Πράκτορες και εισπράκτορες

ΔΗΛΑΔΗ, έτσι και λογαριάσουμε τα χιλιά­ρικα που -λέγεται ότι- έδωσαν οι Ρώσοι κα­τάσκοποι στις διάφορες οργανώσεις με τις εκατοντάδες χιλιάδες των Ελλήνων που γέ­μισαν τις πλατείες, διαμαρτυρόμενοι για την παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς, ούτε από ένα τσίγκινο δίλεπτο δεν έπεσε στον καθέναν! 

Ενώ, αν λογαριάσουμε τα «πακέτα» που έπεσαν για να χωνέψουμε το Σχέδιο Ανάν και να κάνουμε τα στραβά μάτια (αιωνία σου η μνήμη, Τάσσο Παπαδόπουλε), καταλαβαίνουμε ότι πολλές τσέπες βάρυναν και φούσκωσαν! 

ΕΒΛΕΠΑ χθες ένα πρωινάδικο που είχε καλεσμένο, μεταξύ άλλων, τον Σάββα Καλεντερίδη, ο οποίος είπε ακριβώς ό,τι προανέφερα. «Μα, το Μακεδονικό είναι εθνικό θέμα» του είπε η νεαρή -και προφανώς μη έχουσα μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα- παρουσιάστρια. Καταλαβαίνετε πού πάμε; Το Μακεδονικό είναι εθνικό θέμα, ενώ το Κυ­πριακό δεν είναι! Προφανώς, αυτή είναι η «γραμμή», και ίσως γι’ αυτό ένα κανάλι χθες αφιέρωσε ενάμισι λεπτό στην... προσευχή του «σουλτάνου» Ερντογάν σε τζαμί! 

Μα, μπορεί σήμερα, που ο κόσμος έχει ανοιχτή γραμμή στην πληροφόρηση, που καθένας μας μπορεί να αντλήσει πληροφορίες και να μελετήσει οποιοδήποτε θέμα, να μας θεωρούν ηλίθιους; 

Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι εκείνοι που έτρεξαν στα συλλαλητήρια κρατώντας τις ελληνικές σημαίες και φωνάζοντας «Η Μακεδονία είναι ελληνική» τα είχαν «πιάσει» από τους Ρώσους; Μπορεί να πιστέψουν ο Ορέστης από τον Βόλο και η Μαρία από τη Σπάρτη ότι η μάνα και ο πατέρας τους, που στήθηκαν ώρες ολόκληρες στο Σύνταγμα, είναι τσιράκια κάποιων οργανώσεων και πήραν «πακέτο» για να βγάλουν από μέσα την οργή τους για την κατάντια μας; 

Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι οι δύο Ρώσοι πράκτορες κίνησαν έναν τόσο μεγάλο αριθμό πολιτών; Δηλαδή, όταν τρέχαμε, χιλιάδες των χιλιάδων, στους δρόμους φωνάζοντας «Ένωση» για την Κύπρο το 1958, «114» το 1965,« Κάτω η χούντα» το 1973, « Ε-ε-έρχεται» το 1974, τα είχαμε «τσακώσει»; 

Είναι ντροπή για κάποιους που θέλουν να λέγονται αριστεροί να καταφεύγουν σε τόσο ποταπές μεθόδους, προκειμένου να δικαιολογήσουν τα μοιραία και μεγάλα λάθη τους. Εκτός κι αν κρίνουν εξ ιδίων, οπότε... 

ΑΛΙΜΟΝΟ αν ένας ολόκληρος λαός, που δακρύζει όταν βλέπει την ελληνική σημαία και όταν ακούει τον «Ύμνον εις την Ελευθε­ρίαν» , είναι κατευθυνόμενος και όργανο στα χέρια -όποιων- ξένων. 

Αυτή η ιστορία με τους «πράκτορες» και η προσπάθεια να σπιλωθεί η τεράστια λαϊκή κινητοποίηση εναντίον του σχεδίου που θέλει την Ελλάδα «ουρά» στα σχέδια όσων απεργά­ζονται περίεργες λύσεις στην περιοχή μας έχει κοντά ποδάρια. Πολύ κοντά... 

H AKΙΣ-akis@dimokratianews.gr

(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-18/07/2018)