Όποιος σκάβει τον λάκκο του άλλου...

Από τον Σάββα Καλεντερίδη 

Η Τουρκία χρησιμοποιώντας από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, παρελκυστικά και καταχρηστικά, την αξία του γεωγραφικού χώρου που κατέχει ως κράτος, κατόρθωσε να εξασφαλίσει τη στήριξη των χωρών του ΝΑΤΟ και κυρίως των ΗΠΑ και του Ισραήλ, και να θέσει υπό πολυετή ομηρία Κύπρο και Ελλάδα. Με την καθοριστική στήριξη των ως άνω χωρών, η Τουρκία κατέλαβε το 40%της Κύπρου, το οποίο, παρά τα σχετικά ψηφίσματα του Σ.Α. του ΟΗΕ, συνεχίζει να κατέχει, διατηρώντας 40.000 στρατό κατοχής στην πολύπαθη νήσο, ενώ, ταυτόχρονα, ασκώντας...
κρατική τρομοκρατία, έθεσε υπό ομηρία την Ελλάδα, η οποία επί 30χρόνια δεν μπορεί να κάνει χρήση ενός κυριαρχικού της δικαιώματος, που είναι η επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια στο σύνολο του θαλάσσιου χώρου της. Για να ισχυροποιήσει δε τις θέσεις και τα επιχειρήματα της απέναντι στην Ελλάδα, αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας που είναι σε ισχύ από το 1982. 

Το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας, όμως, δίνει το δικαίωμα στις χώρες που έχουν θαλάσσιες ακτές να ορίσουν -κάτω από συγκεκριμένες διαδικασίες-την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ),κατόπιν συμφωνίας με τις όμορες προς αυτή χώρες. Αυτού ακριβώς του δικαιώματος έκανε χρήση η μικρή και διαμελισμένη Κύπρος και όρισε την ΑΟΖ της με την Αίγυπτο, το Ισραήλ και τον Λίβανο, ενώ είναι σε εξέλιξη ανάλογη διαδικασία με τη Συρία. 

H Τουρκία, εγκλωβισμένη στην πρακτική της άσκησης κρα­τικής τρομοκρατίας σε Ελλά­δα και Κύπρο και στην απόφαση της να μην αναγνωρίσει to Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας όσο διαρκούσε η διαδικασία της οριοθέτησης, στην ουσία παρέμεινε απλός θεατής των εξελίξεων. Το μόνο που κατάφερε ήταν να επεκτείνει εξ αντικειμένου το casus belli που ίσχυε για την επέκταση των χωρικών μας υδάτων και να θέσει υπό ομηρία την Ελλάδα και στο ζήτημα της κήρυξης της ΑΟΖ σε όλο τον θαλάσσιο χώρο από το θρακικό Πέλαγος έως το Αιγαίο, το Καστελόριζο και την Κύπρο.

Η Τουρκία άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι έπεσε η ίδια στον λάκκο που έσκαβε χρόνια τώρα σε Κύπρο και Ελλάδα όταν οι παλιοί, καλοί φίλοι, Ισραήλ ,ΗΠΑ, έκαναν πρακτικά βήματα στο ζήτημα της εξόρυξης φυσικού αερίου πετρελαίου στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ. Τότε, έκανε ένα στρατήγημα που, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της, θα την έβγαζε από το αδιέξοδο  Ανακάλυψε την Παλαιστίνη, τη Γάζα και τον δοκιμαζόμενο παλαιστινι­ακό λαό. Και ένας λαός που πένεται και κυριολεκτικά δεν έχει στον ήλιο μοίρα ανταποκρίνεται σε όποιο χέρι βοηθείας τού απλωθεί, έστω και τουρκικό. 

