Έξω πάμε καλά, μέσα τι γίνεται;

   

Έξω πάμε καλά. Από το 1974 μόνιμα το ’λεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής...Το ίδιο μας λένε και τώρα. Όμως μέσα τι γίνεται είναι το θέμα. Άλλωστε ποτέ δεν είδαμε αυτό το «έξω πάμε καλά» να έχει το οποιοδήποτε αντίκρισμα.
Έστω και μια σταλιά... Αντίθετα, πουθενά τα εθνικά μας θέματα δεν πήγαν καλύτερα. Δεν είδαμε μια λύση που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας μας. Αλλά και πώς αποδεικνύεται ότι πράγματι έξω πάμε καλά; Μήπως κανένας Άγγλος, Γάλλος, Πορτογάλος, Αμερικάνος ήρθε......
να μας βοηθήσει τζάμπα, να μας δώσει ένα κομμάτι ψωμί, χωρίς να αρπάξει όλο και κάτι; Μόνιμα όλοι κατά καιρούς άρπαζαν από την Ελλάδα... Άγγλοι, Γάλλοι, Ρώσοι και μετά το ’50 οι Αμερικάνοι... Και είδαμε την... υγειά μας... Όπως και τώρα. Ακόμη και τα συγχαρητήρια, τα εύσημα και τα βραβεία που μας δίνουν δεν το κάνουν για την ψυχή της μάνας τους, αλλά για να μας έχουν δεμένους, να μη μας χάσουν, γιατί κερδίζουν. Ο κ. Άκερμαν μπορεί να μας πει πόσα έχει πάρει η τράπεζά του, η Deutche Bank, από την Ψωροκώσταινα, που λέγεται Ελλάδα; Δισεκατομμύρια από πανωτόκια.

Αυτά για να μη μας περνάνε για παλαβούς κι αυτοί και οι δικοί μας. Που έφτασε ο Γιώργος Παπανδρέου να μας πει ότι το βραβείο που του ’δωσαν στη Γερμανία ανήκει στον ελληνικό λαό για τις θυσίες που έκανε και για τα πέντε... φάσκελα που πήρε ως αντάλλαγμα...
Αλλά ο Γιώργος και ο κάθε Γιώργος δεν φταίει, εμείς που τους ψηφίζουμε φταίμε... Για σκεφτείτε το...
Τι να το κάνουμε το βραβείο, κύριε Παπανδρέου, και τη διαβεβαίωση ότι «έξω πάμε καλά» όταν το... κοστούμι που μας έχετε ήδη κόψει για το 2011 θα είναι δολοφονικό και γύρευε πόσοι θα το αντέξουν...

Αυτή η κυβέρνηση
δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο
Την ίδια ώρα
ο πρωθυπουργός βραβεύεται με αγαλματίδια
από εκείνους που μας λοιδορούν...
Μάλλον δεν έχει καταλάβει τίποτα η κυβέρνηση απ' ό,τι στην πραγματικότητα συμβαίνει. Αλλιώς δεν εξηγείται ότι αντί να κάνει στοιχειωδώς κοινωνική πολιτική, σχεδιάζει και εξαγγέλλει με τους γνωστούς φορείς «αποκλειστικής ενημέρωσης» που διαθέτει νέους φόρους έμμεσους και άμεσους, νέους τρόπους φορολογίας των ακινήτων μέσω α­νόδου των αντικειμενικών αξιών και μια σειρά από άλλες μίζερες εισπρακτικές αθλιότητες.

Μάλλον δεν έχει καταλάβει πως έχει εξαντλήσει την υπομονή του κόσμου και τις αντοχές του. Ότι οι μισθοί και τα έσοδα έχουν μειωθεί κατά 30% και τα χρήματα των ανθρώπων δεν επαρκούν όχι για να βάλουν κάτι στην άκρη (άρα μηδενική ασφάλεια) αλλά ούτε για την καθημερινή διαβίωση. Η κυ­βέρνηση δικαιώνει στην πράξη το πάγιο αναρχικό σύνθημα «το κράτος είναι ο τρομοκράτης», αφού εισβάλλει στη ζωή των πολιτών και την απογυμνώ­νει από κάθε χαρά και προοπτική ανάτασης. Αντί να είναι εκείνη που προσφέρει προοπτική και ανάτα­ση, προδιαγράφει μαύρο μέλλον θέτονται εξ αποτελέσματος απέναντί της τον κόσμο, το εκλογικό σώμα.

