Ένα εθνομηδενιστικό διάγγελμα για την 25η Μαρτίου

Όλοι γνωρίζουμε πλέον πως ο Κυ­ριάκος Μητσοτάκης, παρότι, όπως οι περισσότεροι της γενιάς του, προ­έρχεται από ένα εθνομηδενιστικό περιβάλλον και δεν φαίνεται να έχει πλήρη συ­νείδηση των ιστορικών διακυβευμάτων του Ελληνισμού, έχει δείξει πως διαθέτει μια δυνατότητα προσαρμογής, συχνά σε αντίθεση με τις ίδιες τις μύχιες σκέψεις του. Έτσι, αρχικώς, μετέβαλε τη θέση του σε σχέση με τη Συμφωνία των Πρεσπών, με αποτέλεσμα να μεταφέρει την κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ και να την ελαχιστοποιήσει για τη Ν.Δ. Εν συνεχεία, ενάντια στις ίδιες τις νεοφιλελεύθερες απόψεις του περιβάλλοντός του, εφάρμοσε μια οικονομικοκοινωνική πολιτική που ο Κώστας Καραμανλής θα χαρακτήριζε μάλλον πο­λιτική του κοινωνικού φιλε­λευθερισμού.

Στα Ελληνοτουρκικά και στο Μεταναστευτικό υποχρεώθηκε να ανακρούσει πρύμναν κυριολεκτικώς. Ξεκίνησε μειώνοντας τον προϋπολογισμό του 2020 για την άμυνα και βρέθηκε μπροστά στην ανάγκη νέων εξοπλισμών με­τά την τουρ­κική επιθετικότητα. Κατάργησε το υπουργείο Μετανάστευσης και κατέληξε «φρουρός» μαζί με την Ούρσουλα στα σύνορα του... Έβρου, στράφηκε ακόμα και εναντίον κάποιων ΜΚΟ, παρότι είναι ιδεολογικά και οικογενειακά συνδεδεμένος μαζί τους. Και τέλος, μπροστά στον κορονοϊό, αν και οπα­δός ενός «κράτους νυκτοφύλακα» του ιδιωτικού τομέα, κατέληξε «παρεμβατιστής» σε όλα τα πεδία.

«Ανάγκα και οι θεοί πείθονται», λοιπόν; Δυστυχώς, όμως, όποιος πείθεται εξ ανάγκης κινδυνεύει πάντα να επιστρέφει στο χούι του. Διότι, δυστυχώς, αυτές οι «προσαρμογές», τόσο από τον Μητσοτάκη όσο και από εκείνους που τον περιστοιχίζουν, δεν αλλάζουν το ιδε­ολογικό τους υπόβαθρο και παρεμπιπτόντως τη βαθιά ιστορική τους αγνοία.

Χαρακτηριστικά, και σκανδαλωδώς, στο διάγγελμα του για την 25η Μαρτίου δεν αναφέρθηκε καθόλου στο γιατί και ενάντια σε ποιους ξεσηκώθηκαν οι Έλληνες. Δεν υπάρχει κα­μία αναφορά σε Τούρκους, Οθωμανούς και καταπίε­ση των Ελλήνων, και μοιά­ζει να συναγωνίζεται επά­ξια τα αντίστοιχα μηνύμα­τα του Τσίπρα, του Μπαλτά ή του Φίλη στις εθνικές επετείους: Οι Έλληνες, με την Επανάσταση, απλώς από «υπήκοοι» έγιναν «πολίτες», ούτε καν «ελεύθεροι πολίτες»! *Και το χειρότε­ρο: με την επανάσταση «συγκρότησαν Έθνος. Και ίδρυ­σαν κράτος Δημοκρατίας και Δικαιοσύνης». Εδώ λοιπόν ο πρωθυπουργός της χώρας δείχνει να αναπαράγει σε δι­άγγελμά για την εθνική επέ­τειο αμάσητες τις ουρανομήκεις βλακείες των Φαλμεράΐερ, Διάκου, Χομπσμπάουμ και λοιπών για το «νεοφανές ελληνικό έθνος» το οποίο δημιουργήθηκε μετά την επανάσταση. Σε αντίθεση με αυτό που γνωρίζουν όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες, για την απελευθέρωση του έθνους τους, υστέρα από εκατο­ντάδες χρόνων αιματηρούς αγώνες. Και προφανώς, καμία αναφορά σε Βελεστινλή, Κολοκοτρώνη, Καποδίστρια ή στις αναρίθμητες μάχες του Ελληνισμού που ακολούθησαν το ’21 για την έστω κολοβή εθνική μας ολοκλήρωση.

