Υποκρισία, ψευτιά και πολιτική απάτη

Ο αείμνηστος Χάρρυ Κλυνν είχε εύστοχα σατιρίσει εκείνους που τρώνε στην καθισιά τους μισό γουρουνόπουλο και δύο κιλά παιδάκια αλλά, επειδή θέλουν να προσέχουν το βάρος τους, πίνουν coca cola light.... 

Κάπως έτσι μοιάζει και η υπόθεση με την ονομασία των Σκοπίων. Χιλιάδες συμπολίτες μας επισκέπτονται καθη­μερινά τη «Δημοκρατία του Βουκεφά­λα» για να παίξουν στο καζίνο, να πάνε σε κάποιον γιατρό, να αγοράσουν τρό­φιμα και βενζίνη. Την επομένη όμως ημέρα, πολλοί από αυτούς κατεβαίνουν στους δρόμους με ελληνικές σημαίες στα χέρια και διαμαρτύρονται για τη λεγάμενη Συμφωνία των Πρεσπών. 

Αλλά και ο Κυριάκος, δεν πάει πίσω. Ολοφύρεται καθημερινά, επειδή δεν συμφωνεί με την ονομα­σία Βόρεια Μακεδονία αντί του «Δημοκρατία της Μακεδονίας» που ισχύει σήμερα. Φαίνεται, λοι­πόν, ότι ο τακτικός συγχρωτισμός του στα τηλε-παράθυρα αλλά και εκτός αυτών, με τους έγκυ­ρους δημοσιογράφους του ΣΚΑΪ, τον έχει βλάψει. Και πώς είναι δυνατόν να μην χάσει τα λογικά του όχι μόνον ο Κυριάκος αλλά και εμείς οι υπόλοιποι όταν σε αυτό το κανάλι, στα δελτία ειδήσεων χύνο­νται ποτάμια πατριωτικών δακρύων για τη «χαμένη Μακεδονία», για την τουρκική προκλητικότητα στο Αι­γαίο αλλά και για την «κατάφωρα παράνομη φυλάκιση των δυο Ελλή­νων στρατιωτικών από το καθε­στώς Ερντογάν», ενώ το υπόλοιπο πρόγραμμά του είναι γεμάτο με τουρκικές παραγωγές αλλά και έμμεση τουρκική προπαγάνδα; 

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η κατά τ’ άλλα συμπαθής κυρία Ντόρα πήγε και χειροκρό­τησε τον νεότουρκο σουλτάνο στην τελετή τής «στέψης» του, ισχυριζόμενη πως έτσι «κρατάμε ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας» με την Τουρκία. 

Μα κυρία Ντόρα μας, με τούτα και μ’ εκείνα μισόν αιώνα κρατάμε ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας και τα είδαμε τα χαΐρια μας. 

Σε κάθε περίπτωση, περίπου σ΄έναν χρόνο θα γίνουν εκλογές. Ο Κυριάκος μάς καλεί εδώ και τρία χρόνια να τον ψηφίσουμε, λέγοντας ότι «ανέ­λαβε την πολιτική ευθύνη» για τη χρεωκοπία της χώρας, για τα μνημόνια και για τα «βάστα Σόϊμπλε». Πολύ καλά λοιπόν, εκείνος ανέλαβε την πολιτική ευθύνη στον βαθμό που του αναλογεί, όμως την οικονομική ευθύνη την αναλάβαμε εξ ολοκλήρου εμείς και αυτό δεν είναι δίκαιο, να πληρώνουμε δηλαδή για τα επόμενα πενήντα χρόνια τα λάθη, τις κλεψιές και τις παραλείψεις όλων εκείνων που, αναλαμβάνοντας ανέξοδες πολιτικές ευθύνες, νομίζουν ότι θα επανέλθουν στην πολιτική σκηνή εξαγνισμένοι, άμωμοι και αμόλυντοι. 

Και κάτι ακόμα: Είμαι περίεργος να δω πόσοι Έλληνες θα ψηφίσουν τα κόμματα που, τουλάχι­στον από το 2010, έκαναν τα πάντα για να φέρουν τον Τσίπρα στην εξουσία... 

Του Γιάννη Δαραβίγκα 

(ΜΑΚΕΛΕΙΟ-17/07/2018)