Ποιο ήταν το κεντρικό ζητούμενο του στρατηγήματος; Να ρίξει το Ισραήλ μέσα στον λάκκο που έσκαψε το ίδιο για τους Παλαιστινίους. Δηλαδή, εκμεταλλευό­μενη τον πόνο των Παλαιστινίων, να θέ­σει υπό ομηρία ολόκληρη τη ΝΑ Μεσό­γειο και, ώσπου να λυθεί το Παλαιστινι­ακό και να ορίσει η Παλαιστίνη τη δική της ΑΟΖ στη Μεσόγειο, να σταματήσει κάθε διαδικασία καθορισμού της ΑΟΖ των γειτονικών χωρών και να παγώσει κάθε διαδικασία εξόρυξης στην περιοχή αυτή.

Στο πλαίσιο αυτού του στρατηγήματος, η Τουρκία διεκδίκησε τον ρόλο του δια­μεσολαβητή μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων, μια διαδικασία που δι­ακόπηκε βίαια, με τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς του Ισραήλ εναντίον της Λωρίδας της Γάζας, τον Δεκέμβρη του 2008. Αυτές ήταν ο λόγος του εκνευρισμού του Ερντογάν στο Νταβός, έναν μήνα αργότερα, όταν έφυγε από το πάνελ, αφήνοντας σύξυλο τον Σιμόν Πέρες. καταγγέλλοντας το Ισραήλ ως χώρα-δολοφόνο μικρών παιδιών. 

Να σημειωθεί ότι το Ισραήλ και το εβραϊκό λόμπι είναι ο βασικός υποστηρικτής της Τουρκίας στον αγώνα που γίνεται να αναγνωριστεί διεθνώς η γενοκτο­νία που υπέστησαν Αρμένιοι, Έλληνες και Ασσύριοι από τους Τούρκους. Άλλος ένας λάκκος δηλαδή όπου πέφτουν μέσα εκείνοι που τον έσκαψαν για τους άλλους, τους γενοκτονημένους λαούς της Ανατολής. 

Στη συνέχεια, στο πλαίσιο του ιδίου στρατηγήματος, η Τουρκία προσπάθησε να σπάσει τον ναυτικό αποκλεισμό που εφαρμόζει το Ισραήλ στη Λω­ρίδα της Γάζας, ενδυόμενη την προβιά του ακτιβιστή ανθρωπιστή αυτή τη φο­ρά. Το γενοκτόνο τουρκικό κράτος δι­έθεσε τα απαιτούμενα κεφάλαια για τη μίσθωση του Μαβί Μαρμαρά και ανέθεσε στην παρακρατική ισλαμοφασιστική οργάνωση ΙΗΗ την αποστολή να σπάσει το εμπάργκο. 

Ο στόχος ήταν να αποκτήσει ναυτική δραστηριότητα η Λωρίδα της Γάζας, για να ισχυροποιηθούν τα επιχειρήματα της Τουρκίας που θα οδηγούσαν στην ομηρία ρία τη ΝΑ Μεσόγειο. Το Ισραήλ αντέ­δρασε με τον γνωστό τρόπο, για να οδη­γηθούν σε αδιέξοδο οι σχέσεις Τουρκίας- Ισραήλ και να φτάσουμε σήμερα να μιλάμε για το Σχέδιο Γ' της Τουρκίας.

Ποιο είναι το σχέδιο αυτό; θα παραθέσουμε τους κεντρικούς του άξονες. Η Τουρκία, σε πρώτη φάση. θα επιδιώξει να έχει αυξημένη και μόνιμη μη παρουσία με πλοία του Πολεμικού της Ναυτικού στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ του Κόλπου της Αλεξανδρέττας και της Διώρυγας του Σουέζ και κυρίως στα όρια της ΑΟΖ Κύπρου-Ισραήλ, με το πρόσχη­μα της προστασίας των τουρκικών εμπο­ρικών πλοίων που θα κινούνται στην περιοχή. Με τον τρόπο αυτό θα επιχειρήσει να αμφισβητήσει εμπράκτως τις ΑΟΖ Κύπρου και Ισραήλ. 

