Η Γιάλτα, ο Γιώργος και η Μέρκελ

Γράφει ο Μάνος Οικονομίδης

Ο κόσμος μας δεν θα ήταν ποτέ αυτός που παραλάβαμε και θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές, αν δεν υπήρχε η Γιάλτα… Στην ομιχλώδη πόλη της Κριμαίας στην Ουκρανία, ξεκίνησε στις 4 Φεβρουαρίου του 1945, για να ολοκληρωθεί μετά από επτά ημέρες, η ομώνυμη Διάσκεψη, που έμελλε να χαράξει σε…

χαρτοπετσέτα, τα σύνορα του Νέου Κόσμου. Της ανθρωπότητας που θα έβγαινε από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο βαθιά πληγωμένη, αλλά έχοντας μάθει ελάχιστα από τα λάθη της, όπως απέδειξε η συνέχεια της ιστορίας του ανθρώπου.

Ίσως να έφταιγε το γεγονός ότι μέσα σε επτά ημέρες, μονάχα ο Δημιουργός δεν έκανε λάθη. Ίσως η επιλογή της τοποθεσίας: Στην έδρα του Κομμουνισμού, και μάλιστα με τον λάθος ηγέτη, καθώς ο Ιωσήφ Στάλιν ήταν υπερβολικά ωμός, και χωρίς ίχνος από την πολιτική ιδιοφυία του Βλαντιμίρ Λένιν. Στα τουρκικά άλλωστε, η λέξη Γιάλτα σημαίνει «λάθος»…

Στη Διάσκεψη της Γιάλτας, οι τρεις ηγέτες που κέρδισαν τον πόλεμο, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ και ο Ιωσήφ Στάλιν επέλεξαν το «who is with whom» για τα υπόλοιπα κράτη του κόσμου. Και διαμόρφωσαν ένα status quo, το οποίο κληρονομείται από γενιά σε γενιά, μέχρι τις μέρες μας.

Στην πατρίδα του λογοτέχνη Άντον Τσέχοφ λοιπόν, το «μυθιστόρημα» που έγραψαν οι «Τρεις μεγάλοι», όπως τους θυμάται η Ιστορία, ήταν έμπλεο από… ανορθογραφίες. Το «αγκάθι» της Πολωνίας, δεν ξεπεράστηκε ποτέ, και μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και σήμερα, η χώρα της οποίας οι υδραυλικοί εξελίχτηκαν σε «εθνική απειλή» για το εργασιακό σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποτελεί διαρκές πρόβλημα. Θυμηθείτε ότι εκεί ήθελαν οι Αμερικανοί να εγκαταστήσουν την αντιπυραυλική ασπίδα, που θα… κοιτούσε πονηρά τη Ρωσία.

Η Ελλάδα, πέρασε στη σφαίρα επιρροής της Αγγλίας. Και ευρύτερα της Δύσης, μια εθνική επιλογή, την οποία πληρώσαμε αρχικά με εμφύλιο αίμα, έμελλε ωστόσο να αποδειχθεί καθοριστικά ευεργετική για την επιβίωση της χώρας. Επειδή ακριβώς «ανήκαμε στη Δύση», ο Εθνάρχης Καραμανλής πέτυχε να μας βάλει στην ΕΟΚ με λιγότερες αντιδράσεις και εμμονές, και έτσι ζήσαμε για δεκαετίες χάρη στα κοινοτικά πλαίσια στήριξης.

Στη Γιάλτα γεννήθηκε ο ΟΗΕ. Που όφειλε να διαδραματίσει ρόλο ασφαλιστικής δικλείδας, για να μην επαναληφθεί στο μέλλον ένας νέος Παγκόσμιος Πόλεμος. «By the book», Παγκόσμιος Πόλεμος δεν έγινε. Γίνονται ωστόσο πολλοί μικρότεροι, με πολυδιάστατες αφορμές και διακυβεύματα, που ο καθένας τους τσαλακώνει και μια σελίδα του μέλλοντος της ανθρωπότητας.

Χάρη στην ύπαρξη του ΟΗΕ βέβαια, στην Ελλάδα… έχουμε δουλειά, πλάθοντας υπαρκτά ή όχι σενάρια για πιθανή μετακόμιση του Γιώργου Παπανδρέου, με τις όποιες πολιτικές παρενέργειες θα έχει, στη χώρα αλλά και, κυρίως, στο εσωτερικό του Κινήματος που ίδρυσε ο πατέρας του.

Το κυριότερο ωστόσο λάθος της Συνδιάσκεψης της Γιάλτας, ήταν η διαχείριση της μελλοντικής Γερμανίας. Ο Τσόρτσιλ είχε προτείνει τον διαμελισμό της. Οι υπόλοιποι δίστασαν. Πίστεψαν τελικά ότι γονατίζοντας την πολεμική μηχανή των επιγόνων του ναζισμού, η Γερμανία θα σταματούσε να αποτελεί απειλή για το μέλλον της Ευρώπης.

Σήμερα, 4 Φεβρουαρίου του 2011, η Αγγέλα Μέρκελ, μια Γερμανίδα που μεγάλωσε και ωρίμασε στη… λάθος πλευρά του Τείχους του Βερολίνου, έβαλε την Ενωμένη Ευρώπη στο καλούπι του δικού της οράματος για το μέλλον. Φτιαγμένου από μπετά, σκοτεινού και δυσκίνητου, όπως η γερμανική γλώσσα. Δικαίωσε, έστω και εξ αντανακλάσεως τις ανησυχίες του Τσόρτσιλ. Δυστυχώς…

(Πηγή)