Το προσωπικό παράδειγμα

Είναι ευκολότερο να αλλάξεις ολόκληρο τον κόσμο προς το πολύ χειρότερο από το να αλλάξεις τον εαυτό σου λίγο προς το καλύτερο. 

Από τον

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟ 

Μιλάς, αγαπητέ πρωθυπουρ­γέ, για τους φτωχούς... Ισχυρίζεσαι ότι σε ενδια­φέρει τι θα απογίνει με εκείνους που δεν έχουν δουλειά και ελπίδα για το μέλλον. Το ενδιαφέρον σου φαντάζει κάλπικο για πολλούς λόγους, αλλά ας επικεντρωθούμε σε έναν. Εσύ προσω­πικά αδίκησες κάποιους στη ζωή σου και, αντί να ζητήσεις συγγνώμη, έστω με καθυστέρηση ετών, συνήθιζες να αφηγείσαι την πράξη σου με περηφά­νια και αυταρέσκεια. 

Θυμάσαι τι είχες αποκαλύψει σε συνέντευξή σου στο περιοδικό «Schooligans» τον Απρίλιο του 2008, όταν...
ρωτήθηκες για τη στρατιωτική θητεία σου; Ο συντάκτης σε ρώ­τησε: «Εσύ, όταν πήγες Στρατό, εί­χες βάλει βύσμα;» Η απάντησή σου, κ. πρωθυπουργέ, είναι μνημειώδης: «Ναι, είχα βάλει. Είχα έναν γνωστό, πασόκο εκείνη την εποχή, τον οποίο τον πήρα τηλέφωνο για να κάνει κά­τι και αυτός τα ‘κανε χειρότερα. Κα­λύτερα ήμουν πριν το βύσμα!» Η επόμενη ερώτηση ήταν αν κακοπέρασες λόγω του... βύσματος. Απάντησες: «Δεν μπορώ να πω ότι κακοπέρα­σα, αλλά εκείνη την εποχή αισθανό­μουν ότι, αν μ' έπιανες από τη μύτη, θα έσκαγα». 

Τσοχατζόπουλος 

Δεν γνωρίζεις, κ. Τσίπρα, ότι αν κα­τά τη διάρκεια της θητείας σου πά­ρεις βυσματική μετάθεση, άδεια ή με­ταχείριση, κάποιον φουκαρά οπλίτη φορτώνεις με τις σκοπιές σου; Και, όταν το έμαθες, γιατί δεν ζήτησες συγγνώμη από το φτωχόπαιδο που κατάπιε αμάσητη την αδικία, αλλά περιέφερες τη χαμηλής αισθητικής νοοτροπία σου στα έντυπα; Και σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, συνέ­χισες το ρεσιτάλ αδιαφορίας για τον συμπολίτη σου με τα εξής: «Στο τέ­λος, όμως, στάθηκα τυχερός. Είχα βρει έναν νόμο που είχε βγάλει τότε ο Τσοχατζόπουλος, που έλεγε ότι, αν είσαι στον Στρατό και κατέβεις υπο­ψήφιος βουλευτής, παίρνεις προσω­ρινή απόλυση και επανέρχεσαι με­τά. Κατέβηκα, λοιπόν, στις εκλογές - ήμουν ο πρώτος οπλίτης στην ιστο­ρία του Ελληνικού Στρατού που εί­χε γίνει υποψήφιος βουλευτής. Όταν επανήλθα στον Στρατό, είχε μειωθεί η θητεία από 15μηνο σε 12μηνο. Κι έτσι εκεί που χρώσταγα έξι μήνες για να απολυθώ, χρώσταγα ξαφνικά τρεις! Άσε που είχε πέσει τρελό σύρ­μα στη μονάδα ότι ήμουν υποψήφιος βουλευτής και από κει που με στέλνα­νε για αγγαρείες, μόνο προσοχές δεν μου βαράγανε!» Στο τέλος δε είπες το κυνικότατο: «Έτσι είναι στον Στρατό, μωρέ...». Κι έπειτα λες ότι νοιάζεσαι... 

(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-01/07/2015)