Μάλιστα, σε επιχειρησιακό επίπεδο, η Τουρκία σχεδιάζει να κάνει ό,τι ακρι­βώς κάνει στο Αιγαίο με τα πολεμικά της αεροπλάνα. Δηλαδή, όπως με τις πτήσεις των πολεμικών της αεροσκαφών αμφισβητεί εμπράκτως την κυριαρχία της Ελλάδας στο Αιγαίο και δεν επιτρέπει την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών του πηγών, έτσι, με τις κινήσεις των πολεμικών της πλοίων στην περιοχή μετα­ξύ Κύπρου-Ισραήλ, θα επιδιώξει να αμφισβητήσει εμπράκτως τα νόμιμα και κυριαρχικά δικαιώματα των ως άνω χωρών και, υπό τον φόβο μιας πολεμικής σύγκρουσης, να προκαλέσει την παρέμ­βαση των ΗΠΑ και να παγώσουν οι δι­αδικασίες εξόρυξης και εκμετάλλευσης. 

Παράλληλα, η Τουρκία θα επιχειρήσει να πετύχει εντός του Σεπτεμβρίου την αναγνώριση της Παλαιστίνης ως κυρίαρ­χου κράτους στην επικείμενη Γενική Συ­νέλευση του ΟΗΕ. 

Αμέσως μετά, σχεδιάζει να ανακηρύξει μονομερώς τη δική της ΑΟΖ στη ΝΑ Μεσόγειο μέχρι τα 200 ν.μ. και, με βάση την αρχή της αναλογικότητας, να προ­χωρήσει στην οριοθέτηση της ΑΟΖ με το ψευδοκράτος, χωρίς να αναγνωρίζει δι­καίωμα ΑΟΖ στο Καστελόριζο. Στη συ­νέχεια, σχεδιάζει να προχωρήσει στην οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Παλαιστί­νη, θέτοντας έτσι υπό τον έλεγχό της το κοίτασμα Λεβιάθαν, για το οποίο έχουν λάβει εντολή να προβούν στις απαραί­τητες επιχειρησιακές προετοιμασίες για να προστατεύουν τα τουρκικά πολεμικά πλοία. Τέλος, στο πλαίσιο του σχεδίου αυτού, η Τουρκία, μέσω της τουρκικής εταιρίας πετρελαίων ΤΡΑΟ, θα προχωρήσει σε γεωτρήσεις στην ΑΟΖ Τουρκίας- Ψευδοκράτους-Παλαιστίνης, έχοντας καταφέρει να περικλείσει και να απο­μονώσει εντελώς από θαλάσσης το Ισ­ραήλ, το οποίο θα κληθεί να αντιμετω­πίσει και το βέτο της Άγκυρας στις προσπάθειες που καταβάλλει για να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ. Υπάρχουν και άλλα υποτιθέμενα «βέλη στη φαρέτρα» της Άγκυρας, όπως η καταγγελία του Ισραήλ στον ΟΗΕ για το πυρηνικό του οπλοστάσιο, η καταγγελία επίσης στον ΟΗΕ για τον αποκλεισμό της Γάζας, η πλήρης διακοπή των διπλωματικών σχέσεων, το πλή­ρες πάγωμα των εμπορικών σχέσεων και άλλα. 

Ασφαλώς και υπάρχουν πολλά κενά και αδυναμίες στο Σχέδιο Γ' της Τουρκίας εναντίον του Ισραήλ, το οποίο επιδέχεται και πολλές αναγνώσεις.

Εμείς απλώς να σημειώσουμε ότι η Ελλάδα, εν όψει της μονομερούς ανακήρυξης της τουρκικής ΑΟΖ, πρέπει να είναι έτοιμη να διαχειριστεί το ζήτημα του Καστελόριζου, αν δεν το έχουν «διευθε­τήσει» ήδη εκείνοι που χαϊδολογιούνται χρόνια τώρα με την Τουρκία.

Επίσης, είναι χρήσιμο να υπενθυμίσουμε ότι, σε περίπτωση που ΗΠΑ και Ισραήλ δεν βοηθούσαν με χέρια και πόδια την Τουρκία να καταλάβει το 40% του εδάφους της Κύπρου και να κρατη­θεί πάνω στο νησί τόσα χρόνια, όλα θα ήταν πιο εύκολα για όλους. Είναι ο λάκκος που λέγαμε... 

ΕΦ. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