Η πόρτα που… δεν άνοιξε το 2008

Η ευρυμάθεια του γνωστικού κόσμου του Ευάγγελου Βενιζέλου, είναι… χιλιοτραγουδισμένη. Όπως και ο σεβασμός που εκπέμπει η παρουσία του στον πολιτικό βίο του τόπου, σε κοινωνικές και ιδεολογικές «γειτονιές» που δεν περιχαρακώνονται στον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Ούτε καν της Κεντροαριστεράς.

Ο πολιτικός που ανέλαβε εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, όταν από το Κίνημα κόντευε να φύγει…

ακόμη και η οικογένεια του ιδρυτή, στα δύσκολα χρόνια της «κάθαρσης» του 1989, περπάτησε μια πολιτική διαδρομή σχεδόν χωρίς ούτε μισό… παραπάτημα. Μέχρι το βράδυ των εκλογών του 2007, τότε που βλέποντας το ΠΑΣΟΚ να κατρακυλά σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά, δεν άντεξε. Πήγε στο Ζάππειο και έθεσε θέμα ηγεσίας.

Πολλοί του καταλόγισαν σπουδή. Διαστρέβλωσαν τις πολιτικές προτεραιότητες που έπρεπε να θέσει τότε το Κίνημα της Αλλαγής, για να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των κοινωνικών ομάδων που το κατέστησαν πλειοψηφικό ρεύμα στην Ελλάδα, ακόμη και όταν… δεν βρίσκεται στην Κυβέρνηση.

Όταν λοιπόν το οικόσημο των Παπανδρέου σηκώθηκε ψηλά από τους συνδικαλιστές που το μνημόνιο υποπτεύεται ως φυσικούς αυτουργούς της απαλλοτρίωσης της εθνικής αξιοπρέπειας, ο Βενιζέλος έχασε. Το ΠΑΣΟΚ δεν άλλαξε χέρια και ο ίδιος βρέθηκε κοντά στην έξοδο.

Η πόρτα (της εξόδου) δεν άνοιξε ποτέ, το καλοκαίρι του 2008. Και λίγους μήνες αργότερα, ο πολιτικός ιδεασμός του Κώστα Καραμανλή στη ΔΕΘ, επέτρεψε στο ΠΑΣΟΚ να περάσει μπροστά. Κέρδισε τις εκλογές του 2009, και ο Ευάγγελος Βενιζέλος τοποθετήθηκε στο «άκαπνο» υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

Δεν έχασε ωστόσο ποτέ το παράσημο της πολιτικής ανωτερότητας, έναντι σχεδόν όλου του υπόλοιπου πολιτικού δυναμικού της χώρας. Και εν μέσω της κρίσης, η φωνή του απέκτησε πρόσθετη βαρύτητα. Σε εκείνον έστρεψαν πολλοί το βλέμμα τους. Προσδοκώντας και περιμένοντας.

Χθες, ο Ευάγγελος Βενιζέλος διέβη τον Ρουβίκωνα. Γκρέμισε την πόρτα που δίστασε να ανοίξει το 2008. Δεν θα φύγει φυσικά από το ΠΑΣΟΚ. Διεκδικεί αντιθέτως τον ρόλο του ηγέτη που θα σταματήσει τους Έλληνες από το να… φύγουν από το ΠΑΣΟΚ. Και μάλλον ήταν απόλυτα συνειδητή, και καλά ζυγισμένη η επιλογή του να τα βάλει με τον Γιάννη Ραγκούση. Το στέλεχος στο πρόσωπο του οποίου αντικατοπτρίζονται πολυσύνθετες ετερότητες του νεοπαπανδρεϊσμού.

Σήμερα, προσερχόμενος στη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, ο Ευάγγελος Βενιζέλος έδειξε ότι τίποτα δεν είναι πια ίδιο στο κυβερνητικό στρατόπεδο. «Το θέμα  μου δεν ήταν, ούτε είναι ο κ. Ραγκούσης. Την άποψή μου την έχω πει στον Πρωθυπουργό. Η χώρα βρίσκεται σε κρίση, η διαχείριση της οποίας απαιτεί ψυχραιμία, υπευθυνότητα, ευελιξία, αποφασιστικότητα και συγκατάβαση. Αυτό που μετράει είναι το ασφαλές μέλλον της χώρας και η συνοχή της κοινωνίας».

Η λεκτική υπέρβαση είναι προφανής. Όπως προφανές είναι και το… ποιος βρίσκεται από την πλευρά του μέλλοντος και της κοινωνικής συνοχής.

(Πηγή)