Δεν είναι απολύτως βέβαιο γιατί το κάνει.
Από ανικανότητα να κάνει κάτι άλλο; Είναι η πιθανότερη εξήγηση.
Από αντικειμενική δυσκολία να κάνει πολιτική παροχών; Σωστό κι αυτό, αν και στο βαθμό που ό­λοι καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει η άνεση παρο­χών και η κρίση είναι μεγάλη, κανείς δεν θα περί­μενε δώρα και παροχές. Αυτό που όλοι θα περί­μεναν είναι κίνησες συμμαχικές προς τον κόσμο και όχι εχθρικές.
Συμμαχική είναι η κίνηση του κάνουμε κάτι μαζί για να βγούμε από την κρίση. Εχθρική είναι η κίνη­ση σας παίρνω όλα όσα έχετε για να βγούμε από την κρίση.

Η κυβέρνηση του ΓΑ. Παπανδρέου κινείται στο δεύτερο επίπεδο από προφανή πολιτική ανεπάρ­κεια Συγχρόνως αποκαλύπτεται ότι τα μέτρα της δεν αφορούν όλους, αλλά τη μεγάλη πλειοψηφία των μικρών και μεσαίων εισοδημάτων. Τα προφανή εισοδήματα. Αυτούς που δεν μπορούν να κρυφτούν. Όχι αυτούς που έχουν μεγάλα εισοδήμα­τα, όχι αυτούς που ελέγχουν τα μέσα παραγω­γής. Η ανώτερη και ανώτατη εισοδηματική τάξη (που διαθέτει πάνω από το 70% του πλούτου της χώρας, ενώ πληθυσμιακά είναι περί το 5%) παραμέ­νει στο απυρόβλητο και απολαμβάνει τα κέρδη και τα προνόμια της, όσα είχε πριν, όσα απέκτησε και διατηρεί ανέτως. Αυτή η κοινωνική ανισοτιμία, η δια­φορετική μεταχείριση μειώνει την αξιοπιστία της κυβέρνησης και την τοποθετεί εχθρικά προς τον κό­σμο - αυτόν τον κόσμο που εκλέγει κυβερνήσει.

Αν τα κυβερνητικά σχήματα του Κων. Σημίτη διαπνέονταν από δεξιά αντίληψη και νοοτροπία, με αποτέλεσμα να απομακρύνουν ψυχικά την εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ (που είχε φτάσει το 2000 και μετά να βλέπει ως σωτήρα από τη νεοφι­λελεύθερη λαίλαπα Σημίτη τον Κ. Καραμανλή), η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου βλάπτει καθοριστικά και επί της ουσίας το εκλογικό σώ­μα που αποτελεί σε μεγάλο βαθμό τη βάση τού ΠΑΣΟΚ: Αυτό το σώμα θα αποξενωθεί από το σχήμα που τον καταδυναστεύει φορώντας τον μανδύα του ΠΑΣΟΚ και θα αναζητήσει αλλού λύσεις. Όταν φτάσει εκείνη η ώρα, θα είναι αργά για το ΠΑΣΟΚ να κάνει οτιδήποτε.

Όσο για τον Γ.Α. Παπανδρέου, θα έχει λερώσει το όνομα και την καταγωγή του, όσο κι αυτό θα ισοσκελίζεται από μια πιθανή διεθνή καριέρα που του επιφυλάσσουν όλοι αυτοί που τον καλούν, τον υποδέχονται, τον συγχαίρουν και τον τιμούν. Πρό­σφατα τον βράβευσαν με επίχρυσο αγαλματάκι τύ­που «τέθριππον», με θέμα ανάλογο εκείνου που κοσμεί την Πύλη του Βραδεμβούργου, για τον άθλο του να βυθίσει στη στέρηση και τη μαυρίλα (συνθήκες που ναι μεν δεν δημιούργησε, αλλα παρέλαβε - δεν μπόρεσε όμως να κάνει κάτι δη­μιουργικό ως απάντηση) που υποβάλλει τον ελλη­νικό λαό.

Είναι πολύ άσχημο όλο αυτό που ζούμε. Και πρακτικά και αισθητικά Μένει στον κόσμο να δώσει τις απάντησες κι ας είναι λάθος. Δίκαιες, όμως, θα είναι. Κι αν είναι λάθος, μπορεί να το διορθώσει μετά. Αλλά στο μεταξύ θα έχει βάλει στη θέση τους τη νέα αλαζονεία (Πάγκαλος: μαζί τα φάγα­με), την ψυχρή ψευδολογία του ατάραχου τηλεοπτι­κού Παπακωνσταντίνου και το σύνολο των ομοει­δών στοιχείων που χαρακτηρίζουν τη σημερινή κυ­βέρνηση.



(ΠΗΓΗ)