Σημαντικότερο, ίσως, το ότι δεν υπάρχει ούτε η ελάχιστη αναφορά στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα η πατρίδα μας εκτός από τον κορονοϊό. Σύμφωνα με το διάγγελμά του, «ήρωες» είναι μόνο οι όντως ηρωικοί για­τροί και νοσηλευτές μας χω­ρίς να γίνεται καμία αναφο­ρά στους «ήρωες» των ενό­πλων τμημάτων του έθνους που φυλάνε τα σύνορα μας και θα κληθούν να δώσουν ίσως ακόμα σκληρότερους αγώνες αύριο. Έτσι, με πρόσχημα τις δύσκολες συνθήκες που περνάμε, η 25η Μαρτίου περιορίζεται σε μάχη για τον κορονοϊό. Ο τουρκικός επεκτατισμός κρύφτηκε κυριολεκτικά πίσω από τον κορονοϊό ώστε να παραχθεί για άλλη μια φορά η πραγματικότητα και να επιβεβαιωθεί η στρουθοκαμηλική πολιτική των εθνομηδενιστικών ελίτ. Την ίδια ακριβώς στιγμή που οι Τούρκοι παραβίαζαν ξεδιάντροπα τον εναέριο χώρο των νησιών μας.

Επί της ουσίας, το μήνυ­μα Μητσοτάκη είναι ένα μήνυμα βαθιά διχαστικό, γιατί αντιπαραθέτει -έμμεσα αλλά σαφέστατα διά της παραλείψεως-το ιατρικό προσωπικό, που δίνει τη μάχη στα νοσοκομεία, με... τους Έλληνες αεροπόρους που αναχαιτίζουν τις καθημερινές επιδρομές του νέου «σουλτάνου» και τους Έλληνες αστυνομικούς και φαντάρους που αντιμετωπίζουν καθημερινά τα τουρκικά χημικά στον Έβρο.

Σε μια στιγμή που οι Έλληνες νιώθουν την ανάγκη της εθνικής ενότητας, για να αντιμετωπιστεί η τρομερή δοκιμασία που περνάμε, ο Μητσοτάκης, παρά τις εκκλήσεις του για κάτι τέτοιο, με ένα τέτοιο μήνυμα υπονομεύει επί της ουσίας αυτή την ενότητα. Και καταδεικνύει εν τέλει πως, όταν κάποιος σύρεται διαρκώς από την πραγματικότητα σε θέσεις τις οποίες δεν ενστερνίζεται αλλά παραμένει σταθερά ριζωμένος στον εθνομηδενιστικό του κόσμο, αργά ή γρήγορα θα έρθει σε σύγκρουση με την πραγματικότητα κινδυνεύοντας να αποδειχθεί δραματικά ανεπαρκής.

Μέσα από τη στάση του στον Έβρο και τις επιλογές του για την αντιμετώπιση της κρίσης του κορονοϊού είχε φανεί να υποτάσσεται στην ανάγκη της εθνικής ενότητας και να θέλει να λειτουργήσει ως ηγέτης της χώρας του. Με το διάγγελμά του, όμως, μας κάνει να θυμόμαστε ότι ο ελληνικός λαός θα πρέπει να τους έχει υπό διαρκή... επι­τήρηση. Μόνο η λαϊκή βού­ληση μπορεί να τους επιβάλει κατευθύνσεις σύμφωνες με τις ανάγκες του έθνους και όχι, βέβαια, η εθνομηδενιστική ιδεολογία τους.

Εξάλλου, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως, για να αλλάξει τη θέση του για τις Πρέσπες, έπρεπε να προηγηθεί η πάνδημη κινητοποίηση των Ελλήνων, ενώ, για το Μεταναστευτικό, να προηγηθούν οι κινητοποιήσεις των κα­τοίκων της Χίου και της Λέσβου. Πόσο, λοιπόν ,μπορούμε να τον εμπιστευόμαστε τυ­φλά;

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ

(ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-29/03/2020)