Shark Tank

Το μνημόνιο έστειλε κυριολεκτικά την Ελλάδα στον Μεσαίωνα! Οι υποχρεωτικές περικοπές σε όλους τους τομείς οδήγησαν την Ελλάδα στη λίστα των κρατών που έχουν μηδενική ανταγωνιστικότητα και πωλούνται αντί πινακίου φακής.

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΡΑΓΚΑΣ

Λίγο πριν να φέξει στη Νέα Υόρκη οι ουρανοξύστες φαντάζουν πανίσχυρα - απόκοσμα όντα. Η τηλεόραση μετέδιδε την άρρωστη φυσιογνωμία του μουσουλμάνου - μοναχικού λύκου που σκόρπισε τον θά­νατο στον ποδηλατόδρομο στο West Side Highway και έπεσε πάνω σε σχο­λικό λεωφορείο που του έκλεισε τον δρόμο στην οδό Chambers κάτω από τη γέφυρα Τribeca. Όλα τα κανάλια έδει­χναν ανά δύο λεπτά το βίντεο όπου ο γενειοφόρος τρομοκράτης προσπα­θεί να ξεφύγει τρέχοντας μέσα από τη ροή των αυτοκινήτων, μέχρι την ώρα που εξουδετερώνεται και σω­ριάζεται στο έδαφος. Ένα ακόμη ταραγμένο μυαλό που έστειλε έτσι ξαφ­νικά στον θάνατο οκτώ ανθρώπους και τραυμάτισε άλλους 15. Έγινε μόδα - συ­νταγή των φανατικών του Ισλάμ η επί­θεση με κάποιο φορτηγό σε διαβάτες ή σε συγκεντρωμένο πλήθος. Νίκαια, Βε­ρολίνο, Λονδίνο, Βαρκελώνη και τώ­ρα Νέα Υόρκη.

Όπως έγραφα αυτό το σημείωμα, το μάτι μου έπεσε στο ελληνικό Διαδίκτυο. Διάβασα ότι συνελήφθη ο Αλβανός δολοφόνος του Ζαφειρόπουλου και αναζητούνται οι συνεργοί του. Επιβε­βαιώθηκαν όσα εκτίμησα στην πρω­ινή εκπομπή μου στα «Παραπολιτικά FM». Σκότωσαν τον τραγικό δικη­γόρο, εκβιάζοντας τον ίδιο και απαι­τώντας 5.000.000 ευρώ από τον πε­λάτη του, τον Φλώρο της Energa. Η υπόθεση αυτή έχει πολύ βάθος, γιατί οι κακοποιοί -σύμφωνα με πληροφο­ρίες- συνδέονται με άλλους μέσα στον Κορυδαλλό που έχουν συλληφθεί για την απόπειρα δολοφονίας του αντίδικου δικηγόρου. Μετά, είδα ότι ο Νίκος Αγαπηνός ανέλαβε το διαζύγιο της Βίκυς Σταμάτη με τον Άκη Τσοχατζόπουλο. Αυτή η ιστορία δεν έχει τέλος. Άραγε, η Σταμάτη και ο Ζήγρας ήταν οι μόνοι που ήξεραν για τις μίζες; Ο Ση­μίτης και τα άλλα μέλη του ΚΥΣΕΑ εί­χαν πλήρη άγνοια;

Εδώ στην Αμερική (όπου αρκετά ραδι­όφωνα αναμεταδίδουν το πρόγραμμά μου) βεβαιώθηκα ότι υπάρχει ελπίδα για τα παιδιά μας, τις νέες γενιές των Ελλήνων. Μακριά από την κατεχόμενη γη. Έξω. Αυτό το μήνυμα πήρα από τα πρόσωπα και τις κουβέντες όσων Ελλή­νων συνάντησα. Εδώ, στη μεγάλη χώ­ρα, έχουν κέφι να δημιουργήσουν. Βρί­σκουν ευκαιρίες να βγάλουν λεφτά. Να ζήσουν καλύτερα Να αναπτύξουν δεξι­ότητες. Να υλοποιήσουν ιδέες. Φυσικά, δεν είναι εύκολα τα πράγματα στην Αμερική, ούτε περπατάς και μαζεύεις λεφτά που πέφτουν από τον ουρανό. Η χώρα όμως είναι ελεύθερη, δημοκρα­τική και επιβραβεύει όσους εργάζονται σκληρά και έχουν πράγματι καινοτόμες ιδέες. Πολλοί από τους συμπατριώτες μας ασχολούνται με «έξυπνες» εφαρ­μογές στο Διαδίκτυο, ενώ άλλοι προτι­μούν τα παραδοσιακά εστιατόρια, που αφήνουν μπόλικο παραδάκι σε αυτή τη μητρόπολη του κόσμου.

