ΙΤΑΛΙΚΟΣ «ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ» ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ!

Οι κινήσεις που μπορούσε να κάνει η Ελλάδα ώστε να μη μετατραπεί σε γερμανικό προτεκτοράτο

Από τον 

Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά*

Αμέσως μετά την υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ, το πολιτικό σύστημα κλιμάκωσε την τρομοκράτηση του πληθυσμού με την απειλή της ολοκληρωτικής καταστροφής, εάν η χώρα αποχωρούσε από το ευρώ. Το οπλοστάσιο των επιχειρημάτων του ήταν ανάλογο με αυτό που χρησιμοποιούσαν οι λευκοί έποικοι για να πείσουν τους ιθαγενείς να ανταλλάξουν τον χρυσό με τις γυάλινες χάνδρες. 

Τρομοκρατούσαν τον λαό απειλώντας τον ότι, εάν επέστρεφε η χώρα στη δραχμή, θα έπρεπε οι Ελληνες να στέκονται για ώρες στις τραπεζικές ουρές για να πάρουν συνάλλαγμα για σπουδές ή για να ταξιδέψουν στο εξωτερικό, ή ότι θα ήταν αδύνατον να συνεχίσουν να επισκέπτονται οι κυρίες τα Σαββατοκύριακα την Oxford Street… Ταυτόχρονα, όμως, απέκρυβαν δολίως τα αποτελέσματα της κυλιόμενης πτώχευσης και τις συνέπειες της παραμονής της χώρας στο γερμανικό ευρώ, προπαγανδίζοντας μόνο τις δήθεν αρνητικές επιπτώσεις από τη μη εξυπηρέτηση του χρέους και την αναγκαστική επιστροφή της χώρας στο εθνικό νόμισμα, ενώ ποτέ δεν εξήγησαν στους πολίτες ότι μετέτρεψαν το ιδιωτικό χρέος των γερμανικών και των γαλλικών τραπεζών σε διακρατικό μέσω του καταστροφικού PSI και πως μετακύλησαν το χρέος στις πλάτες των πολιτών με την εσωτερική υποτίμηση, ώστε να σωθούν οι ίδιοι, το διεθνές τραπεζικό σύστημα και η Γερμανία. 

Επίσης, κανείς πολιτικός δεν ενημέρωσε τον λαό για το επικείμενο κλείσιμο των επιχειρήσεων, για τα εφιαλτικά ποσοστά ανεργίας που θα ακολουθούσαν, για τη βιβλική έξοδο του πληθυσμού, για τη μεταφορά των ιδιωτικών και κρατικών περιουσιακών στοιχείων στους ξένους δανειστές, για την αποβιομηχανοποίηση και τη διάλυση των οικονομικών δομών, για την καταστροφή των υπηρεσιών Υγείας, Παιδείας, ασφάλειας και άμυνας, για τη λεηλασία μισθών και των συντάξεων, για την αποδόμηση της κρατικής διοίκησης και των δομών, και συνεπώς για την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας μέσω της εκχώρησης των ιστορικών, διοικητικών και οικονομικών τίτλων της χώρας στους ξένους, και κυρίως στους Γερμανούς κατακτητές.

Κανένας πολιτικός δεν εξήγησε στους πολίτες ότι μια χώρα με 250 δισεκατομμύρια ευρώ τραπεζικές καταθέσεις στο εσωτερικό και άγνωστο ύψος καταθέσεων στο εξωτερικό, με σημαντικά ιδιωτικά και κρατικά αποθέματα χρυσού, έργα τέχνης και συλλογές, καθώς και με αξία ιδιωτικής περιουσίας σχεδόν 1 τρισεκατομμυρίου ευρώ, ακόμα και εάν προχωρούσε σε στάση πληρωμών στο εξωτερικό, θα ήταν σε θέση να υποστηρίξει την έκδοση εθνικού νομίσματος χωρίς να χρειασθεί να απολέσουν οι πολίτες τις περιουσίες τους, να μειωθούν οι συντάξεις και οι μισθοί, να δραπετεύσει το πλέον δυναμικό μέρος του πληθυσμού στο εξωτερικό, να υπονομευτούν η εξωτερική και η εσωτερική ασφάλεια και να μετατραπεί η χώρα σε γερμανικό προτεκτοράτο και σε διεθνή παρία.

Η οικονομία διέπεται από το αξίωμα ότι, όταν κάποιος χρωστά πολλά, τότε το πρόβλημα το έχει ο δανειστής και όχι ο δανειζόμενος. Λόγω του μεγέθους του συνολικού ευρωπαϊκού χρέους, το 2010 το πρόβλημα το είχαν η Γερμανία, η Γαλλία, η Ευρωπαϊκή Ενωση και το ευρώ. 

Ακριβώς αυτή την οικονομική αντίληψη αρχικά κατανόησαν και μετά υλοποίησαν οι γειτονικές χώρες, εκβιάζοντας την Ευρωπαϊκή Ενωση και τη Γερμανία. Η Ιταλία, με το τεράστιο εξωτερικό χρέος των 2,4 τρισεκατομμυρίων ευρώ και παρά τη λυσσώδη αντίδραση της Γερμανίας, σφυρίζει αδιάφορα στις ολοένα αυξανόμενες κρατικές δαπάνες της και στη χρηματοδότησή τους από την Ευρωπαϊκή Ενωση, γνωρίζοντας ότι αν επιστρέψει στη λιρέτα θα οδηγήσει τη Γερμανία στην κόλαση.

Αντίστοιχα, η Τουρκία είναι ευχαριστημένη με τα χρέη των περίπου 150 δισεκατομμυρίων ευρώ προς τις ευρωπαϊκές τράπεζες, επειδή οι τελευταίες θα κάνουν το παν για να διασώσουν την τουρκική οικονομία. Ενα μελλοντικό τουρκικό οικονομικό «κανόνι» θα απειλήσει σοβαρά την ύπαρξη του τραπεζικού συστήματος. 

Ταυτόχρονα, οι εξαγωγές της Τουρκίας μέσω της υποτιμημένης τουρκικής λίρας έχουν εκτοξευθεί στα ύψη, η βιομηχανική παραγωγή της καλπάζει αχαλίνωτη, βουλιάζει η χώρα από τους τουρίστες, ενώ η τουρκική λίρα ανατιμήθηκε σε μία ημέρα 2%, μετά την ανακοίνωση της ανάθεσης αμυντικών προγραμμάτων ύψους 13,6 δισεκατομμυρίων ευρώ στην τουρκική βιομηχανία.

Εάν το πολιτικό σύστημα επέλεγε τον οικονομικό εκβιασμό που ακολουθεί η Ιταλία, αντί να διασώσει τις γερμανικές και τις γαλλικές τράπεζες, ή το παράδειγμα της Τουρκίας, υιοθετώντας εθνικό νόμισμα, η Ελλάδα θα απέφευγε την καταστροφή, η δε χώρα σήμερα θα ήταν εθνικά ανεξάρτητη και όχι ένα θλιβερό γερμανικό προτεκτοράτο με άθλιες -κατοχικού τύπου- κυβερνήσεις.

*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-14/08/2018)