«ΟΧΙ» ΣΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ «ΝΑΙ» ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΕΝΤΙΜΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ

Το επόμενο διάστημα θα κριθούν πολλά όχι μόνο σε επίπεδο οικονομίας, αλλά και σε ό,τι αφορά στη φυσιογνωμία της χώρας, στην ασφάλειά της, στο ίδιο μας το πολίτευμα. 

ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΣΙΔΕΡΗ 

Ελλάδα και Ευρώπη βρίσκονται σε ιστορικό σταυροδρόμι. Το ελληνικό δημοψήφισμα της Κυριακής είναι στην πραγματικότητα μια ευκαιρία χειρα­φέτησης του ελληνικού λαού από το σκλη­ρό νεοφιλελεύθερο κεφάλαιο, κυρίως από τη «γερμανική Ευρώπη», που γίνεται όλο και πιο επιθετική, όλο και πιο ανάλγητη. Εί­ναι ταυτόχρονα μια ιστορική στιγμή για τον ελληνικό λαό να αποφασίσει για το μέλλον του, να κάνει την επιλογή του, αν και σε ποια Ευρώπη θέλει να ανήκει, αν και με ποιο νόμισμα θέλει να πορευτεί στο μέλλον. 

Αν οι εξελίξεις διαμορφωθούν σε πλαί­σιο νηφάλιας συζήτησης εντός και εκτός Βουλής, με τη συμμετοχή...
του συνόλου των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων και όλης της κοινωνίας, θα είναι ευτύχημα. Ο φόβος όμως είναι παρών. Πάντα, άλλωστε, σε στιγμές μεγάλων κρίσεων ο φόβος της ανωμαλίας, της προβοκάτσιας που μπορεί να οδηγήσει σε αποσταθεροποίηση είναι υπαρκτός. Η ελληνική ιστορία πρέπει να είναι ο ψυχρός οδηγός μας. 

Είναι όμως εκπληκτικό το γεγονός ότι η αντιπολίτευση στην Ελλάδα χαρακτηρίζει ως εκτροπή το δημοψήφισμα. Μια κορυ­φαία δημοκρατική διαδικασία, που προβλέπεται από το Σύνταγμα και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος όλων των δημοκρα­τικών συστημάτων και κοινωνιών δεν συνιστά εκτροπή» αντίθετα, συνιστά υπηρε­σία προς τη δημοκρατία. Εκτροπή είναι η έλλειψη σεβασμού στους δημοκρατικούς κανόνες, κάτι που πολλοί σε Νέα Δημο­κρατία και ΠΑΣΟΚ υπηρέτησαν με πάθος τα τελευταία χρόνια. 

Πέραν όμως αυτών των αυτονόητων σκέ­ψεων αναφορικά με την ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας και την κοινωνία, υπάρ­χουν πολλά ακόμη ζητήματα που θα μας κατακλύσουν τις επόμενες μέρες. Όσο εύλογη είναι, άλλωστε, η ανησυχία για τα πρόσφα­τα γεγονότα, άλλο τόσο εύλογη είναι και η χαρτογράφηση του ελληνικού και διεθνούς περιβάλλοντος, γιατί πλέον τίποτα δεν μπο­ρεί να αφεθεί στην τύχη του, αφού τα πάντα αφορούν στην ασφάλεια της χώρας, στη σταθερότητα, στην ίδια τη δημοκρατία. 

Το δημοψήφισμα της Κυριακής, εφόσον, βέβαια, δεν μεσολαβήσει κάτι καταλυτικό και πραγματοποιηθεί κανονικά, είναι η κα­τάληξη μιας μακράς πορείας προβληματι­κών σχέσεων της Ελλάδας με την Ευρωπαϊ­κή Ένωση. Πρόκειται για μια μακροχρόνια στρεβλή σχέση, που επιδεινώθηκε δραματικά μετά την ένταξή μας στην Ευρωζώνη, καθώς η φιλοδοξία τής τότε ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, υπό τον Κώστα Σημίτη, θεώρησε ότι η Ελλάδα έπρεπε πάση θυσία να ανήκει στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ, τη νομισματική ένωση, χωρίς να έχει τα οικο­νομικά εχέγγυα για κάτι τέτοιο. 

Παράλληλα, η υπερχρέωση της χώρας με αδιαφανή τρόπο, ο ρόλος της διαπλο­κής και το αδηφάγο τραπεζικό σύστημα, όπως και η υποταγή της πολιτικής στα συμφέροντα οδήγησαν στη χρεοκοπία και ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ. Η Ελλάδα, όπως επανειλημμένα έχουμε επισημάνει από τις σελίδες των «Επικαίρων», από το 2009 απειλείται με αποσταθεροποίηση. Παρά τις τρομερές επιπτώσεις των Μνημονίων, ωστόσο, ο ελληνικός λαός άλλαξε το πο­λιτικό σύστημα, διέλυσε τον ιστορικό δικομματισμό και εμπιστεύτηκε στον Αλέξη Τσίπρα τη διακυβέρνηση της χώρας. 