Ακούω συχνά-πυκνά τον Αλέξη Τσίπρα και τον Κυριάκο Μητσοτάκη να μιλάνε για επιστροφή στην ανάπτυξη και για επάνοδο όλων των επιστημόνων, των νέων ανθρώπων που έφυγαν για να βρουν μια θέση στον ήλιο κάποιου κρά­τους της Ευρώπης ή πήγαν στην Αμε­ρική και στην Αυστραλία. Έφυγαν για να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Με κάποια πραγματική ελπίδα για το μέλλον. Βαρέ­θηκαν να ακούνε τις υποσχέσεις του πο­λιτικού κόσμου στην Ελλάδα. Όσα λέ­νε αυτοί οι κύριοι κοντράρονται ευθέως με τη λογική και την πραγματικότητα. Προτού έρθει το μνημόνιο, η περίφη­μη Ψωροκώσταινα -όπως την έλεγαν- ήταν τουλάχιστον 20 με 30 χρόνια πί­σω από την Αμερική και την Ευρώπη. Σε όλους τους τομείς. Στην έρευνα, στην τεχνολογία, στην οργάνωση επιχειρή­σεων, στις επιστημονικές εφαρμογές. Ο,τι ζει σήμερα ο Δυτικός κόσμος ερχό­ταν στην Ελλάδα έπειτα από δεκαετίες. Παλιά παρακολουθούσαμε τις εξελίξεις μέσα από ταινίες του Χόλυγουντ, τώρα μέσω του Ιντερνέτ. Εδώ, δεν μπορούμε να οργανώσουμε ούτε τα ηλεκτρονικά εισιτήρια. Ποιος θέλει να επιστρέφει σε περιοχή με μισθούς των 350-400 ευρώ και ανύπαρκτες συντάξεις;

Το μνημόνιο έστειλε κυριολεκτικά την Ελλάδα στον Μεσαίωνα! Οι υποχρεω­τικές περικοπές σε όλους τους τομείς, οι συνεχείς υποτιμήσεις της οικονομί­ας και των εισοδημάτων, οδήγησαν την Ελλάδα στη λίστα των κρατών που έχουν μηδενική ανταγωνιστικό­τητα και πωλούνται αντί πινακίου φα­κής. Ποιος ή ποιοι θέλουν να επενδύ­σουν ή να ζήσουν σε χώρα τοξική, με capital controls, εισαγόμενη νομοθε­σία, Σύνταγμα σε αναπηρική καρέκλα και κυρίως ανθρωποφαγική φορολο­γία που θέλει τον πολίτη στο κρεματό­ριο και κάποια κυβερνολαμόγια (πότε δεξιά και πότε αριστερά) να απολαμβά­νουν το luxury life της εφήμερης εξου­σίας τους;

Εδώ, στη Νέα Υόρκη, έχω στέκι μια brasserie που ανήκει σε Έλληνες, στην 3η Λεωφόρο. Σε αυτήν πίνω τον καφέ μου, τρώω χωριάτικη και κουτσομπο­λεύω με ομογενείς. Οι ιδιοκτήτες έχουν βγάλει πολλά λεφτά, επένδυσαν αρκε­τά σε περιοχές της Αθήνας, αλλά τώρα βλέπουν να χάνονται οι κόποι τους. Θέ­λουν μόνο να πηγαίνουν για διακοπές στην Ελλάδα ή για... πάντα, να ταφούν δηλαδή στα πάτρια εδάφη.

Υπάρχει μια εκπομπή στην αμερικανική τηλεόραση που μου αρέσει πολύ να τη βλέπω. Λέγεται «Shark Tank». Μπρο­στά σε πασίγνωστους παρουσιαστές-επενδυτές, επιχειρηματίες όλων των ηλικιών παρουσιάζουν μοντέρνες ιδέ­ες, αναλύουν τα επιχειρηματικά πλάνα τους και προσφέρουν έναντι κάποιου σημαντικού ποσού ποσοστό της επι­χείρησης. Ζητάνε τα λεφτά για να την αναπτύξουν, αλλά και για να έχουν τη συμπαράσταση των γνωστών παρουσιαστών-επενδυτών που θα δεχθούν να αγοράσουν το ποσοστό. Εκεί αρχίζει ένα φοβερό παζάρι. Εκεί βλέπεις πώς αναπτύσσονται οι ιδέες σε μια οικονομία. Ακόμη και για πoπ κορν που μπαίνει στην αγορά σε διάφορες γεύσεις φρού­των. Αναρωτιέμαι εάν θα μπορούσε η δική μας τηλεόραση να προβάλλει ένα τέτοιο παιχνίδι.

Αλήθεια, πόσες μνημονιακές υπηρεσίες θα είχαν επέμβει να το ελέγξουν και να το φορολο­γήσουν; Για να έχεις επιστρο­φή στην ανάπτυξη, πρέπει να έχεις κοινωνία με κέφι και όχι με φόβο...

(ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ-02/11/2017)