Η άποψη των… μεθυσμένων

Κάθισα αναπαυτικά στο καρεκλάκι του καφενείου στο χωριό μου και παρήγγειλα το ούζο μου. Βλέποντας το πλήθος που περνούσε από μπροστά μου για να πάει να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα, συλλογίστηκα τις κουβέντες που είχα με σειρά ψηφοφόρων και άρχισα να καταλήγω για το πώς ψηφίζει το χωριό μου, το οποίο σαν μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας αντανακλά όλες τις τοπικές κοινωνίες.

1. Κάποιοι ψηφίζουν από συμφέρον (θα μου κάνουν εκείνο το ρουσφέτι, θα με βοηθήσουν…)
2. Κάποιοι από υποχρέωση (μου έκαναν το ρουσφέτι, με βοήθησαν ήδη…)
3. Πολλοί ψηφίζουν από συνήθεια (μια ζωή αυτούς ψηφίζω, τώρα θα αλλάξω;)
4. Μεγάλο ποσοστό ψηφίζει από συγγένεια (ο κουμπάρος κατεβαίνει υποψήφιος με αυτά τα καθάρματα, αλλά τι να κάνω;)
5. Αρκετοί ψηφίζουν από κομματική πειθαρχία (όποιον κατεβάσει το κόμμα…)
6. Άλλοι ψηφίζουν από ελπίδα (δεν μπορεί, κάτι θα κάνουν τώρα…)
7. Καμιά ντουζίνα ψηφίζει από… ανθρωπισμό! (καλός άνθρωπος, με χαιρετάει συνέχεια στον δρόμο…)
8. Όχι και λίγοι, ψηφίζουν από προσωπικές διαφορές (αφού αυτός είναι με αυτούς, εμείς είμαστε με τους άλλους…)
9. Μερικοί ψηφίζουν από… εγωισμό (είχα δίκιο που τον ψήφισα, δεν θα μου πείτε εσείς τι να κάνω…)
10. Κάποιοι ψηφίζουν από αδιαφορία (τι με ενδιαφέρει εμένα ποιος βγει;)
11. Άλλοι από αντίδραση (ρίχνουμε κανά σύνθημα στο ψηφοδέλτιο, και βγαίνει άκυρο…)
12. Άλλοι από απογοήτευση (όποιος και να βγει δεν αλλάζει τίποτα, όλοι ίδιοι είναι…)
13. Πολλοί δεν ψηφίζουν καθόλου (δεν συμμετέχω σε αυτό το καραγκιοζιλίκι, έχω αηδιάσει…)
14. Κανά –δυο θα ψηφίσουν από… μίσος! (αφού ο κόσμος δεν καταλαβαίνει, θα ψηφίσω και γω τον απατεώνα που θέλει, να τους αλλάξει τα φώτα…)
15. Μεγάλο ποσοστό ψηφίζει από...δόλο (αφού θα βγει σίγουρα, πρέπει να πάμε μαζί του για ωφεληθούμε και εμείς κάτι…)

Και η ώρα περνούσε και τα παραδείγματα πλήθαιναν. Και σοκαρίστηκα όταν ανακάλυψα ότι δεν βρέθηκε ένας, ναι ούτε ΕΝΑΣ, να μου πει “Ψηφίζω αυτόν που θεωρώ πιο άξιο, πιο τίμιο και πιο ικανό, να παραδώσει στα παιδιά μας έναν καλύτερο τόπο, ένα καλύτερο αύριο”.
Και με έπιασε τέτοια μελαγχολία, γιατί είδα ότι αυτή η άρρωστη νοοτροπία του Έλληνα δεν θα ξεριζωθεί τόσο εύκολα και τόσο γρήγορα όσο θα ήθελα. Δυστυχώς, οι γενιές οι δικές μας (είμαι 38) και των μεγαλύτερων, είμαστε καταδικασμένες.

Ακολούθησε ένα δεύτερο ούζο, ήρθε η παρέα, πάρε και το τρίτο, τέταρτο, πέμπτο, έκτο, και όλα άρχισαν να αλλάζουν. Τα έβλεπα όλα όμορφα, γελούσα και ένιωθα ευτυχισμένος που ήμουν σε αυτή την χώρα, δεν μας έσκιαζε φοβερά καμιά.
Τι χαζομάρες, καθόμουν και σκεφτόμουν!
Άντε στην υγεία μας και άσπρο πάτο (Τον πάτο θα τον δούμε, να ‘στε σίγουροι…)
Τελικό συμπέρασμα: Σε μια χώρα όπου οι θεσμοί λειτουργούν σαν μεθυσμένοι, οι πολίτες ψηφίζουν σαν μεθυσμένοι και οι πολιτικοί διοικούν σαν μεθυσμένοι… σε αυτήν την χώρα αντέχεις να ζεις, πριν να σου στρίψει, μόνο αν είσαι μεθυσμένος.
Κι όμως, κάποτε, οι πρόγονοί μας, μεθούσαν στο όνομα του αγώνα για την λευτεριά...

Αναγνώστης


(ΠΗΓΗ)