Ανησυχία και εκτός Ευρώπης 

Η Ελλάδα βρίσκεται σε ιστορικό σταυρο­δρόμι. Οι μέρες που έρχονται είναι κυριο­λεκτικά ιστορικές. Οι λεγόμενοι «θεσμοί» της ΕΕ και το ΔΝΤ προσπάθησαν να ταπει­νώσουν τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά ο πρωθυ­πουργός αντέδρασε με δημοψήφισμα. Το επόμενο διάστημα θα κριθούν πολλά όχι μόνο σε επίπεδο οικονομίας, αλλά και σε ό,τι αφορά στη φυσιογνωμία της χώρας, στην ασφάλειά της, στο ίδιο μας το πολί­τευμα. Το γεωπολιτικό περιβάλλον γεννά ανησυχία. Τα σύνορα αμφισβητούνται σε πολλές περιοχές γύρω μας, στα Βαλκάνια, στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Η Τουρκία αμφισβητεί το καθεστώς του Αιγαίου και θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί κάθε μέρα που περνά για να εφαρμόσει το σχέδιό της για συνδιαχείριση του αρχιπελάγους. 

Η Ελλάδα μπορεί να χρεοκοπήσει, μπορεί και όχι. Συγκρατούμε, φυσικά, τις έντονες ανησυχίες του ΝΑΤΟ, όπως εκφράστηκαν πριν από περίπου δεκαπέντε μέρες, στην περίπτωση που η Ελλάδα έρθει σε ρήξη με τους δανειστές της και αποχωρήσει από την ΕΕ ή χρεοκοπήσει. Το ΝΑΤΟ θεωρεί, όπως πάντα, ότι η χώρα μας συμβάλλει ως πυλώνας ασφάλειας στο ευρωπαϊκό οικο­δόμημα και γενικότερα στο δυτικό σύστη­μα ασφαλείας. Τυχόν αποσταθεροποίησή της θα προκαλέσει μεγάλα προβλήματα ασφάλειας, που προς το παρόν είναι δύ­σκολο να αναλυθούν με ακρίβεια. Είναι προφανές ότι το αμέσως επόμενο διάστη­μα οι μεγάλοι διεθνείς οργανισμοί θα ενερ­γοποιηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. 

Οι ΗΠΑ, ωστόσο, με βάση τις εξελίξεις ως τη στιγμή τουλάχιστον που τα «Επίκαιρα» οδηγούνταν στο τυπογραφείο, αποδείχτη­καν πολύ «λίγες» έναντι της Γερμανίας. Ούτε για μια στιγμή δεν φαίνεται ότι πίεσαν ή κατάφεραν να επιβάλουν την άποψή τους στο Βερολίνο, παρόλο που επί μήνες επικαλού­νταν και στην Ουάσιγκτον τη γεωπολιτική σημασία της Ελλάδας. Γενικότερα οι ΗΠΑ έχουν εξασθενήσει, αλλά τα τελευταία γεγονότα ανέδειξαν κυρίαρχη τη Γερμανία. 

Κύματα κρίσεων 

Ο ελληνικός λαός καλείται να γράψει ιστο­ρία. Με ένα «όχι» μπορεί να προκαλέσει αλυ­σιδωτές αντιδράσεις στην Ευρωπαϊκή Ένω­ση, να μεταφέρει μέρος τουλάχιστον του κόστους στη Δυτική Ευρώπη. Είναι βέβαιο ότι τυχόν χρεοκοπία της Ελλάδας, πέρα από τα δεινά που θα συνεπάγεται για τη χώρα μας, θα προκαλέσει κύματα κρίσεων σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης - δεν μένει να φανεί παρά η έκταση των συνεπειών. 

Αν οι δυτικές κυβερνήσεις κυρίως το Βε­ρολίνο, διαπιστώσουν ότι η κρίση διαχέεται, είναι βέβαιο ότι θα έχουμε εξελίξεις με στόχο μια αξιοπρεπή συμφωνία. Η ΕΕ περνά δύσκολες ώρες η Ευρωζώνη βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός έχουν μπροστά τους μόνο δυσκολίες. Πρώ­τον, λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να πει ποιο είναι το σχέδιό της. Δεύτερον, στην ΕΕ πρέπει να επικρατήσει η λογική και να σταματήσουν να αποβλέπουν στον εξευτελισμό της Ελλάδας και του πρωθυπουρ­γού - είναι κοινό μυστικό ότι στοχεύουν και στην πτώση της κυβέρνησης Τσίπρα. 

Η ψήφος της Κυριακής είναι πολυσήμα­ντη: «όχι» στην αποσταθεροποίηση, «όχι» στην ταπείνωση του ελληνικού λαού, «όχι» στο Βερολίνο και τους συμμάχους του, «ναι» στην αξιοπρέπεια, «ναι» σε μια έντι­μη συμφωνία το συντομότερο δυνατόν. Σενάρια αποσταθεροποίησης εκτροπής και ανωμαλίας επανέρχονται στην Ελλάδα έπειτα από πολλές δεκαετίες. Η ψήφος της Κυριακής θα είναι και μια απάντηση στα σενάρια αυτά, που μας αφορούν όλους. 

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ-03/07-08/07/15)