Και μια μέρα ξύπνησε στρατηγός

«Τους διώξαμε από τη Ρω και κατασκεύα­σαν μια είδηση». Δεν είναι το άλμα λογι­κής που εντυπωσιάζει. Δεν εντυπωσιά­ζει ούτε ο βαθύς καφενειακός λόγος, αλ­λά ούτε και το γεγονός ότι την επομένη μάζεψε τη δήλωση όπως θα μάζευε την μπουγάδα που προκάλεσε καβγάδες σε μια ταράτσα. Είναι ότι η δήλωση του Φώτη Κουβέλη αναίρεσε τον λόγο για τον οποίο υποτίθεται ότι τοποθετήθηκε στο υπουργείο Άμυνας. Περισσότερο και από μια δήλωση που ηχεί σαν τη δήλωση ενός κόντρα χα­ρακτήρα, είναι η αυτοακύρωσή του που χάσκει σαν τρύπα. 

Ο Φώτης Κουβέλης μάζεψε τη βρώμικη μπουγάδα του, αλλά η ουσία μένει. Αφού το είπε, γιατί το είπε; Ήταν μια στιγμή έξαψης, μια εκτός εαυτού στιγμή ενός ανθρώπου που κάποια στιγμή μπέρδεψε τη μετριοπάθεια με την πολι­τική κατατονία και τον μειλίχιο λόγο με την υπνωτική εκ­φορά του; Ή μήπως ήταν μια πρόβα, η μικρή και πάντως αποτυχημένη πρόβα του καλού μπάτσου που γίνεται ξαφ­νικά πιο κακός και από τον κακό; Αν πρόκειται για κάτι τέ­τοιο, η πρόβα δεν ήταν μόνο αποτυχημένη αλλά και αστεία. Ο «καλός-που-γίνεται-κακός» Κουβέλης δεν μπορεί να συ­ναγωνιστεί τον κανονικό Καμμένο, πόσω μάλλον τον κα­κό. Είναι αδύνατον να φτάσει τη φυσική του αμετροέπεια, τον πολιτικό του καιροσκοπισμό, τη μελετημένη εθνικιστι­κή του υστερία. 

Αλλά τότε τι μένει; Μένει η αποτυχία στην πράξη της θεωρίας ότι ο Κουβέλης πήγε στο υπουργείο Άμυνας ως τοποτηρητής του Καμμένου, ως μια σώφρον Αρι­στερά που ελέγχει και συγκρατεί την εθνικιστική Δεξιά. Από αυτήν την άποψη, το καφενειακό φάλτσο του Κουβέλη ήταν το χρονικό μιας προαναγγελθείσας αποτυχίας: ο Τσίπρας έκανε περιπολάρχη κάποιον που δεν έκανε ούτε για θαλα­μοφύλακας. Και μια μέρα τού ξύπνησε στρατηγός. 

ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗ ΔΗΜΗΤΡΟΛΟΠΟΥΛΟΥ 

(ΤΑ ΝΕΑ-18/04/2018)