■ Φίλες και φίλοι της στήλης, η αλήθεια είναι πως τον τελευταίο καιρό ψιλοχοθήκαμε. Κάτι η πλούσια ειδησεογραφία, κάτι η θερινή ραστώνη, κάτι... δικά μας, είχαν αποτέλεσμα να μας κρατήσουν για κάμποσο καιρό μακριά σας, θα μας επιτρέψετε ως εκ τούτου, γιο σήμερα τουλάχιστον, να μην εμβαθύνουμε στις... γωνιές του Πενταγώνου, αλλά να σας εξομολογηθούμε μια μικρή ιστορία...
■ Είναι μια ιστορία που ακόμη και σήμερα δεν έχω καταλάβει εάν συνέβη στην πραγματικότητα, εάν την είδα σε όνειρο ή μου παρουσιάστηκε κάποιο μεσημέρι Κυριακής σαν σε όραμα. Έτρεξα σε γιατρούς, επισκέφθηκα μαθητευόμενους μάγους, προσέτρεξα για βοήθεια σε πνευματικούς, όλοι τους όμως μου είπαν πως αν ζητούσα απαντήσεις για την ιστορία που θα σας περιγράψω παρακάτω θα έπρεπε να απευθυνθώ σε κάποιο μαντείο ή εναλλακτικά στο... ΓΕΣ.
■ Η ιστορία μας διαδραματίζεται σε κάποιο αεροδρόμιο στα... πολύ δυτικά προάστια των Αθηνών. Το ημερολόγιο έγραφε 30 Μαΐου 2013. Οι δείκτες του ρολογιού έδειχναν λίγο μετά τις 4 το απόγευμα. Ένα δυνατό αγέρι με ταχύτητα 35 κόμβους (περίπου) σάρωνε απ' άκρου εις άκρον το σχεδόν γεμάτο από ιπτάμενες μηχανές χώρο δίπλα στον αεροδιάδρομο. Μια από αυτές τις ιπτάμενες μηχανές, χαρακτηριστικό της οποίας ήταν ότι μπορούσε να πετάξει χωρίς πιλότο, πήρε θέση για την απογείωση της. Ο έλικας μπήκε σε λειτουργία και με κάποιο ελαφρύ κλυδωνισμό άρχισε να παίρνει ύψος.
■ Ήταν ακριβώς η στιγμή που συνέβη το μοιραίο. Η ιπτάμενη μηχανή χωρίς πιλότο (θα τη λέμε τηλεκατευθυνόμενο γιο λόγους οικονομίας λέξεων) άρχισε να μην υπακούει. Η εντολή δόθηκε άμεσα: να ανοίξει το αλεξίπτωτο και να κατέβει το τηλεκατευθυνόμενο. Έλα όμως που ο άνεμος είχε αποφασίσει διαφορετικά.
■ Το τηλεκατευθυνόμενο (θα το λέμε UAV για ακόμη μεγαλύτερη οικονομία λέξεων) κατέβηκε άτσαλα στον αεροδιάδρομο. Το αλεξίπτωτο δε ν κατάφερε να το συγκρατήσει. Το UAV άρχισε να σέρνεται πάνω στο τραχύ τσιμέντο, να χτυπάει πάνω σε σταθερά και ασταθή αντικείμενα που βρίσκονταν στον χώρο, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να πάρει φωτιά οπό τις σπίθες που προκλήθηκαν. Στην περιοχή έσπευσαν πυροσβεστικές δυνάμεις και ευτυχώς η φωτιά έλαβε γρήγορο τέλος προτού προλάβει να προκαλέσει ανεπανόρθωτες ζημιές στο σκάφος...
■ Κάπου εκεί, φίλες και φίλοι της στήλης, έληξε και η ιστορία μας, η οποία αντίθετα με τα παραμύθια δεν είχε και το καλύτερο τέλος... Βεβαίως από την άλλη ούτε και το χειρότερο, αν κρίνουμε από κάτι αντίστοιχο που συνέβη πριν οπό μερικές μέρες, μέσα βαθιά σε κάτι ορεινούς όγκους της χώρας...
■ ΥΓ.: Οποιοδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, χρόνους, καταστάσεις και ιπτάμενα μη επανδρωμένα οχήματα είναι απολύτως συμπτωματική...
Ο Παραστρατιωτικός
(Η ΕΛΛΑΔΑ ΑYΡΙΟ-03/07/2013)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά.