Νά γιατί δεν «τα φάγαμε όλοι μαζί»

Πριν καταδικάσουμε την πατρίδα μας για αστείρευτο φαγοπότι, στο οποίο οι Έλληνες υπήρξαν συνδαιτυμόνες και ομοτράπεζοι, ας δούμε τι γίνεται και στον υπόλοιπο πλα­νήτη. Καλύτερη και πιο αξιόπιστη πηγή για το τι συμβαίνει παγκοσμίως είναι φυσικά η ιστορία των οικονομικών εγκλημάτων. Ποιο ήταν όμως το μεγαλύτερο (από πλευ­ράς οικονομικού ύψους) σκάνδαλο μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, που...

συγκλό­νισε μια κρατική οικονομία και παρ' ολί­γον να συμπαρασύρει στον όλεθρο κράτη και επιχειρήσεις. Μα φυσικά το σκάνδαλο Enron στις ΗΠΑ, ύψους περίπου 900 δις δολαρίων. Χρηματιστηριακές Αρχές, η πα­ντοδύναμη και αδέκαστη, όπως επιθυμεί να θεωρείται παγκοσμίως, Επιτροπή του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης, Πολι­τειακές Τραπεζικές Αρχές, αλλά ακόμη και η περιώνυμη Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, η διάσημη FED, πιάστηκαν κυριολεκτικά στον ύπνο (για να μην υποθέσουμε τίποτε χειρότερο).

Αποτέλεσμα: ένα σκάνδαλο μαμούθ, το σκάνδαλο της Enron, ύψους 900 δις δολα­ρίων. Θύματα: καταναλωτές, επενδυτές, ασφαλιστικά ταμεία, τράπεζες, επενδυτικά κεφάλαια κλπ. 

Πιστεύει κανείς ότι, στα 191 έτη λειτουργίας του νεότερου ελληνικού κράτους, το συνο­λικό τίμημα της διαφθοράς είναι μεγαλύτερο από το ποσό ρεκόρ των 900 δις δολαρίων του σκανδάλου Enron; Μάλλον όχι. Μην κοροϊδευόμαστε λοιπόν. Σε όλο τον πλανήτη γίνονται σκάνδαλα και υπάρχει δι­αφθορά. Και τα μεγάλα σκάνδαλα και η τε­ράστια διαφθορά εντοπίζονται στις μητροπό­λεις του καπιταλισμού. Απλώς στην Ελλάδα η υπέρμετρη επίκληση της διαφθοράς (και ιδιαίτερα τώρα τελευταία που θα πλησιάζουν οι εκλογές) γίνεται για να αποσιωπηθούν άλ­λες ευθύνες, πολύ μεγαλύτερες. 

Ζούσαμε με ξένες «τσέπες» 

Αρκετοί από τους αναγνώστες πιθανότατα θα γνωρίζουν για την Τράπεζα Διεθνών Δι­ακανονισμών (BIS-BANK for Ιnternational Settlements). Η εν λόγω τράπεζα λειτουρ­γεί αποκλειστικά για να διενεργούνται συ­ναλλαγές είτε μεταξύ κεντρικών τραπεζών είτε μεταξύ διεθνών οργανισμών, ενώ δεν ελέγχεται από καμία κεντρική κυβέρνηση. Ουσιαστικά αποτελεί μια τραπεζική ύπερ­οντότητα πάνω από το παγκόσμιο τραπεζι­κό σύστημα, αφού ελέγχει τις συναλλαγές μεταξύ κεντρικών τραπεζών. Ενώ με τη σειρά τους οι κεντρικές τράπεζες, όπως είναι γνωστό, ελέγχουν τις συναλλαγές με­ταξύ των τραπεζών της κάθε χώρας, είτε συναλλαγές μεταξύ τραπεζών διαφορετι­κών χωρών. Για τους οπαδούς της θεωρίας της παγκόσμιας συνομωσίας, η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών-BIS είναι η παγκό­σμια υπέρ-τράπεζα. 

Σύμφωνα λοιπόν με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών-BIS για να θεωρείται βιώσιμο ένα εθνικό χρέος θα πρέπει να είναι οπωσδή­ποτε μικρότερο από το 85% του ΑΕΠ. 

Η Ελλάδα εντάχθηκε στο Μνημονιακό Κα­θεστώς το 2010. Για το 2010, λοιπόν, που η ύφεση για τρίτη συνεχή χρονιά πλήττει την ελληνική οικονομία, άρα μειώνεται για τρί­τη συνεχή χρονιά το ελληνικό ΑΕΠ, η Τρά­πεζα Διεθνών Διακανονισμών-BIS και με βάση συνολικό και συσσωρευμένο από συ­στάσεως του ελληνικού κράτους χρέος των ελληνικών νοικοκυριών, κατατάσσει την Ελλάδα στην 14η θέση της λίστας των 18 πιο ανεπτυγμένων κρατών (εξαιρεί την Ελβετία και την Ιρλανδία). Η παγκόσμια κατάταξη για τα εθνικά χρέη των νοικοκυριών για το 2010 φαίνεται στον πρώτο πίνακα. 

Όμως η Τράπεζα διεθνών διακανονισμών- BIS προχωρά και σε μια άλλη συνολική και τελική κατάληξη για τις 18 πιο ανεπτυγμέ­νες χώρες. Για να συντάξει αυτή τη λίστα χρησιμοποιεί τον όρο «συνολικό εθνικό χρέος». Αθροίζει δηλαδή τα επιμέρους χρέη των νοικοκυριών των επιχειρήσεων, καθώς και το δημόσιο χρέος. Η λίστα του Συνολικού Χρέους για το 2010, στην οποία η Ελλάδα κατατάσσεται στην 15η θέση στις 18 πιο ανεπτυγμένες χώρες, φαίνεται στον δεύτερο πίνακα. 

Και αν κάποιος τολμήσει και φέρει την πα­ραμικρή αντίρρηση, θα τον παραπέμψουμε στην αντίστοιχη λίστα του 2009. Η λίστα του συνολικού χρέους για το 2009, στην οποία η Ελλάδα κατατάσσεται στην 13η θέση στις 17 πιο ανεπτυγμένες χώρες, φαίνεται στον τρίτο πίνακα. 

Τα επίσημα και πέραν πάσης αμφισβήτη­σης στοιχεία δείχνουν ότι οι Έλληνες δεν ζούσαν ποτέ πάνω από τις δυνάμεις τους και ότι η πατρίδα μας χρωστάει πάντα ως ποσοστό του ΑΕΠ πολύ λιγότερα από τους δανειστές-μνημονιακές δυνάμεις. Παρ' όλα αυτά, σήμερα είμαστε όλοι αντιμέτωποι με την θλιβερή μνημονιακή πραγματικότητα. 

Του Δευκαλίωνος 

(Π.Hot-Doc-26/4/2012)