαν για αιώνες από την νόμιμη πολιτική δράση, έφτασαν να θεωρούνται τρομοκρατικές πρακτικές. Σκέφτηκες γιατί; Πόσο περισσότερα μπορείς να ανεχθείς; Στριμώχθηκες στα προάστια, φοβήθηκες και το καταλάβανε. Εκτός από τον Κολοκοτρώνη είχες άλλους παιδικούς ήρωες; Δεν σε πιστεύουν όταν φωνάζεις για κάτι που δεν γνωρίζεις. Σε πιστεύουν και σε υπολογίζουν μόνο όταν ξέρεις, γνωρίζεις και έχεις άποψη. Και τότε μόνο, σε φοβούνται κιόλας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.