Η αλήθεια για το μνημόνιο...

Είναι γεγονός ότι χωρίς την βοήθεια της Ευρώπης και του ΔΝΤ θα είχαμε ήδη δηλώσει επίσημα την αδυναμία της χώρας να ανταπεξέλθει στις οικονομικές της υποχρεώσεις. Όπως γεγονός είναι ότι δεν μας υποχρέωσε κάποιος να υπογράψουμε το συγκεκριμένο μνημόνιο! Θα μπορούσαμε να έχουμε διαπραγματευτεί άλλους όρους! Τα τοκογλυφικά επιτόκια που μας επέβαλλε η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η αιτία για τα σημερινά αδιέξοδα...Τα νούμερα δεν βγαίνουν και αυτό το είχαμε επισημάνει από την πρώτη στιγμή όλοι όσοι πιστεύουμε ότι ζούμε σε έναν σκληρό και ανταγωνιστικό κόσμο και όχι στην χώρα των παραμυθιών που γίνονται ακόμη θαύματα.
Τα νούμερα θα εξακολουθήσουν να μην βγαίνουν ακόμη κι αν υπάρξει κυβέρνηση εθνικής ενότητας ή το ΠΑΣΟΚ κερδίσει το 100% των ψήφων στις εθνικές εκλογές. Το δίλλημα που τέθηκε από τον πρωθυπουργό και με αφορμή τις εκλογές στην τοπική αυτοδιοίκηση ήταν κενό περιεχομένου. Στην πραγματικότητα ήταν ομολογία αποτυχίας...
Η αλήθεια για το μνημόνιο είναι ότι μας βοήθησε να μην κηρύξουμε στάση πληρωμών πριν μερικούς μήνες, αλλά περισσότερο βοήθησε τους ξένους δανειστές μας να μην χάσουν τα λεφτά τους. Το μνημόνιο έδωσε τον απαραίτητο χρόνο στις ξένες τράπεζες για να προλάβουν να φορτώσουν τα ελληνικά ομόλογα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και στις κυβερνήσεις τους.
Αν είχαμε χρεοκοπήσει προ μνημονίου, τότε οι ξένες τράπεζες που ήταν φορτωμένες με ελληνικά ομόλογα, θα ήταν υποχρεωμένες να ζητήσουν νέα πακέτα βοήθειας από τις κυβερνήσεις τους. Οι κυβερνήσεις της ΕΕ, λοιπόν, θα χρηματοδοτούσαν έτσι κι αλλιώς κάποιον. Προτίμησαν να χρηματοδοτήσουν την Ελλάδα με επιτόκιο της τάξης του 5%. Αν χρηματοδοτούσαν τις τράπεζές τους το επιτόκιο θα ήταν σχεδόν μηδενικό...
Δεν ήταν θέμα επιτοκίου. Το υψηλό επιτόκιο έμοιαζε πιο πολύ με τιμωρία. Εκείνο που τους ενδιέφερε ήταν να μην εισέλθουν σε έναν φαύλο κύκλο νέων επιδοτήσεων του τραπεζικού συστήματος...
Και τώρα; Αν οι ξένες τράπεζες δεν έχουν πλέον στα χέρια τους ελληνικά ομόλογα, ελάχιστα τους ενδιαφέρει αν θα πέσουμε στον Ζάλογγο. Σημασία έχει γι αυτούς ότι δεν θα χορέψουμε μαζί τον χορό του θανάτου. Αυτό αντιλαμβάνεται, έστω και καθυστερημένα, η κυβέρνηση Παπανδρέου και αρχίζει έτσι να νιώθει το έδαφος να χάνεται κάτω από τα πόδια της.
Θα μπορούσαμε να πούμε όχι στο μνημόνιο; Η απάντηση είναι αρνητική. Αυτά που θα χάναμε θα ήταν περισσότερα από εκείνα που ενδεχομένως θα κερδίζαμε. Το θέμα είναι ότι θα μπορούσαμε να ζητήσουμε άλλους όρους. Δεν θα τους αρνιόντουσαν. Στην κατάσταση που βρισκόντουσαν εκείνοι, είχαν περισσότερα να χάσουν απ’ ότι θα κέρδιζαν με 1% ή 2% μεγαλύτερο επιτόκιο. Για μας όμως αυτές οι διαφορές ήταν σημαντικές. Με άλλους όρους θα μπορούσαν και να βγαίνουν σήμερα τα νούμερα...
Από εκεί και πέρα χρεώνουμε στο μνημόνιο όλα τα κακά της μοίρας μας. Αντί να αποφασίσουμε μόνοι μας να κάνουμε αυτά που δεν κάναμε τα τελευταία 30 χρόνια, αναθεματίζουμε τους ξένους που μας υποδεικνύουν τα αυτονόητα. Αλλά αυτό είναι βολικό για μία κυβέρνηση που δεν θέλει στην πραγματικότητα να πάρει το πολιτικό κόστος της αναμόρφωσης αυτής της χώρας...
Τα spreads; Τις τελευταίες ημέρες νομίζουμε ότι πήραμε όλοι ένα μάθημα για το πώς ανεβαίνουν και το πώς πέφτουν τα spreads. Θα πρέπει να το έχει εμπεδώσει και ο κ. Παπανδρέου...

(ΠΗΓΗ)