Το ροκάνισμα μιας ηγεμονίας

Γράφει ο Μάνος Οικονομίδης

Όταν το βράδυ της 4^ης Οκτωβρίου 2009, στην Ιπποκράτους έκλειναν τα laptop, για να ξεκουραστούν και να ξυπνήσουν εγκαίρως την επομένη για την παράδοση-παραλαβή του Μεγάρου Μαξίμου από τον Κώστα Καραμανλή στον Γιώργο Παπανδρέου, η αίσθηση που υπήρχε ήταν ότι η «Νέα Αλλαγή» διαμόρφωνε τις προϋποθέσεις για μια μακρά και αδιατάραχτη πολιτική ηγεμονία.

Αν όχι σαν της πρώτης Αλλαγής, του 1981, τουλάχιστον με τις...

προϋποθέσεις που ξεκίνησε εκείνη του Κώστα Καραμανλή το 2004, προτού η Νέα Διακυβέρνηση αρχίσει να φθείρεται κατά τρόπο δραματικό και μοιραίο, και απολέσει το ηθικό πλεονέκτημα έναντι του ΠΑΣΟΚ, πάνω στο οποίο στηρίχτηκε η μεγάλη ανατροπή της 7^ης Μαρτίου.

Η δημοσκόπηση της GPO, που παρουσιάστηκε χθες από το Mega, στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα: Αυτή η πολιτική ηγεμονία, ακόμη κι αν ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2009, αποτελεί σήμερα μακρινό παρελθόν.

Από τον Ιανουάριο του 2010 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2011, το ΠΑΣΟΚ έχει κατρακυλήσει από το 40,3% στο 25,2%. Δηλαδή, μέσα σε διάστημα 13 μηνών, το κυβερνών κόμμα, με παραδοσιακά ευρύτερες εκλογικές δεξαμενές σε σχέση με τη Νέα Δημοκρατία, έχει χάσει 15,1%. Να το… απλοποιήσουμε κι άλλο; Το ΠΑΣΟΚ χάνει σχεδόν 1% της δύναμής του, κάθε μήνα!

Φυσικά, μια τέτοια κατρακύλα των ποσοστών αποδοχής μιας «φρέσκιας» κυβέρνησης, συνιστούν πρωτόγνωρο δημοσκοπικό φαινόμενο. Και επιβεβαιώνουν ότι η εφαρμογή των όρων του μνημονίου, έχει λειτουργήσει περί ως ο «μεγάλος επιταχυντής» του πειράματος «CERN».

Δεν είναι μόνο ότι το ΠΑΣΟΚ υφίσταται θρυμμάτισμα της αμφισβητούμενης ηγεμονίας του. Αλλά κυρίως ότι, όπως γράφει και ο Νικόλαος-Κυριάκος Ζωντανός, χάνει ψηφοφόρους απευθείας προς το ΚΚΕ. Ψηφοφόρους που ανήκουν στον πυρήνα των παραδοσιακών οπαδών του. Ψηφοφόρων που δεν θα ξανακάνουν τη διαδρομή… προς τα πίσω.

(Πηγή)